Chasing dreams

Hoofdstuk 5

Mijn avond met Jason was nog geweldig geweest. Toen ik s'ochtends naast hem wakker werd stond er al een ontbijtje klaar voor ons. Hij had echt enorm zijn best gedaan en daar was ik hem ook heel erg dankbaar voor. De afgelopen tijd zagen we elkaar niet meer zo vaak, omdat ik het te druk had met mijn studie. Maar gisteravond heeft alles weer goed gemaakt. We zitten samen in zijn bed te ontbijten. En het voelt helemaal weer zoals in het begin van onze relatie. Ik heb vlinders in mijn buik en aan hem te merken heeft hij dat ook. En alles voelt vertrouwd met hem. Ons ontbijtje is op en we besluiten nog fijn in bed te blijven liggen, zodat we nog fijn met elkaar kunnen knuffelen. Tegen de middag besluit ik toch naar huis te gaan. Het is weekend en dat betekent dat de wasmand vol zit, er meer afwas is dan normaal, de bedden verschoond moeten worden en dat Kevin naar de voetbal gebracht moet worden. Ik ben mijn kleren weer aan aan het trekken. Als Jason aan komt lopen met mijn rozen van gisteren. "Voordat ze je vergeet." Zegt hij lachend. "Dankjewel schatje." En ik geef hem een kus. Ik pak mijn jas en bedank Jason nogmaals voor de perfecte avond. "Oh, Laury, ik ben iets vergeten. Wacht even!" Hij rent met volle vaart naar boven en komt ook weer heel snel naar beneden. Hij heeft nog een roosje vast en geeft hem aan me. "Zo, nummer 10 was ik gisteren vergeten te geven. Ik wou nog iets schattigs zeggen namelijk." Hij moet er zelf om lachen, maar ik begrijp het nog niet helemaal. "Nou kijk." Legt hij uit. "Ik heb geprobeerd om zo romantisch mogelijk proberen te zijn, maar ik kan dat gewoon niet altijd. Ik had 9 rozen aan je laten geven en de laatste roos zou ik aan je geven, maar dat was ik dus vergeten." "Dan doe het nu," zeg ik. "Haha is goed." Hij verandert zijn lachend gezicht in een serieus gezicht. "Lieve schat, bij deze geef ik je de 10e roos. En ik zal van je blijven houden tot de laatste roos dood is." Ik kijk heb verbaast aan. "Dus nog hooguit een week?" Vraag ik. "Haha, dit antwoord had ik al verwacht. Kijk nog maar eens goed! Doei Laury!" Hij doet de voordeur open. Voordat ik een kans heb om te reageren, plant hij zijn lippen op die van mij. Ik besluit er niet verder op in te gaan en geef hem een kus terug. "Doei schatje." En ik liep richting de tramhalte. Ik keek nog eens naar de rozen. Mijn blik viel op de roos middenin. Hij was groter dan de anderen en anders van kleur. Ik zag het al, het was een neppe roos. En toen snapte ik wat Jason zei. Hij zou van me blijven houden tot de laatste roos dood zou gaan. Maar deze gaat niet dood. Het was een prachtig gebaar. En ik was weer aan als een gek aan het glimlachen in de tram. Veel mensen keken me raar aan. Maar als ze mn lach zagen, lachte ze ook wel terug. Ik hoorde mijn telefoon afgaan. Ik hoopte dat het Jason zou zijn, maar toen ik op het schermpje keek, zag ik Claudia's naam staan. Waar ik zeker niet minder blij mee was. "Heey, met mij!" "Laury?? Ben je thuis? Krrggg "lauryy..?" Ik hoorde meteen dat er iets fout was. "Claudia?! Wat is er aan de hand? Waar ben je?" "Ik loop op straat. Ik ben mijn fiets aan het zoeken. Beau is net langs geweest. Hij.. Hij." "Hij wat Claudia? Heeft ie je wat aan gedaan?" "Nee, ofja beetje. Laury, Beau is vreemdgegaan." Hoor ik Claudia snikken. Ik begreep niet goed wat ze daar zo erg aan vond. Niet dat het niet erg is, maar Beau en Claudia hadden een open relatie. Beau kon op die manier heel veel avontuurtjes hebben en tegelijkertijd de macht over Claudia. Die altijd zei dat ze het niet erg vond, maar ik wist dat ze dat wel vond. "Uhm, maar hadden jullie nu dan een echte relatie, inplaats van een open relatie," vraag ik voorzichtig. "Laury.. Hij is vreemdgegaan met Sjoerd. Beau