สนามบินประเทศไทย
ฉันนั่งรอไฟน์เครื่องไปประเทศออสเตรเลีย เวลาตีสี่ครึ่งฉันแอบมองเด็กทุนที่ได้ไปอังกฤษกับอเมริกา หล่อนทั้งสองใส่ชุดใหม่เอียมกับเป๋าลากที่ดูใหม่และโครตหรู แตกต่างกับฉันที่ใส่เสื้อยืดธรรมดากึ่งใหม่กึ่งเก่า ใส่ยีนส์เดฟดำหัวเข่าขาด และใส่รองเท้าคอนเวิลด์หุ้มข้อสีแดงซีด กระเป๋าลากฉันยืมของไอ้หลิง ฉันแต่งแบบโลโซมากถ้าเทียบยายเด็กทุนสองคนนั้น ฉันรู้สึกตื่นเต้นจนเก็บอาการแทบไม่อยู่ จนเเม่แอบตีขาฉัน "แกนิ ดีใจขนาดนั้นเลยรึไง แล้วฉันจะใช้ใครทำงานบ้านล่ะ" แม่บ่นแบบเสียดาย "โอ้ย แม่ค่ะหนูไปต่างประเทศทั้งทีเห็นหนูสำคัญแค่เนี้ย ฉันบ่นอุบอิบ "ไอ้ลีฟ อย่าลวนลามลูกโฮสล่ะ พ่อเป็นห่วงเเค่นี้ล่ะ" พ่อฉันนั่งจิบกาแฟก่อนจะมองหน้า นี่พ่อเห็นฉันเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ฟ่ะ "โดว่ พ่ออ่ะแทนที่พ่อจะกลัวลูกโฮสลวนลามหนู กลับกลัวหนูลวนลามลูกโฮส กรรม" ฉันเบ้หน้ามองพ่อ "ผญ กระโดกกระเดกอย่างลูกน่ะ อย่าทำให้โฮสพ่อ โฮสแม่ ปวดหัวล่ะ" พ่อพูด "พ่อ....หนูปวดฉิ้งฉ่องอ่ะ ( ._.)" ฉันยิ้มแหยๆ พ่อมองดูนาฬิกาข้อมือ "เห้ย เครื่องออกอีก 15 นาทีเนี้ยนะ ไปเร็วไป" ฉันไม่รอให้พ่อพูดอีกรอบหรอก ฉันวิ่งมุ่งสู่ห้องน้ำทันที
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ห้องน้ำ
ฉันฉิ้งฉ่องเสร็จแล้วล้างมือใส่หูฟังฟังเพลง ดริ๊ง!!! เสียงไลน์เตือนฉันเปิดอ่าน ใครส่งไรมาว่ะถ้าเป็นจดหมายลูกโซ่แม่จะด่าให้ลูกโซ่ขาดเลย (*-*) นึกว่าใครหลิงเพื่อนรัก ฉันเปิดแอฟ ไลน์และเเชทกับไอ้หลิง
หลิง: มึงไปออสก็ไม่บอกกู กูจะได้ไปส่งมึงด้วย
โอลีฟ: โทษว่ะกูลืม ไม่อยากกวนด้วย
หลิง: แล้ว......มึงจะอยู่ที่ออสเตรปีหนึ่งเลยเหรอนานจัง?
