Siyah kelebek(1)

kaybetmek zor..

İşte doktor geldi. İçimde yeniden doğmuş gibi bir kıpırtı vardı.Doktorun söylediği kelimeler sürekli çınlıyordu beynimde.Dediği kelimeleri anlamış değilim. Tekrar soruyu yönelttim ''Yaşayacak mı? Nesi var?'' Doktor umutsuz gözlerini benden kaçırırcasına ''Maalesef Arzu hanım,Serhat beyi kurtaramadık.Elimizden geleni yaptık. Başınız sağolsun.'' Deyince sanki beni boğduklarını hissettim. Nasıl olabilirdi böyle bir şey.

En son Serhat diye bağırdığımı hatırlıyorum.Uyandığımda sedyede yattığımı gördüm.Olamazdı bu ben neden yatıyordum burada? Aklımda sadece Serhat vardı .Sanki hafızam silinmiş gibiydi.Babama yönelerek ''Baba Serhat nerede? Yaşıyor değil mi? Şükürler olsun Allah'ım onu bana bağışladın'' diyordum.Soruyu kendim sorup kendim cevaplıyordum adeta... Babam'ın yüz ifadesi yıllardır görmediğim bir şaşkınlıkla doluydu.Gözünden damlayan yaş,sanki gökyüzünden yavaş yavaş inen bir yağmur tanesini anımsıtıyordu bana.Tekrar sormama gerek kalmadan almıştım cevabımı.Yastığı alıp dişlerimle ısırdım.Ancak içimdeki ateş sönmüyordu.Tekrar babama yönelerek ''Ben onsuz nasıl yaşarım baba? Gizem,Gizem ne olacak peki ?? hayır,hayır!!''

Eve geldim.Öyle boş boş bakıyordumki etrafa sanki evi yeni görmüş gibiydim. Ah Serhat, Senin katilini bulacağım.Hiç bir şey karşılıksız kalmayacak!!

Gizem, ben eve gelince ''Anne!'' diye sarılmak yerine ''Anne, Babam nerede ?'' demeyi tercih etti.İkimizde ağlıyorduk.Gizem'e baktıkça Serhat'ı görüyor gibiydim. Serhat'ın arkadaşları ''Bu kız, hep Serhat ''diyorlardı.Konuşması ve olgunluğu Serhat'tı.

Yarın ondan ayrılacağım son gündü. Ben,ben nasıl yaşayacaktım?Evet, ben yaşardım ama Gizem...Sürekli babasının olmadığını söyleyen arkadaşları,yoksun hisettiği aklı onu nasıl yaşama bağlayacaktı? Bu günden sonra hem annesi,hem de babasıydım onun.

Yattım.Uyumaya çalıştım.Ancak uyuyamıyordum. Kapının sesini duydum ,hala inanmıyordum Serhat'ın öldüğüne,kapıyı açtım.Gelenin Mert olduğunu görünce hayal kırıklığına uğradım.Mert çok iyi birisiydi kötü zamanlarımda yanımda olan o'ydu.Ayrıca lisedende arkadaşımdı o. İçeri gelmesini söyledim.Beni teselli etmeye çalışıyordu.Biraz sonra bir yere yetişmesi gerektiğini söylüyordu.Onu yollarken bir tuhaf olmuştum. Ancak sanki uzak bir yere gidiyor ve vedalaşıyor gibiydi. 

Sabah biraz zor oldu.Aslında olmasını istemiyordum.Yatakta o kadar çok döndüm ki yatağın boş olduğu belliydi.

Siyahlara büründüm bu sabah. Bana aldığı kıyafetleri giydim.Bana bu kıyafetleri aldığı zaman söylediği sözler aklımda kalmıstı hala.''Belki bir şey olur bana, bunları giymeni istiyorum.Beni hatırla...''Benim tüylerim diken diken olmuştu.''Ne diyorsun Serhat böyle bir şey olmayacak!'' Ben nasıl anlayamamıştım....