is homo." Nu ben ik helemaal in de war. Sowieso kan ik me niet focussen op het gesprek, omdat ik nog in de tram zit. "Claudia ik ben bijna thuis, kom maar meteen langs." "Oké, dankjewel, tot zo." "Tot zo, en ben voorzichtig in het verkeer." Maar dat laatste hoorde ze al niet meer, want ze had al opgehangen. De tram stopte en ik stapte uit. Ik rende snel naar huis, want Claudia zou er ook elk moment kunnen zijn. Ik kwam buitenadem binnen. "Kind toch, wat is er aan de hand?" "Oma, Claudia komt zo hierheen. Beau heeft net bekend dat hij is vreemdgegaan." En ik neem een diepe zucht. "Met een jongen." Plak ik erachteraan. Mijn oma slaat haar hand voor haar mond. "Nee! Dat meen je niet! Die smerige jongen. Tuig is dat! Komt Claudia nu meteen?" "Ja, ze kan elk moment hier zijn. Maar ik moet me nog omkleden. Ik heb de kleding van gisteravond nog aan en die passen niet echt bij de stemming nu." "Snap ik lieverd, ga je gauw omkleden. Ik vang Claudia zometeen wel op." Ik ren als een gek naar boven. Mijn oma roept nog van onder aan de trap:" Was het gisteren wel nog leuk met Jason?" "Ja Oma! Het was super!" "Aah, dat is in ieder geval goed nieuws." Ik hoor haar mompelend weglopen. Oma en ik hebben beide een gruwelijke hekel aan Beau. De eerste keer dat ik hem leerde kennen, wist ik al meteen dat het geen goede jongen was. Maar Claudia was verliefd, dus ik liet haar maar. Toen we een paar maanden geleden opstap waren, zag ik Beau met een ander meisje zoenen. Ik zag ook dat Claudia het zag. Ik werd toen zo boos. En onder invloed van alcohol en de hele ambiance vloog ik op hem af. Wat er precies gebeurde weet ik niet meer. Ik heb hem weggeduwd en uitgescholden en een paar keer gezegd dat hij bij Claudia uit de buurt moest blijven, maar ik werd weggehaald door vrienden van me. Die avond biechtte Claudia op dat ze een open-relatie hadden. Ze durfde het me niet eerder te zeggen, want ze wist dat ik het onzin zou vinden. En dat vond ik ook. Ik heb haar vaak genoeg gewaarschuwd voor hem, maar niks drong tot haar door, omdat ze verliefd was. Ik trok mijn joggingbroek aan een een comfortabele trui. En toen ik mijn haar in een knot deed, hoorde ik onder van alles. Claudia was binnen gekomen. En ik hoorde mijn oma praten. Ik rende naar onder op Claudia af. Toen ze door had dat ik aan kwam rennen, liet ze mijn oma los en kwam ze naar mij toe. Ik vloog om haar heen. Ik zei niks, want het voelde goed zo. Ze was heel hard aan het huilen en ik weet dat mijn woorden nu niet zouden troosten, maar mijn knuffel wel. Na een tijdje gingen we naar mijn kamer toe. Waar ze me alles uitlegde. Ondertussen deed ik de was opvouwen, maar ik luisterde wel aandachtig. Claudia had eindelijk door dat hij niet goed voor haar was en dat hij dat ook nooit was geweest. Het was klaar, het was afgelopen. De pijn zou er een tijdje zijn, maar Beau is nu weg uit haar leven. Voorgoed. Nadat we uren hadden zitten praten, verscheen er weer een lach op haar gezicht. Het ging al beter met haar. Ik zorgde dat ik al mijn klusjes gedaan had in huis. En begon met koken. Claudia bleef eten. Mijn oom en tante bleven ook eten. Ze hadden ook een beetje meegekregen wat er aan de hand was, maar ik weet dat dat Claudia niet veel uitmaakte. Mijn familie voelt als haar familie. Mijn tante zei opeens:" Waarom houden jullie geen girlsnight? Dat deden wij vroeger altijd als iemands hart gebroken was. Even geen jongens aan je kop, alleen maar met de meiden. Kan heel leuk zijn." Claudia keek me met een glimlach aan. "Goed idee!" Zei ik en gaf Claudia een knipoog. Na het eten gingen we ons wassen, opmaken en optutten. Nadat we verschillende andere vriendinnen gebeld hadden of ze langs wilde komen en verschillende redenen te horen kregen waarom ze niet