ក្រឺងៗ
កណ្តឹងនៃសាលារៀនបានបន្លឺឡើង បញ្ជាក់ពីពេលវេលាត្រូវឈប់សម្រាកពីការរៀនសូត្រ សិស្សានុសិស្សនាំគ្នារត់ចេញពីថ្នាក់ប្រសាចប្រណាំងគ្នាជាច្រើន តាមទីធ្លានៃសាលារៀន ក្នុងនោះមានកម្លោះក្រមុំមួយក្រុមមានគ្នា៦នាក់ដើរជាមួយគ្នាទៅផ្ទះគ្រូ ដើម្បីរៀនគួរពិសេស។
«ថ្ងៃនេះខួបកំណើតខ្ញុំ មិនបានទៅរៀនទេពួកឯងទៅចូលរួមឬអត់?»នាងតូច បញ្ឈប់ដំណើរឲ្យមិត្តៗឈប់តាម មុននឹងប្រកាសហៅពួកគេឲ្យចូលរួមជាមួយខ្លួន។
«ខ្ញុំនឹងទៅ កំពុងតែចង់ឈប់ផង»កម្លោះម្នាក់យល់ស្របឡើង នាំឲ្យប៉ុន្មាននាក់ទៀតតាមដែរ តែខុសអីតែកម្លោះតូចមុខមូលម្នាក់ដែលស្ងៀមស្ងាត់ជាងគេមិនមាត់មិនកនឹងគេ។
«ជុងគុក ឯងទៅទេ?»គ្រប់គ្នាបង្វែរចំណាប់អារម្មណ៍ទៅកាន់កម្លោះតូចតែម្នាក់ ធ្វើឲ្យគេធ្វើភ្នែកក្រឡេបក្រឡាប់ញញឹមអៀនហើយតប៖
«គឺថា...ខ្ញុំប្រហែលជាមិនបានទៅទេ ព្រោះខ្លាចប៉ាម៉ាក់បារម្ភ»កម្លោះតូច និយាយអៀនៗលេងជាយអាវខ្លួនឯង។
«យើងដឹងហើយថាប្រាកដជាបែបនេះ មិនអីទេណាទៅរៀនជាមួយលោកគ្រូសង្ហាតែពីរនាក់ចុះ»អ្នកគ្រប់គ្នានាំគ្នាចម្អន់ឲ្យអ្នកកម្លោះ ធ្វើឲ្យគេមុខក្រហមអៀនប្រៀន ព្រោះថាការពិតទៅគេពិតជាមានអារម្មណ៍ល្អប្លែកមួយចំពោះលោកគ្រូវ័យក្មេងសង្ហារបស់គេដែលជាអ្នកបង្រៀនគួរពិសេសដល់គេរាល់ថ្ងៃ។
ផាក ជីមីន ជាលោកគ្រូកម្លោះវ័យក្មេងម្នាក់ដែលល្បីមានសិស្សស្គាល់ជាច្រើន ជាពិសេសសិស្សស្រីដែលតែងតែលួចគិតហួសខ្សែរខណ្ឌគ្រូនិងសិស្ស រួមទាំងកម្លោះធ្ញេញទន្សាយ ជន ជុងគុក ម្នាក់នេះផងដែរ។
«ចឹងខ្ញុំទៅហើយ អ្នកទាំងអស់គ្នាសប្បាយចុះ»ជុងគុក ក្រវីដៃលាមិត្តគ្រប់គ្នាហើយកាន់ដៃកាតាបដើរទៅកាន់ផ្ទះរបស់លោកគ្រូកម្លោះ។
តុក តុក
ជុងគុក គោះទ្វាផ្ទះរបស់លោកគ្រូដោយមានអារម្មណ៍ភ័យខុសពីធម្មតាព្រោះតែគេមិនដែលមករៀនតែម្នាក់ឯងអញ្ចឹងទេ គ្នាគេមានទាំងអស់៧នាក់រាប់ទាំងខ្លួនគេផង ពួកគេបានយល់ស្របគ្នាចូលរៀនគួរគណិតពិសេសជាមួយគ្នា។
