តិក តិក
សំឡេងនាឡិកាព្យួរនៅជញ្ជាំងចេះតែដើរទៅមុខជារឿយៗ ពេលនេះទ្រនិចខ្លីវិលចំលេខ8យប់ទៅហើយ ប៉ុន្តែនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យមួយនៅតែមានមនុស្សមមាញឹកនៅឡើយ បន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់គឺនៅតែបន្តការព្យាបាលអ្នកជម្ងឺដែលត្រូវការដដែល ឯអ្នកជម្ងឺផ្សេងទៀតក៏នៅតែបន្តចូលមកជាបន្តបន្ទាប់។
លោកដុកទ័រកម្លោះម្នាក់កំពុងតែអង្គុយពិនិត្យឯកសារអ្នកជម្ងឺដែលត្រូវវះកាត់បន្ទាប់ ដៃស្រឡូនលើករុញវ៉ែនតាដែលធ្លាក់មកទើលើច្រមុះឡើង ភ្នែកមូលៗក្រឡង់សម្លឹងមើលតួអក្សរយ៉ាងម៉ត់ចត់និងយកចិត្តទុកដាក់។
តុក តុក
សំឡេងគោះទ្វាពីខាងក្រៅធ្វើឱ្យអ្នកកម្លោះភ្ញាក់ខ្លួនបន្តិច ទម្លាក់ប៊ិចចុះងាកទៅមើលមាត់ទ្វា។
«ចូលបាន»សំឡេងស្រទន់បន្លឺខ្សោយៗដោយអស់កម្លោះ ព្រោះត្រូវធ្វើការតាំងពីព្រឹករហូតដល់យប់ស្មើនេះមិនទាន់បានសម្រាក។
«មានអ្នកជម្ងឺម្នាក់ ត្រូវការជុងគុកទៅពិនិត្យ»គិលានុបដ្ឋាយិកា ម្នាក់ចូលមកផ្តល់ព័ត៌មានដល់ដុកទ័រ។
«អ្នកណាគេ?ហេតុអីមិនរកអ្នកផ្សេងខ្ញុំមិនទាន់ទំនេរ»ជុងគុក មើលទៅឯកសារដែលគតនៅក្បែរដៃ។
«គឺ អ្នកជម្ងឺប្រាប់ថាត្រូវការជុងគុក បើមិនបានគេឡូឡាខ្លាណងណាស់»នាងធ្វើមុខស្ញូញបែបញញឺត ធ្វើឱ្យជុងគុកជ្រួញចិញ្ចើម ឆ្ងល់ហើយថាអ្នកណា?
«អូខេ បើចឹងខ្ញុំនឹងទៅ នាងទៅមុនចុះ»
ជុងគុក បិតឯងសារទុករៀបរយទើបដើរទៅរកបន្ទប់ដែលអ្នកជម្ងឺអម្បាញ់មិញកំពុងតែរងចាំ ក្នុងចិត្តកំពុងតែនឹកឆ្ងល់ ចង់បានចម្លើយថាជាអ្នកណា តែថាមានកូនចិត្តមួយលួចទាយរួចហើយថាជាអ្នកណា។
«គួរតែជាបន្ទប់នេះហើយ»ជុងគុក បន្លឺតែម្នាក់ឯង ទើបរុញទ្វាដើរចូលទៅ។
«Hi»
ជុងគុកគិតមិនខុស គេយកដៃជ្រែងចង្កេះមើល ប្រុសមាឌធំ ខ្ពស់ស្រឡះ ស្មាទូលាយ មុខសង្ហាដូចតារាភាពយន្ត ប៉ុន្តែស្មាមួយខាងស្រោបទៅដោយឈាមក្រហមឆ្អៅ អង្គុយញញឹមមកកាន់ខ្លួន។
