Rano się obudziłam wcześniej niż El , patrzyłam jak słodko śpi , pomyślałam o naszym wczorajszym pocałunku i jak świetnie się w tedy czułam. W końcu czuje się dobrze i cieszę się że oby dwie czujemy do siebie to samo. El wstała jakoś 30 minut po mnie. Pierwsze co powiedziała to „Cześć Maxi" i mnie przytuliła. Poszłyśmy sobie zrobić śniadanie , zapytałam się jej co chce zjeść a ona powiedziała że obojętnie.
-Może naleśniki?
Zaproponowałam.
-Tak! Naleśniki to bardzo dobry pomysł.
Więc zrobiłyśmy razem naleśniki z sosem czekoladowym , polewą karmelową i truskawkami.
Jak już zjadłyśmy to pojechałyśmy na łąkę na której byłyśmy wczoraj. Patrzyłyśmy w chmury i wypatrywałyśmy jakichś ładnych kształtów. Tym razem już się nie wstydziłyśmy spojrzeć w oczy , chwyciłyśmy się za ręce i cieszyłyśmy się że w końcu możemy być razem. Jakiś czas później przejechaliśmy się po Hawkins. El się zapytała czy Lucas i Dustin są w swoich domach ale odpowiedziałam że ich nie ma ponieważ wyjechali razem na obóz. Jak przejechałyśmy całe Hawkins z małymi przerwami na odpoczynek i jedzenie minęło kilka godzin. Gdy już byłyśmy u mnie w domu to porozmawiałyśmy o tym że większość chłopców jest durnych i że nie trzeba się nimi przejmować. Nagle sprzed mojego domu słychać było klakson , był to Jonathan , czekał na El. Jak go zobaczyłyśmy to od razu nam spadł uśmiech z twarzy ponieważ wiedziałyśmy że El już musi jechać. Wyszłyśmy na dwór i się przytuliłyśmy jeszcze mocniej niż na przywitanie. Jonathan znowu na nas patrzył z uśmiechem.
-Papa El...
Powiedziałam z łzami w oczach.
-Do zobaczenia Maxi.
Widziałam że El też ma łzy w oczach.
-Bądźmy w kontakcie. Dodałam.
-Oczywiście że będziemy , i obiecuj mi że nigdy nie zapomnisz o tym co się stało wczoraj.
-Nie zapomnę i ty też nie zapomnij.
-Jasne.
El ostatni raz złapała mnie za ręce i poszła do samochodu , a ja znowu zostałam sama...No cóż i tak za nie długo pewnie do niej pojadę.