ក្រាក
ទ្វាផ្ទះបានបើកឡើងបង្ហាញរាងសង្ហារបស់លោកគ្រូកម្លោះ ក្នុងឈុតsweatpants ពណ៌ទឹកដោះគោនិងអាវរឹបរាងពណ៌ស បង្ហាញសាច់ដុំណែនមាំរបស់គេ ធ្វើឲ្យសិស្សកម្លោះមើលមិនដាក់ភ្នែក។
«ជុងគុក ឯណាមិត្តរបស់ប្អូនឯទៀត?»ជីមីន ងាកមើលខាងក្រោយជុងគុកតែមិនឃើញមានសិស្សរបស់គេឯទៀត។
«ពួកគេទៅចូលរៀនខួបកំណើរ មីនហី អស់ហើយ»ជុងគុក អោនមើលខាងក្រោមឆ្លើយអៀនៗមិនហ៊ានមើលមុខជីមីនចំ ជាហេតុធ្វើឲ្យកម្លោះមាឌមាំញញឹម។
«ហេតុអីមិនទៅជាមួយគេ ជាប់ចិត្តរៀនជាមួយគ្រូណាស់ឬ?»ជីមីន និយយាញោះលេងបន្លំមែន ធ្វើឲ្យអ្នកម្ខាងទៀតរឹតតែអៀន។
«គ្រូនិយាយលេងទេ ចូលមក»ជីមីន ជៀសផ្លូវឲ្យកម្លោះមាឌតូចចូល។
ពួកគេដើរចូលជាមួយគ្នាដោយជុងគុកដើរខាង់ុខនិងជីមីនដើរពីខាងក្រោយ មើលរាងស្រឡូនស្រឡៅរបស់កូនសិស្សមិនដាក់ភ្នែក ហើយមិនបាច់ឆ្ងល់ទេ ព្រោះថាជីមីននេះក៏បានលាក់ទុកកូនចិត្តមួយដែលលួចពេញចិត្តកូនសិស្សភ្នែកមូលៗម្នាក់នេះយូរដែរហើយ តែគេជាគ្រូមិចនឹងហ៊ានទៅធ្វើផ្តេសផ្តាសនោះ?តែថ្ងៃនេះជាឱកាសរបស់គេហើយដែលនៅតែពីរនាក់ក្មេងតូចម្នាក់នេះ។
«អង្គុយលេងសិនទៅ បើសិនជាមានតែម្នាក់ឯងហើយ ចង់ញ៊ាំអីឬអត់?»
«មិនអីទេ ទឹកធម្មតាគឺបានហើយ»ជុងគុក ញញឹមអឹមអៀនដាក់រូបសង្ហា ខណៈជីមីនក៏ដើរទៅចាក់ទឹកមកឲ្យ តែមុននឹងហុចដល់ដៃជុងគុក គេញញឹមចុងមាត់ខិលខូចហើយក៏ធ្វើជាទន់ដៃធ្លាក់កែវទឹកលើខោរបស់ជុងគុក ធ្វើឲ្យទទឹកអស់។
«អូ សុំទោសផង»ជីមីន ធ្វើជាស្លន់ស្លោលើកកែវដាក់លើតុប្រញាប់យកក្រដាសជូតឲ្យជុងគុក។
«អឹម មិនអីទេ»ជុងគុក ងើបឈរហើយយកដៃវាសទឹកចេញ តែវាសើមជោគខោគេបាត់ទៅហើយ។
«ចេះទៅ ជុងគុកទៅបន្ទប់គ្រូសិនទៅចាំគ្រូទៅរកខោអាវមកឲ្យប្តូរ»ជីមីន លួចសរសើរខ្លួនឯងក្នុងចិត្តដែលពូកែររកគំនិតយ៉ាងនេះ ធ្វើឲ្យកូនទន្សាយដើរចូលអន្ទាក់បាន។
«មិនអីទេ...»
