Siyah kelebek(1)

Melih

Gizem'e dönerek;

-Kızım iyi misin?

Gizem tuhaf bir bakış attı;

-Anne ben çok kötü hissediyorum.Yıllardır içimde beslemediğim duygular var.Hem üzgünüm hem de içimde sevgi barındırıyorum.

Bunu demesi beni şüphelendirmişti.

-Nasıl bir sevgi bu?

-Ben de bilemiyorum anne.Hiç böyle bir duygu sezmemiştim.Aşk denilen duygu olsa gerek.Sanki birine karşı hissediyor gibiyim ama babama olan aşkımı yenmesinden korkuyorum.Ona karşı olan sevgimi sende biliyorsun.Babama saygısızlık yapamam... Diyor ve bir yandan ağlıyordu onun gözyaşları ve davranışları beni 20 yıl öncesine götürmüştü. Aynı izleri bende yaşıyordum. Ve hala içimde kalmıştı.

-Kızım bu babana saygısızlık olmaz.Bende aynı duyguları hissettim.Babamı kaybettiğimde Serhat'a aşık olmuştum.Serhat'a olan sevgi ile babama olan sevgim apayrı duygular.Seninde mutlu olmaya hakkın var canım.Peki ya kim?Okuldan mı diyeceğim ama sormam hata kesinlikle okuldandır hatta...

Gizem birden benim devam eden cümlemi kesti;

-Hayır anne.Okuldan birisi değil.Aslında söylemem çok tuhaf olacak.Ama söylemeliyim.

-Söylemelisin.

-Anne daha yeni ki karşılaştığımız çocuk Melih.

İçimden adeta'' Aman Allah'ım'' diyordum.Sadece şaşırmakla kalmayıp yürüdüğümüz ıslak yola oturdum.

-Sen ne diyorsun Gizem? Saçmalık bu.Yeni tanıdığın birini mi seviyorsun?

-Anneciğim Melih'le 2 yıl önce bir kafede tanıştık.Ben gizli gizli kafede çalışıyordum.Sana söyleyemedim.İlk önce hafta sonları çalışıyordum.Öylesine ancak Melih'le tanışınca haftada 4 gün çalışmaya başladım.

-Kızım neden böyle bir şey yaptın?

-Anne gerçekten onunla birlikte mutlu oluyordum.Yıllardır görmediğim mutluluk ondaydı.

Gizem bunları bana söylerken gerçekten mutluydu.Seviyordu.Aklıma Serhat ile tanıştığımız gün gelmişti.Bende çok mutluydum.Onun yaşındayken ve Serhatlayken diyecek birşey bulamıyordum.Onunda mutlu olmaya hakkı vardı.Hiç bir kelime edememiştim.

Eve gittiğimizde Gizem'in yüzündeki ifade aklıma kazınmıştı.Mutluluk onun yıllardır aradığı ama çok uzaklarda olan bir duyguydu. Şimdi kızım'ın gülümsemesi beni mutlu ediyordu ancak düşündürüyordu da.Çünkü o çocuk ne yaptıda benden daha mutlu edebildi Gizem'i?