Chasing dreams

Hoofdstuk 3

De volgende dag besluit ik Jason te bellen met het 'goede' nieuws. "Hallo, met Jason" "Hey Jason, met mij!" "Hee schatje! Poh ik had gister niet dat broodje tok-tok moeten eten. Ik heb nu zo een buikpijn." "Ahw toch, dan maar een paracetamol pakken en op de bank gaan liggen." "Ja, was ik al van plan, maar waarom bel je?" "Ik heb goed nieuws. Het is helemaal rond. De verhuurders van het pand hebben ons geaccepteerd." Het is even stil aan de andere kant. "Ah, wat fijn voor je!" Zegt hij op een toon, waarvan ik weet dat hij het niet helemaal meent. "Welk pand is het nou geworden? Die met 4 slaapkamers?" "Ja, die ja!" "Oh oké, dus er komen er nog 2 bij?" "Ja, dat klopt" "Ah oké, nou ik ben blij voor je. Wanneer vertrek je ook alweer?" "Uhm, over een klein maandje" "Oh, zo snel al.." "Ja.. Het is al heel snel" "Nou, dat komt wel goed, we gaan het gewoon nog leuk met elkaar hebben." "Ja inderdaad!" "Dan zie ik je gauw weer." "Doei schatje, ik hou van je." "Ik ook van jou."
De dagen die volgden waren allemaal hetzelfde. De meivakantie was voorbij. Iedereen moest weer naar school. Mijn oom moest werken, maar dat moest hij in de vakantie ook al. Mijn tante moest ook weer beginnen, na haar zwangerschapsverlof. Ze werkt als lerares op de school van Jules en Kevin. En ze is zelfs hun Engels docent. Jules en Kevin zijn daar minder blij mee, want dat betekent dat ze in die les ook goed hun best moeten doen, anders wordt het thuis verteld. Mijn oma werkt nog als vrijwilliger in het bejaardentehuis, zodat ze toch met haar leeftijdsgenoten is. Leanne en Rosanne zitten in groep 3. Het gaat ze beide goed af, want het zijn erg slimme meisjes voor hun leeftijd. Eerst heb ik de meisjes naar school gebracht. De baby van mijn oom en tante is gelukkig deze hele week bij de zus van mijn tante, want sommige dagen moet ik daar ook nog op letten. Ik en Claudia hebben lijstjes zitten maken van dingen die we moeten meenemen en zijn alvast gaan winkelen om de dingen die we nog niet hadden in te slaan. De week vloog voorbij. Maar ik had niks meer te horen gekregen van Jason. En als ik hem een berichtje stuurde kreeg ik n kort antwoord terug en pas 2 uur later. Ik voelde me er verschrikkelijk door. Maar wat kon ik doen? Ik kon wel naar hem toegaan, maar had niet eens een idee waar hij zou zijn. Bij zijn moeder, zijn vader, zijn nieuw of oud huis, bij vrienden. Geen idee. Maar het bleef vreemd dat hij niks van zich liet weten. En al helemaal omdat ik over 17 dagen vertrek. Ik besloot naar mn kamer te gaan om een filmpje te kijken op mijn laptop. Tijdens de film werd erop de deur geklopt. "Kom binnen." Zei ik. Het was Kevin. "Laury, kan ik je wat vragen?" "Ja natuurlijk kom zitten." Kevin begon te vertellen. Hij vond een meisje leuk. Meer dan leuk. Hij was al echt verliefd op haar. Maar hij wist niet wat hij er mee moest doen. Hij wist niet of zij hem wel leuk vond. Ze plaagde hem wel altijd en ze appten ook vaak met elkaar. Maar telkens als haar vriendinnen erbij kwamen dan deed ze anders. Het verbaasde me dat Kevin hiermee naar mij kwam. Niet dat hij iemand anders betere raad kon geven, maar Kevin was nogal gesloten over zijn gevoelens. Ik dacht terug aan de eerste date van mij en Jason. We waren samen naar de bioscoop gegaan. Jason vroeg aan me of ik een leuke film wist die in de bioscoop draaide. Ik wist er toevallig een waar ik graag naar toe wilde gaan. Ik vertelde hem welke. Zijn antwoord was: "Ah die leek mij ook al leuk, zin om samen te gaan?" En voordat ik iets kon antwoorden zei hij: "Cool ik haal je morgenavond om 8 uur op." En hij liep weg. Vanaf dat moment was ik helemaal hotel de botel. Ik vertelde het aan Kevin. Hij leek enthousiast en ging het ook proberen binnenkort. Toen hij weg wou lopen, draaide hij zich om: "Thanks Lau, maar weet je zeker dat je weg moet gaan? Ik denk dat we het allemaal niet overleven zonder jou." Ik lachte het een beetje weg. Kevin deed de deur dicht en was weg. Ik heb er lang over nagedacht of ik wel zou weggaan, want ik weet dat het hier thuis dan minder soepel loopt. Maar oma kan nog veel, en kevin is al 14 en Jules is al 16. Ik kan van hun wel verantwoordelijkheid verwachten.