โอลีฟ: เออดิ กูคงคิดถึงอาหารไทยเเน่ๆ และกูคงจะคิดถึงโมเมนต์ที่นั่งแย่งขนมมึงกิน โดดเรียน อ้อ นอนค้างบ้านมึงอ่ะ ฝากลาพ่อแม่มึงด้วยนะ เดี๋ยวซื้อของไปฝาก :)
หลิง: กูคงคิดถึงมึงเเย่ :(
โอลีฟ: แหวะ!! ตอนอยู่ด้วยกันกัดกันจะตายชัก ที่งี้มาคิดถึงกูนะ
หลิง: ไม่รู้ดิ ไม่มีมึงเเล้วแปลกๆ ยังไงก็รีบกลับมาไทย เร็วๆนะ โชคดี :)
ฉันบ่อน้ำตาแตกนิดๆ เจอไอ้หลิงดราม่าใส่ ครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่มันเป็นห่วงฉันขนาดนี้ ฉันยืนพิงกำแพงอ่านข้อความไอ้หลิงซ้ำไป ซ้ำมา แล้วอมยิ้มนิดๆ ก่อนที่จะเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงยีสต์เดฟ ตรงเข่าขาด สีดำ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
แม่ฉันกอดฉันแน่นจนหายใจแทบไม่ออก
แอบมองครอบครัวนักเรียนทุนอีกคนหนึ่งยืนกอดแม่ร้องไห้สะอึกสะอื้นปานขาดใจแดดดิ้น (เอิ่ม เมิงแค่ไปอยู่เมืองนอก ไม่ได้ไปตายค่ะ) "แม่อ่ะ กอดลีฟซะเเน่นเลยนะ" ฉันบ่น แม่คลายกอดฉัน เอามือปาดน้ำตา "หนูไปอยู่นอกนะไม่ได้ไปตาย (-3-)" ฉันพูด ฉันเข้าใจแม่ก็ต้องเป็นห่วงฉันเป็นธรรมดา เเหมๆ ก็ฉันเป็นผู้หญิงตัวเล็ก เปราะบาง ไปเมืองนอกคนเดียวโดดๆ (กัดฟันพูด) ที่สามารถอุ้มเพื่อนผู้ชายหนักกว่าฉันตั้งห้าหกโล แต่เพื่อนมันอุ้มฉันไม่ขึ้น(T0T) "ไอ้ลีฟ ไปได้เเล้วเด็กทุนสองคนเดินลิวไปนู่นเเล้ว" พ่อสะกิดฉันแล้วชี้ ฉันลุกลี้ลุกลนหวัดดีพ่อกับแม่ก่อนจะวิ่งไป
"ลีฟ ลูกลืมกระเป๋าเป้!!!" พ่อฉันตะโกนลั่นสนามบิน ฉันหันควับ และ วิ่งมาหาพ่อกับแม่ทันที (อุสาห์วิ่งจนถึงตัวเด็กทุนสองคนนั้นแหละ) ฉันคว้าและสะพายกระเป้แบบทุลักทุเล ก่อนจะหอมแก้มพ่อกับแม่คนละฟอด ก่อนจะวิ่งไปนั่งเครื่องบิน goodbye Thailand ><
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~สนามบินออสเตรเลีย
ฉันล่ะทำอะไรไม่ถูกจริงๆ รอบข้างมีแต่ฝรั่งหัวทอง แดง น้ำตาล ดำ เต็มไปหมด ส่วนคนเอเชียคงจะมีพวก ญี่ปุ่น จีน เกาหลี บลาๆๆ เชื่อดิ อาจจะมีฉันคนเดียวที่เป็นคนไทย!! ฉันเดินเเบบไร้จุดหมายเสียงคนคุยโหวกเหวกหลายภาษา เสียงดังฉันฟังออกบ้างไม่ได้บ้างทำให้หงุดหงิดจริงๆ สิ่งแรกที่ฉันควรทำอันดับแรกคือ ต้องหา "โฮส" อย่าว่าหาโฮสเลยรูปพรรณสันฐานของโฮสที่จะดูแลฉันยังมิทราบเลย (T0T) "อีโอลีฟ มึงตาย!หยังเขียดแน่!!" ฉันพูดให้กำลังใจตัวเอง(มั้ง) ก่อนที่ฉันเปิดไอเท็มเด็ดๆที่ฉันคิดว่านักเรียนทุนต้องพกมา นั่นคือพจนานุกรม ไทย-อังกฤษ ฉันไล่เปิดอ่าน เวลาเจอป้ายเป็นภาษาอังกฤษที่ไม่เข้าใจ ฉันเดินจนถึงจุดที่มีคนชูป้ายกระดาษเต็มไปหมด จนลายตา แต่....