Sunlight Traces☪︎ vmin

Marques de

Bu fic Misunun Lunara hediyesidir♡ iyi ki varsın bebis seni dünya kupası kadar seviyorum

Ananızı sşkmek için yazdım bu fici ona göre okuyun skdjakdhensj bu da spotify linki beraber okuyun ki daha çok hissedin

https://open.spotify.com/playlist/3AVZsR12Lu1IzEORlPLxPa?si=t2Y6USudRUi43MOrj2FaQg

Neyse uzatmaya çok da gerek yok aslında oneshot olacaktı fic ama 25k kelime olduğu için insanlar okurken ölürlerdi o yüzden eşit şekilde bölmeye çalıştım eheheh ayrıca bol yorum atarsanız çok sevinirim ♡♡♡

Bölümleri tek seferde finale kadar atacağım o yüzden hepsini okuduğunuzdan emin olunnn
Çok da uzatmayarak yanlışlar varsa açın götünüze gülün diyerekten bölüme başlıyor ve hepinize iyi okumalar diliyorum

En çok da sana

Tepkisizce önünde duran geniş fotoğrafı izlemeye devam ediyordu, içindeki sakin ama yoğun olan duygu selini kontrol etmeye çalışırken oldukça sessizdi. Sergi kendisinden başkasının değildi ama herkesten çok duruyordu kendi fotoğraflarında, saatlerce orada kalsa saatlerce izlerdi durmadan. Gözleriyle her bir zerresini ezberlediği fotoğraflara ifadesizce bakıyordu, bütün hisleri uyuşmuştu sanki. Yanına gelen birini fark ettiğinde kafasını ona çevirmeden durmaya devam etti.

"Bunlar gerçekten güzel fotoğrafar bayım, yüksek açık arttırmaya katılmalarını isterim, eminim ki kapış kapış gidilecekler." Genç adam resime bakmayı kesip takımı içinde geriye yapıştırdığı gri saçları ile olduğundan daha yaşlı görünen adama döndü ve gülümsedi. "Alman için parandan fazlası gerek."

Yaşlı adam bu tuhaf cevap karşısında buruşturduğu suratı ile dönüp arkasını giderken arkasına kaydı gözleri, yanına doğru gelen uzun boylu geniş kabanlı bedeni gördüğünde bu sefer önüne dönüp elindeki içkiden sakin bir yudum aldı. "Amerikada olduğunu sanıyordum."

Yanındaki adamın hafif gülüşü geldi kulaklarına. "Kardeşimin sergisini nasıl kaçırırım?" Genç adamın dudağının bir yanı hafifçe kıvrılırken diğeri hafifçe nefesini vermişti. "Aslında uzun süre kendimde gelmek için cesareti bir türlü bulamadım ama sonuçta buradayım."

İkisi uzun bir süre sessizce önlerindeki resime baktılar.
"Annem uzun zamandır ziyaret etmediğin için sana kızgın, kolundan tutup getirmemi istedi." Buna karşılık güldü beden hafifçe. "Yakında geleceğimi söyle, onları aksattığımı biliyorum."

Adam kafasını salladığında önlerindeki resmin altındaki yazıya baktı.

"Güneşin çiçekleri..."

Aralarındaki anlaşmalı sessizliği araya giren görevli bozuvermişti. "Salon hazır efendim." Görevlinin onlara doğru seslenmesiyle dönen ikiliyle diğer adam eliyle hafifçe sırtına vurdu. "Ben de koltuğuma geçiyorum, iyi şanslar."

Onu kafasıyla onaylayan genç son kez bakmış resime ve sonrasında emin ve sert adımları ile ilerlemeye başlamıştı. Arkadaki karmaşa içerisinde olan insanların aralarından sıyrılırken elindeki bardağı yanında yürüyen kadına verip ceketinin yakasını düzeltti ve salondakilerin görüş açısına girerek kürsüye yürüdü. Sahneye giriş yaptığı anda yankılanan yoğun alkışla kafası daha da doğrulmuş adımlarını daha da emin atar olmuştu. Tahta kürsünün önüne geçip herkesi selamladı ve mikrafona eğildi.

"Sevgili misafirler öncelikle herkese merhaba, böyle özel bir günde beni yalnız bırakmadığınız için minnettarım. Bu ilk sergimin açılışını uzun süredir planlıyordum ve bunu nihayet burada yapabildiğim için çok mutluyum."