«គឺ បងទៀតហើយ»ជុងគុក ដកដង្ហើមធំ ហួសចិត្តនឹងសង្សារចរិកពាលរបស់ខ្លួនដែលបង្កររឿងធ្វើឱ្យឈឺខ្លួនស្ទើតែរាល់ថ្ងៃ មករកគេខ្លួនដាបដោយឈាមមិនតិចទេ1ថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍។
«មិនសប្បាយចិត្តមែនទេឃើញសង្សារមករក»ស៊ុកជីន ធ្វើមុខច្រលឺមដាក់ ធ្វើដូចជាមិនស្គៀបនឹងមុខរបួសដែលហូរឈាមដាបរបស់ខ្លួនបន្តិចសោះ។
«បើមកជួបត្រឹមត្រូវមិនបានមែនទេ ស្ពាយគ្រាប់កាំភ្លើងមកផ្ញើរតែរហូត»ជុងគុក ក្រវីក្បាលហួសចិត្ត តែក៏ញាប់ដៃញាប់ជើងទៅរកថ្នាំលាងរបួសឱ្យ។
«ក៏មានសង្សារជាគ្រូពេទ្យ ចង់មកជួបទទេៗខ្លាចថាអត់ប្រយោជន៍»អ្នកកម្លោះនៅតសម្តីប៉ប៉ោច ធ្វើឱ្យជុងគុកសម្លក់។
«ដោះអាវ»
«លឿនដល់ម្លឹងហ្អេះ ចង់មុនបងទៀត»
«ប្រុសសម្អុយ ដោះអាវលាងរបួស»ជុងគុក វាយទ្រូងជីនមួយដៃពេលគេលេងសើចមិនឈប់។
«បានៗដឹងហើយ ចេះវាយអ្នកជម្ងឺទៅកើត»
ជីន សើចទាំងបបូរមាត់ស្លេកហើយលើកដៃដែលមិនរបួសដោះឡេវអាវតែមានការពិបាក ទើបជុងគុកជួយ ដៃតូចដោះឱ្យមួយៗថ្នមៗមុខប្រែជាក្រហមព្រឿងៗ ធ្វើឱ្យស៊ុកជីន លួចសើចនឹងក្មេងគួរឱ្យស្រឡាញ់ មិនថាធ្លាប់ឃើញប៉ុន្មានដងក៏ជុងគុកនៅតែអៀននឹងគេដែរ។
«អុះ បងធ្វើស្អីនឹង»ជុងគុក ភ្លាត់ស្រែកពេលសុខៗជីនទាញគេឱ្យដួលលើខ្លួន។
«នៅឆ្ងាយលាងយ៉ាងមិច នៅជិតបែបនេះហើយ»
«កុំម៉ោលេបខាយ ម៉ោងអូនធ្វើការ»ជុងគុក ទាញដៃចេញតែគេមិនព្រម ទាញឱ្យអង្គុយលើភ្លៅទាល់តែបាន។
ជុងគុក មិនមាត់ក៏ចាប់ផ្តើមលាងរបួសឱ្យនិងធ្វើការឃាត់ឈាម បិតបង់រុំរបួសឱ្យ ឯអ្នកម្ខាងទៀតរវល់គយគន់មុខស្រទន់មិនឈប់ លង់នឹងសម្រស់ផូផង់របស់ដុកទ័រម្នាក់នេះងប់ងល់។
គិតទៅគូរស្នេហ៍មួយគូនេះពិតជាផ្ទុយគ្នាស្រឡះ គីម ស៊ុកជីន ជាមនុស្សម្នាក់ដែលប្រឡូកនឹងសង្គមងងឹត បង្កររឿងស្ទើរាល់ថ្ងៃ យកជិវិតប្រលែងលេងនឹងការស្លាប់ ឯសង្សាររបស់គេជន ជុងគុក វិញជាដុកទ័រម្នាក់ដែលជួយជិវិតមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ មានចរិកទន់ភ្លន់ ស្លូតបូត រៀបរយ បែរជាមកលង់ស្នេហ៍នឹងមនុស្សពាលដូចជាស៊ុកជីនទៅវិញ។
«សឺត ក្រអូប»ជីន លួចថើបថ្ពាល់ជុងគុកពេលគេរវល់អោនលាបរបួស។