konden, besloten we met zijn tweeën naar de stamkroeg te gaan. We gingen niet indrinken. Want drank is voor mijn gevoel niet nodig om het gezellig te hebben. En ik heb er slechte ervaringen mee. De broer van mijn vader heeft zichzelf ooit in coma gezopen. Hij overleefde het. Maar toen we achteraf erachter kwamen waarom hij zoveel gedronken had, waren we allemaal geschokt. Hij dronk om geen pijn te hebben. Het is niet de knapste man en hij had nooit een vrouw kunnen vinden en bij elke mislukking dronk hij de pijn weg. Hij is heel lang ziek geweest, maar het is voor mij een eye-opener geweest. Drank verpest meer dan dat het lief is. We zagen er top uit en gingen richting de stad. Toen we binnenkwamen bleek het heel druk te zijn. Maar na 2 uurtjes, was ik Claudia kwijt. Ik had haar nog gesmst, maar dacht dat het wel oké zou zijn. Ik kwam oude vrienden van de basisschool tegen waar ik een poosje mee heb staan praten. Ik vertelde ze alles over New York en mijn opleiding. Toen ik om me heen keek, zag ik Claudia bij een jongen staan. Ze had het leuk zo te zien, dus ik wou haar niet storen. Ik liep verder de kroeg in en zag nog meer bekenden. Na een tijdje ging ik toch Claudia maar eens zoeken. Ik zocht en zocht, maar kon haar nergens vinden. Ik vroeg verschillende mensen of ze haar gezien hadden, maar niemand had haar meer gezien. Toen ik buiten kwam, belde ik haar, maar ze nam niet op. Ik maakte me nu enorm veel zorgen. Ik bleef aan mensen vragen of ze haar gezien hadden. Tot iemand reageerde. "Ja, ik zag haar net lopen met een jongen. Ze had flink wat op. Ze liepen die kant op, maar ik zag de jongen even later hier weer, dus ik weet niet waar ze nu is. Misschien dat ze bij het parkje is. Nu klopte mijn hart helemaal in mijn keel. Claudia was waarschijnlijk alleen. Ik besloot eerst nog de stad af te lopen, want ze mócht absoluut niet in het parkje zijn. Na een hele poos zoeken, zat er niks anders op dan naar het parkje te gaan. Het parkje staat bekend als de meeting plek van drugsdealers. Ik liep er naar toe. Met mijn telefoon in mijn hand. Klaar om 112 te bellen, als er ook maar 1 klein ding gebeurde. Ik liep over het pad en zag verschillende groepjes staan. Ik had mijn jas al gepakt en deed mijn capuchon op, zodat die vieze mannen niet makkelijk zouden zien dat ik een jong meisje was. Ik probeerde zo goed mogelijk te kijken tussen de groepjes of ze erbij stond. Ik liep het hele park af. Maar ik zag haar nergens. "Ey, meisje! Meeeeisjee." Werd er naar me geroepen. Ik werd heel bang en besloot sneller te gaan lopen, richting de stad. "Wat heb jij een mooi figuur, meisje. En mooie billennnn." Ik reageerde niet en begon zelfs te rennen. Snel weg van deze plek. Ik liep richting de stad. Zonder Claudia. Ik was radeloos. Ik ging op een bankje zitten. Mijn hoofd bonkte enorm. Ik liet mijn hoofd in mn handen vallen. Ik begon te huilen. Wat moest ik doen? De politie bellen? Jason bellen? Ik wist geen raad. Ik besloot voor de laatste keer Claudia te bellen. Na een paar seconden hoor ik iets. Ik weet niet wat maar het komt me bekend voor. Het is Claudia's ringtone! Ik kijk om me heen. En dan achter me. Ik zie haar telefoon. Ik pak hem op. Hij ligt in de struikjes. En naast de telefoon, ligt Claudia. Angst en opluchting gaat door me heen. Ik til haar op uit de struikjes en leg haar op het bankje. Ik haal diep adem en leg mijn vinger in haar nek. Mijn grootste angst trekt weg. Gelukkig, haar hart klopt nog. Ze doet haar ogen open. Maar kan niks. Ze is hartstikke dronken. Ik heb altijd een flesje water mee opstap, ik zet claudia recht op. Sla op haar wangen. Ze komt weer iets bij. Ik hou haar hoofd omhoog en maak het flesje open en zet het aan haar mond. Ik laat het naar binnen lopen. Niet alles is raak, maar