«ទៅៗ»ជីមីន មិនឲ្យគេប្រកែកបានក៏រុញជុងគុកឲ្យទៅបន្ទប់របស់ខ្លួន។
លោកគ្រូកម្លោះ ញញឹមសមចិត្តពេលផែនការប្រព្រឹត្តទៅដោយរលូន មុននឹងដើរទៅយកសំពត់ពណ៌ក្រហមក្រឡាការ៉ូមកកាន់នឹងដៃហើយដើរទៅបន្ទប់របស់ខ្លួនដែលមានកូនសិស្សមុខស្រស់របស់គេនៅទីនោះ។
«លោកគ្រូ»ជុងគុក ងើបឈរពីកៅអីពេលឃើញជីមីនដើរចូល។
ជីមីន មិនតបតែគេកាន់តែដើរទៅជិតរាងកាយតូច ចំណែកជុងគុកកាន់តែរាជើងថយក្រោយទាំងភ័យ បេះដូងលោតស្ទើតែចេញពីទ្រូងព្រោះតែមុខសង្ហារបស់លោកគ្រូនៅជិតៗពេក។
«លោក...អឹម!»បបូរមាត់ក្រពុំត្រូវបិតជិតដោយជីមីន គេកាន់ចង្កេះតូចផ្អឹបនឹងខ្លួន ដៃម្ខាងកាន់កញ្ចឹងកជុងគុកមិនឲ្យគេរើរួច។
«អ្អឺ លោកគ្រូ...»ជុងគុក ហៅខ្សោយៗទាំងមុខក្រហម ដៃក្តាប់ជាយអាវណែន មើលមុខជីមីនភ្លឹសៗ កាន់តែធ្វើឲ្យរាងសង្ហាត្រេកត្រអាជាងមុន។
«ខ្ញុំដឹងថាជុងគុកគិតយ៉ាងមិច លួចមើលខ្ញុំរហូតពិតទេ?»ជីមីន ខ្សឹបដាក់ត្រចៀកមាឌតូច ដៃអង្អែលទៅមកលើត្រគៀកសាយ។
«ខ្ញុំ...ខ្ញុំ!»ជុងគុក និយយារដាក់រដុបនិយាយមិនត្រូវ ពេលត្រូវគេចាប់បាន។
«ខោសើមហើយ យកវាទៅប្តូរទៅ»ជីមីន ញញឹមចុងមាត់ហុចសំពត់ខ្លីនោះឲ្យទៅជុងគុក ដែលបើកភ្នែកធំៗមើលវាទាំងអៀនខ្មាស។
«តែ..តែវាជាសំពត់មនុស្សស្រី»ជុងគុក ខាំមាត់សម្លឹងជីមីនម៉ក់ៗ។
«ធ្វើតាមលោកគ្រូប្រាប់ទៅ ក្មេងឆ្លាត?»ជីមីន អង្អែលសក់ជុងគុក ធ្វើឲ្យគេងក់ក្បាល ទទួលសំពត់ពីដៃជីមីនទៅបន្ទប់ទឹកដើម្បីប្តូរ ជីមីន ដាក់ខ្លួនអង្គុយលើគ្រែរង់ចាំ ។
មិនយូរទ្វាបន្ទប់ទឹកក៏បើកឡើង ជុងគុកដើរចេញមកអៀនៗ ធ្វើឲ្យអ្នកអង្គុយចាំចំហរមាត់មើលជើងស្រឡូនដើរយឺតៗមកកាន់ខ្លួន។
ចង្កេះសំពត់រឹបឲ្យឃើញរាងស្រឡូនចង្កេះមួយក្តាប់និងជើងតូចស្រឡូនរបសកម្លោះតូច អាវសិស្សសាលាពណ៌សទុនុយចូលសំពត់មើលទៅស្អាតមិនចាញ់មនុស្សស្រីពាក់។
«ម៉ោអង្គុយទីនេះ!»ជីមីន កន្ធែកជើងឲ្យធំទះភ្លៅខ្លួនឯងផាច់ៗ ឲ្យជុងគុកមកអង្គុយ មាឌតូចដើរអៀនៗទៅច្រកគៀវលើចង្កេះរបស់ជីមីន។