ฉันจะเห็นม่ะค่ะ โอ้ยยย ละลายตาไปหมด ฉันคิดอะไรโง่ๆขึ้นมาได้ รู้ล่ะจะทำไงให้ฉันรู้ว่าใครคือโฮสฉัน!! ฉันหยิบสมุดบันทึก หยิบปากกาเมจิสีดำหัวใหญ่ เขียนตัวใหญ่ๆ ว่า "Hey Host Olive Warika is here!!! " ฉันชูข้อความให้สูงที่สุดเท่าที่จะสูงได้ และกวาดมองไปรอบๆ "โฮส ค่ะอย่าพึ่งทิ้งหนูนะ หนูอโลนนน (T0T)" จนในที่สุดฉันเหลือบไปเห็นผู้ชายผมบอร์นสั้นโบกมือให้ฉัน ฉันแทบจะกรี๊ด อีลีฟมึงรอดแล้วโอ้ววว โฮสที่รัก ฉันรีบเดินไปหาทันที "สวัสดีค่ะ โฮส" ฉันยกมือไหว้ทักทายแบบไทย เค้ารับไหว้ฉัน "เธอคือ อ่า.... โอลีฟ วาลิกา ใช่ไหม" ฉันพยักหน้า "ผมชื่อเเจ็ค ฮัมมิ่งนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ :)" แจ็คพูดจบเราก็จับมือแช็คแฮนด์กัน และแล้วฉันก็ได้เจอโฮสสุดหล่อ"ชื่อ เเจ็ค ฮัมมิ่ง โฮ้ววว ตาฟ้า ผมทอง ตัวสูงชะลูด พ่อของลูก" ฉันตบปากตัวเองเบาๆที่เผลอพูด ไอ้ลีฟแกจะอะไรขนาดนั้นว่ะ เผลอพูดได้ไงดีนะที่พูดภาษาไทยไม่งั้นไก่ตื่นหมด....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ขณะที่แจ็คขับรถ ฉันนั่งมองกระจกข้างๆ แล้วหยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปวิวทิวทัศน์ (ถ่ายแม้กระทั่งสี่แยกไฟแดง ถังขยะ) เพราะฉันเขินเเจ็ค -///- อยากทักมากแต่ขอสงวนท่าไว้ก่อน "เธอคิดไงมาเรียนที่ออสเตรีย" แจ็คพูด ฉันโทรศัพท์ฉันแทบหลุดมือ ไอ้ลีฟตอบไปเลย ตอบดีๆนะมึงโอกาสมาแล้ว "เอิ่ม....ฉันมาเรียนที่นี้เพราะฉันชอบอากาศที่ออสเตรเลีย" ฉันตอบ "เธอเก่งวิชาคณิตศาสตร์ไหม" แจ็คถาม ฉันสตั้นคำถามนี่ไปสิบวิ จนเเจ็คทวนคำถามซ้ำ "ก็...นิดหน่อยน่ะ" ฉันพูด แจ็คหัวเราะหึๆใส่ฉัน สงสัยเเจ็คคงจะรู้คำว่า นิดหน่อยของฉันเป็นไง (นิดหน่อยอะไรค่ะนางโอลีฟวิชาคณิตแกเกือบดิ่งเหวดีที่ลอกไอ้หลิง เก่งคณิตนิดหน่อยแต่โง่บรมเยอะ) "เเล้วเธอถนัดวิชาอะไรล่ะ" แจ็คถาม ฉันทำหน้าคิด และคิดนานด้วย "สงสัยเธอคงจะถนัดหลายวิชาแน่ๆเลย เธอใส่เเว่นหนาแบบนี้แสดงว่าเธอต้องเรียนเก่งแน่ๆ" แจ็คพูดแล้วมองหน้าฉัน ฉันยิ้มแหยๆ ให้ (ค่ะ เรียนเก่งกะผีอะไรค่ะ เก่งแต่วิชา มโนศาสตร์ กับจิ้นศาสตร์เว้ย ที่ใส่แว่นเพราะเล่นเกมส์ เรื่องเรียนอาจจะห่วย แต่ถ้าเกมส์เศรษฐี พี่สร้างแลนด์มาร์คทุกที่นะจ๊ะ ><) "เอิ่ม ฉันถนัดวิชาพละ กับ กีฬาค่ะ" ฉันรีบตอบอย่างเร็ว แจ็คมองหัวจดข้อเท้าของฉัน ประมาณว่าไม่เชื่อ "อืมม ก็จริงของเธอผิวเธอคล้ำมากแสดงว่าเล่นกีฬากลางแจ้งบ่อยน่ะสิ แต่ที่เธอตอบมา ฉันว่าเธอถ่อมตนดีนะ ฉันชอบ" เเจ็คยิ้มให้ (ฮ่วย!! บักแจ็คนิ ฉันนี่อยากจะโชว์หน้าจอโทรศัพท์ที่มีเกมส์เรียลๆไม่มีแอฟแต่งรูป กล้องฟรุ้งฟริ้ง ผสม ติดตรงที่ในโทรศัพท์ฉันมีแต่รูปฝรั่งหล่อๆ แบบ 18+ ขืนให้ดูภาพพจน์ฉันเสียแน่ ว่าแต่เเกจะมีอะไรให้เสียอีกล่ะโอลีฟ -..