«ប្រុសកំហូច»ជុងគុក សម្លក់ពេលលាងរបួសរួច គេប្រុងនឹងចុះពីលើភ្លៅវិញតែដៃម្ខាងរបស់ជីនកាន់ចង្កេះតូចជាប់។
«ចង់ទៅណា មិនទាន់បានអីផង»
«ចង់បានអី លាងរបួសរួចសម្រាកទៅ អូននៅមានការងារច្រើនទៀតត្រូវធ្វើ»
«ការងារអី ធ្វើបងនេះហើយ»
និយាយចប់ជីន ក្រលាស់ខ្លួនឱ្យជុងគុកនៅក្រោម ខ្លួនទ្រោបពីលើមាឌតូច។
«ជីន មិនលេងទេនេះមន្ទីរពេទ្យអូនធ្វើការ»ជុងគុក ក្រវីក្បាលយកដៃទប់ទ្រូងមាំមិនឱ្យឱនមកជិត។
«អ្នកណាលេង»
មុខសង្ហាវៃចិញ្ចើមច្រលឺមដាក់រួច អោនបឺតជញ្ជក់មាត់ជុងគុកយ៉ាងរោលរាលដូចមនុស្សអត់ឃ្លានតាំងពីថ្ងៃណា ដៃម្ខាងចាប់ដៃតូចៗទាំងពីររបស់ជុងគុកផ្គួបទៅលើក្បាលមិនឱ្យរុញខ្លួនចេញ ថើបញីញក់មាត់តូចតាមចិត្តចង់ ស្ទើដាច់ដង្ហើមអ្នកខាងក្រោម។
«អ្ហឹម»ជុងគុក ថ្ងូរក្នុងមាត់ចង់រើតែរើមិនរួច ប្រុសមាឌដំរីនេះចាប់គេជាប់ទៅហើយ។
«បងឱ្យអូនរើស ឈប់រើហើយព្រមដោយស្ងៀមស្ងាត់ ឬចង់ថ្ងូរលឺៗដល់ខាងក្រៅ?»
«ប្រុសឆ្កួត មិនបានទាំងពីរនឹង អូនមិនព្រមទេ» មាឌតូចមុខក្រហម ខាំមាត់ អៀនស្ទើស្លាប់ទៅហើយពេលជីនមើលមកខ្លួនដូចចង់សុីសាច់។
«សម្រេចថាទី2ក៏បាន»
មុខសង្ហាញញឹមចុងមាត់ពេលជុងគុក ក្រវីក្បាល គេទាញរ៉ូតខោចុះ ប្រលិចយករបស់ដែលកំពុងរឹងចេញមក។
«ជីន ប្រុសអាក្រក់»ជុងគុក ប្រកែកមិនកើតពេលគេទាញខ្លួនឱ្យលុតជង្គង់លើឥដ្ឋ ច្របាច់មាត់ឱ្យហាធំហើយរុញភាពរឹងមាំចូលទៅ។
«មើលចុះអូនសិចសុីណាស់ ហ្អឹម ក្មេងល្អ»ស៊ុកជីន ក្រហឹមងើយក្បាលឡើងលើ ចង្កេះធ្វើចលនាចេញចូលតាមចិត្តជុងគុកហូរទឹកមាត់កក្លាក់ ភ្នែកមូលក្រឡង់ដាមទឹកភ្នែកព្រោះតែខក់នឹងប្រវែងរបស់វា។
ផាច់
«អ្អឹម!»ជីន យកភាពរឹងមាំទះមុខជុងគុកលេងផាច់ៗ ដូចជាលេងហ្គេម ធ្វើឱ្យថ្ពាល់ជុងគុករាងក្រហមហើយប្រឡាក់នឹងទឹកសៗបន្តិច វ៉ែនតាធ្លាក់មកនៅលើច្រមុះ ឡើងជាស្រអាប់។
«មើលចុះ គួរឱ្យស្រឡាញ់ណាស់ សង្សាររបស់បង»ជីន ខាំមាត់មើលមុខកម្លោះមាឌតូច មុខដូចជាមនុស្សស្រគត់ស្រគមមិនដឹងអីតែ កំពុងលត់ជង្គង់ធ្វើរឿងនេះ។