«អ្អា៎ លោកគ្រូ»ជុងគុក ភ្លាត់មាត់ថ្ងូរពេលជីមីនស្រាប់តែច្របាច់សាច់គូថរបស់គេទាំងកម្រោលមកពីការគ្រឺតខ្នាញ់។
«ហ្អឹម ស្អាតខ្លាំងណាស់ជុងគុកគី»ជីមីន លូកដៃរវៀមរបស់ខ្លួនចូលក្នុងសំពត់របស់ជុងគុក អង្អែលភ្លៅសខ្ចីដោយមិនខ្លាចរអែង ធ្វើឲ្យខ្លួនប្រាណក្មេងខ្ចីកូនសិស្សតូចស្រើបស្រៀវដែលមិនធ្លាប់ជួបពីមុនមក។
«អ្អាក់ លោកគ្រូ»ជុងគុក ស្រែកពេលដែលជីមីនស្រាប់តែបង្វែរឲ្យគេបែរមុខបញ្ច្រាសគ្នា ដោយមុខជុងគុកនៅខាងជើងរបស់ជីមីន ឯខាងជើងរបស់គេនៅមុខរបស់ជីមីន។
«គួរតែដឹងថាត្រូវធ្វើអីហើយ»ជីមីន ទះគូថគេមួយដៃ មុននឹងសើយសំពត់នៅឡើងបង្ហាញផ្លែប៉េះទាំងគូដែលក្រហមងាំងមកពីស្នាដៃរបស់គេ។
ជុងគុក មុខក្រហមព្រោះតែល្វែងខាងក្រោមរបស់គេត្រូវបង្ហាញនៅចំមុខរបស់លោកគ្រូដែលគេលួចស្រឡាញ់ ជុងគុក លើកដៃញ័រទទ្រឺតរបស់ខ្លួនទាញខោរបស់ជីមីនចុះ ទាញយកភាពរឹងមាំដែលកំពុងតែខឹងនោះចេញ ធ្វើចលនាតិចៗ»
«ហ្អឹម បែបនេះហើយ លឿនជាងនេះ»
ជីមីន ក្រហឹមដើមកពេញចិត្តនឹងកម្លោះតូចមុននឹងងាកទៅចាប់អារម្មណ៍នឹងភាពទន់ជ្រាយពណ៌ផ្កាឈូកនៅខាងមុខ គេប្រើអណ្តាតបុិនប្រសប់ក្រវាសជុំវិញបរិវេណផ្កាឈូកក្រពុំ ធ្វើឲ្យខ្លួនតូចកន្រ្តាក់ព្រោះតែភាពសុខស្រួលថ្មីមួយកំពុងតែវាយលុក។
«ហ្អឹម បានហើយ»ជីមីន ទាញជុងគុកពីប្អូនរបស់ខ្លួន ឲ្យគេអង្គុយច្រគៀវលើភ្លៅវិញ ចាប់កាន់ភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួនរុញបញ្ចូលតិចៗទៅក្នុងខ្លួនរបស់កូនសិស្ស។
«អា៎ លោកគ្រូ»ជុងគុក ថ្ងូរខ្លាំងៗចេញមក ដៃខ្ញាំដើមទ្រូងហាប់ណែនរបស់ជីមីន។
«អ្អឺស អ្អាស»អ្នកទាំងពីរថ្ងូរប្រណាំងគ្នា ព្រោះតែភាពសុខស្រួលរៀងៗខ្លួន ក្នុងបន្ទប់ពោពេញដោយសំឡេងប៉ះទង្គិចសាច់និងការថ្ងួចថ្ងូររបស់កម្លោះកូនសិស្ស រងការវាយលុកពីលោកគ្រូ ក្នុងម៉ោងរៀនគួរពិសេស។
ចប់