- ) "คุณมีพี่น้องกี่คนล่ะ" ฉันถามกลับ "มีสามคน เอิ่ม มีเบน ผม เเละน้อยชายชื่อลุค" "ลุค!!!!" ฉันพูดเสียงดังทำตาโตใส่! "โอ้ว เธอรู้จักลุคเหรอโอลีฟ?" เเจ็ดถาม ฉันส่ายหัว "พูดเสียงซะดังเลย นึกว่ารู้จักแล้วเธอรู้จัก 5 seconds of summer ไหม?" เเจ็คถามฉัน (อะไร แจ็คจะสื่ออะไร อะไรคือห้าวินาทีในฤดูร้อน ชื่อเทศกาลสำคัญในออสเตรเลียรึไงว่ะ) "อายุเธอน่าจะใกล้เคียงน้องชายฉันนะ" แจ็คเปลี่ยนประเด็นพูด สงสัยเห็นฉันทำหน้าขมวดคิ้วเป็นปม ฉันกับแจ็คเราคุยเข้ากันมากถึงบางครั้งฟังไม่ทันบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ฉันจะพยักหน้าไปทำใหดูเหมือนเข้าใจ จนในที่สุดถึงบ้านโฮสเเจ็คเเล้ว (*0*)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ฉันลากกระเป๋าและสะพายกระเป๋าเป้เข้าบ้านเเละทำหน้าเอ๋อเร๋อใส่บุคคลที่กรูเข้ามาดูฉัน "เอิ่ม.. สวัสดีค่ะ" ฉันไหว้ทักทายก่อนเพื่อไม่ให้งานกร่อย จู่ๆมีผู้หญิงมีอายุผมบอร์น ผมยาวนิดๆมากอดฉัน "คนนี้ชื่อลิส เป็นแม่ผมอ้อ เป็นโฮสคุณด้วยนะ โอลีฟ" แจ็คพูด ลิสคลายกอดฉันและหยิกแก้มฉัน "หนูนี่น่ารักจัง" ลิสชมฉัน และฉันเหลือบเห็นแจ็คอุ้มเด็กผู้หญิง เเละฉันได้ยินเค้าพูดทำนองว่าลูกสาว ฟัก แฟง แตง บวบ บักแจ็คมีลูกค่ะ เสียดายเอ๊ย!! เสียใจ T0T "ลุค!!! ลงข้างล่างมาหาแม่หน่อยเร็ว" แม่ลิสเรียกผู้ชายชื่อลุค ฉันแอบมองตรงบันไดเห็นร่างผู้ชาย ร่างสูง ขาว ผมบร์อนสั้นหัวตั้ง ปากสีชมพูระเรื่อเเละเจาะปาก ตาสีฟ้าสวย กำลังเดินลงมาบันไดช้าๆ มาหาฉัน "ส.....สวัสดี....." ฉันกำลังจะไหว้มือลุคทั้งสองข้างกุมมือฉันไว้ทั้งสองข้างไว้ (สงสัยไม่รู้วัฒนธรรมการไหว้) "สวัสดี ฉันลุค ยินดีที่ได้รู้จักนะ" เสียงทุ้มนุ่มๆพูด ใจฉันเต้นแรงมากมันแทบจะทะลุออกจากอกฉันเพราะลุคยื่นหน้าจนชิดกรอบแว่นฉัน อณูความหล่อของลุค หน้าลุคมันชัดมาก นี่สินะที่เค้าเรียกว่าหล่อระดับHD หน้าฉันตัวฉันเดี๋ยวเย็นเดี๋ยวร้อน ฉันรู้สึกเหมือนบ้านทั้งหลังหมุนติ้วเป็นพายุ ก่อนที่ตาของฉันจะปิด ภาพที่ฉันเห็นเป็นครั้งสุดท้ายคือทุกคนวิ่งมาหาฉัน พร้อมพูดว่า โอลีฟเป็นลม!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
YOU ARE READING
รักเกรียนๆของเด็กทุนกับหนุ่มหัวแคนดี้
Teen Fictionอะไรคือ 5 seconds of summer ฉันไม่รู้จัก รู้แต่ฉันเป็นติ่งฝรั่งที่คลั่งฝรั่งมาก แต่ดักดานภาษาฝรั่งแบบสุดๆ (เรียกได้ว่าเอาเด็กมอหนึ่งมาเเข่งฉันยังแพ้) แต่มีความฝันว่าอิฉันจะได้เป็นแฟนฝรั่งหล่อๆเว้ยแบบเชิดหน้าเดินควงไปตั้งแต่ตลาดพึ่งตั้งจนตลาดวาย ถามว...
