Fontabella 2: Owning His Innocence [COMPLETE]

Chapter 27

Chapter 27

Lincoln and I stood from our seats and looked disgustingly at Bradly who was beside Luke. We were all got shocked and petrified when Tristan left without any words.

I removed Jared's grip from my elbow, tatayo na sana ako ng bigla na rin tumayo si Lincoln.

"Let me." Ani ko sa kaniya at binigyan ng mag-asawang sampal si Luke habang si Lincoln naman ay sinampal si Bradly na nasa likod ni Luke.

Bahagya pang napatagilid ang mukha niya nang maglanding ang kamay ko doon. Aangasan niya sana ako ng biglang dumating si Jared sa harap ko.

"Kuya, No! Anong gagawin mo" Sigaw niya at niyakap ako sa kaniyang mga bisig.

"Tanungin mo 'yang kasama mo!" Duro niya sakin. "He just slapped me. Akala mo kung sino umasta!" He continued.

Jared faced me and confusion crossed his face.

"Fuck you! Ang bobo bobo mo!" Sigaw ko kay Luke at umalis na.

Narinig ko din na sumigaw si Lincoln. "Gago ka! Napakamanhid mo at walang kwenta. Mga HIGAD!"

Patakbo akong bumaba mula sa rooftop at narinig ko ring sumusunod na sa akin si Lincoln. The scene on the rooftop is suffocating me. I couldn't digest what's happening and what's with Luke and Bradly.

"Huy, anong nangyari sa 'yo? Ayos ka lang?" Tanong ni Lincoln sa tabi ko.

"Yeah I'm fine, but how's Tristan. I think he's not."

"Yes he's surely not, tara puntahan natin siya sa bahay nila?" Tumango nalang ako sa sinabi niya.

I sighed and heard footsteps walking towards us.

"Why the fuck did you slapped kuya?" Jared with his calm voice yet terrifying. I turned my gaze away from him.

"Numb piece of shit." I mumbled.

"Numb? Manhid? Si kuya? And why are you cussing now? You don't used to that!" Sunod na sunod niyang tanong. Nakita ko namang tumayo sa tabi ko si Lincoln at itinuro si Aljon sa hindi kalayuan. Tinanguan ko lang siya at nginitian.

"Oo, oo, oo." Sagot ko. "He's very, argh! Napakabobo ng kuya mo. And kaya ako nagmumura dahil sumosobra na kuya mo!" Nakita kong nasaktan siya sa sinabi ko pero hinintay niya lang akong magsalita.

"Nag aaway sila Trisan at Bra-" naputol ang sasabihin ko nang lumabas kasama ni Luke si Bradly, they're both getting into my nerves. Kapag hindi pa nagtigil yan ako ang tatapos sa kanila.

"Sino nag-away?" Tanong niya dahil hindi natuloy ang sinasabi ko kanina. I sighed in frustration, didn't want to continue what ever I was saying earlier.

"Nothing, it's just for us." Sabi ko sa kaniya.

"Luke said he shouted at Tristan early on this morning." Kwento naman niya, yeah narinig ko iyong sigaw ni Luke na kahit ako ay maiiyak kung ako ang nasa posisyon na iyon.

"He said he didn't mean to do that." Jared said.

"But he just did." Sabi ko sa kaniya.

"Hindi nga niya sinasadya." Pilit na sabi pa rin niya.

"I don't fucking care! He just did that thing to Tristan and now Tristan is hurt! Saan mo siya hahanapin? Something might bad happen to him. Kung hindi niya sinasadya, he just can keep it himself at huwag siyang sigawan!" Sigaw ko naman sa kaniya at iniwanan siya sa kahoy na kinauupuan naming dalawa.

Ang malamig na hangin ng gabi ay binabalot ako kaya napayakap nalang ako sa aking sarili.

Nag-ikot ako sa rancho nila para hanapin si Lincoln pero nakita ko sila sa isang kulungan ng kabayo na nagkakaroon ng kasiyahang pagsasalo ang dalawa na nagpalagay ng ngiti sa labi ko.