het gene wat raak is kan al helpen. Ik buig Claudia naar voor en ga achter haar staan. Ik steek mijn vinger in haar keel en duw op haar buik. En fletsj, alles komt eruit. Door de druk die op haar komt te staan, wordt ze weer iets bewuster. Ze begint een beetje te praten. Ik doe het zelfde nog een keer en laat haar vervolgens het flesje water opdrinken. Ik laat haar eventjes zitten en zorg dat ze me aan blijft kijken en zorg dat ze tegen me blijft praten. Na een tijdje gaat het al beter. Lopen kan ze zeker nog niet, laat staan fietsen. Het is een kwartier naar huis lopen. En dik een halfuur als ik Claudia op mijn rug neem, maar ik heb geen andere keuze. Na een halfuur lopen met verschillende keren pauze, kom ik thuis. Ik til Claudia naar boven en leg haar op mijn bed op haar rug. Stel ze moet nog n keer kotsen, dan kan ze in ieder geval niet stikken in haar eigen kots. Van het lawaai dat ik gemaakt heb, komt Kevin aanlopen. "Laury, wat is er gebeurd? Waarom heb je moeten huilen?" "Het is te veel om nu uit te leggen Kevin, zou je misschien Jules voor me wakker willen maken en zeggen dat ik zijn hulp nodig heb. Na een minuutje komen ze beide aanlopen. "Willen jullie me helpen, alsjeblieft?" Vraag ik half huilend. "Ja tuurlijk, wat kunnen we doen?" Zegt Jules. "Kevin wil jij hier blijven zitten bij Claudia. Als ze moet overgeven hou de de emmer bij haar. Maak haar om de 5 minuutjes wakker en vraag steeds hoe het met haar gaat en wie ze is. Zorg vooral dat ze op haar rug blijft liggen. Begrepen?" "Ja." Zegt Kevin direct. "Jules jij gaat met me mee Claudia's jas onze fietsen halen. Oké?" "Ja is goed," zegt ook hij. "Kevin over een halfuurtje zijn we thuis ja?" "Is goed Laury, doe voorzichtig." Jules en ik lopen snel naar de stad. Ik leg hem onderweg alles uit. Als we er zijn ga ik snel naar binnen Claudia's jas halen. Dan lopen we door naar de fietsenstalling en pakken we de 2 overgebleven fietsen. Het is al 5 uur, dus er is nauwelijks nog iemand. We gaan terug naar huis. Kevin is alles gelukt en Claudia is weer een beetje beter. Ik laat haar een banaan eten en nog een glas water drinken. Ik bedank Kevin en Jules voor hun hulp en stuur ze terug naar bed. Ik bind Claudia's haar vast en ga haar gezicht wassen, die stinkt naar overgif. Dan ga in naar beneden. En pak een koffie met extra sterk aroma. Ik moet de hele nacht wakker blijven, totdat ik zeker weet dat het goed zit. Om het halfuur maak ik Claudia wakker en stel haar vragen. Her gaat steeds beter. Om 8 uur s'ochtends stop ik. En ga slapen. Ik ben doodmoe. Om 11 uur ben ik weer wakker. Door de koffie is mijn lichaam ontregelt. Ik ga naar beneden, waar ik mijn oma het verhaal vertel. Ik ben boos op Claudia. Ze weet hoe ik over drank denk. En ze heeft zichzelf en mij vannacht in gevaar gebracht. Dit is niet de eerste keer. Claudia is geen probleemkind, maar is ook zeker niet de makkelijkste. Haar ouders geven,bruut gezegd, niks om haar. En daar zit ze onbewust mee. Maar ze ziet alcohol als een oplossing, zoals mijn oom het ook zag. En dat begrijp ik niet. Ik zit ga maar alvast ontbijten. Als ik klaar ben, heb ik nog een gesprek met mijn oma. Oma weet ook dat Claudia vaak domme keuzes maakt, maar oma wil niet dat Claudia daar ook anderen mee in gevaar brengt. Het komt erop neer dat oma twijfelt of New York wel een goed idee is. Want daar hebben we alleen elkaar. Voor de rest is de het een gevaarlijke, drukke stad. Met vreemde mensen, vreemde talen en vreemde wetten. Als gisteravond daar afgespeeld had, was het fataal geweest, voor ons beiden. Ik twijfel daarom heel erg of ik nog wel wil gaan met Claudia. Ik zit in de stoel te huilen. Als ik gekraak op de trap hoor. Dan komt Claudia de hoek om. Ze ziet me zitten, kijkt me aan en zegt niks.