Gokgurultusunun ve yagmurun sesiyle o kara bulutlu havanin yuzume yansimasiyla aralamistim gozlerimi. Karanlik sabunsu bi erkek parfumu kokan kirmizi perdeli ahsap dolapli bir odanin icinde buldum kendimi. ben gozlerimi acmaya calistikca onlar kapaniyordu sanki ustune tas koyulmus gibiydi.Cok yorgun hissediyordum kendimi.zorla durmak bilmeyen titreyen ayaklarimin uzerine bastim saga sola baktim fakat gorunurde kimse yoktu.
"kimse yok mu?"diye seslendim. Birden bir adamin bana dogru gelmesiyle irkildim.
"burakk"
" Merhaba hanimefendi"
"sen kimsin?"diyerek ilk sorumu yonelttim bu yabanciyA.
"bugra ben"diyerek giris yapti ilk cumlesine. Ardindan ise "sakin olun. Hanimefendi dinlenmeniz gerekiyor lutfen"diyerek anlamsiz bir merak yoneltti bana.
"Neden? Burasi neresi?"diyerek soru yagmurlArimin sel sularina kattim adami.
"Sizi bir koprunun uzerinde baygin halde buldum. Etrafta size ait bir iz bulamadigim icin ardindan evime getirdim sizi ve telefonunuzu..."
Diye konusmaya devam ederken iste orada o zaman gercekler bir bir zihnimde canlandi.ugradigim soku hala atlatamamistim .
"pardon hanimefendi ne oldu size cok kotu bir halde buldum sizi"dedi ve sesi beni irkiltmeye yetmisti bile.
Tutamamistim kendimi sevdigim yoktu. O beni bilmedigim bir sebebten terk edip gitmisti.oysa ben suan tanimadigim bu adama sarilip onun icin agliyordum. Gozyaslarim yagmur damlalari gibi tane tane akarak adamin omuzlarindan asagi suzuluyordu incitmek istemez gibi . Sanki her birinde bir huzun bir aci akiyordu. 'aci' bedenimde ve ruhumda hic yabanci olmamasina ragmen yinede cok acitiyordu. Oysa bazi acilar misafir gibidir. Gelir iki gun kalir uc gun kalir besgun kalir . Kimi zaman yillarca kalir ama vakit doldugunda veda eder alir basini gider baska yureklere misafir olmaya . Fakat bazi acilar vardir ki guregimizin ev sahibi olur ruhumuza isler. Adeta coreklenir icimize. Ve dunya hayati baskasinin pantolonu gibi darAlticakti artik bana.
Dusuncelerimi bir kenara atip telefona yoneldim . Arayan dafniydi.
"acmicakmisiniz ?"diye bir soru daha yoneltti bana. Ne fark ederdiki en yakin arkadasimin varligini bile unutturmustu bana bu aci.
"efendim"dedim yorgun bi sesle
"derin neredesin sen ?cok merak ettim gunlerce telafonlarima bakmiyorsun."dedi.
"dafni "diyebildim yorgun bir sesle tekrardan.
"derin neler oluyor iyi misin jordanda aramis acmamissin?"dedi kendimi tutamayarak aglayarak;
"dafni oluyorum ben dafni"diyebilmistim sadece ve kendimi aglamaya vererek gozyaslarimin serin sularina birakmistim kendimi.
Olup bitenleri anlatmistim . Onun gidisinin ardindan dort hafta sonra konusabilmistim en yakin arkadasimla. Dort hafta boyunca bugra'nin yaninda kaldim. Evet 'bugra'diyorum cunku bu adam bana dort hafta boyunca destek olmustu guc vermisti adeta kirk yillik arkadasim gibiydi.
"derin iyi misin?"
"bilmiyorum bugra"dedim
"kimdi arayan"
"dafni"dedim kisa keserek. Ve ondan beni dafniye goturmesini rica ettim. adresi zor bela hatirlamistim . eve geldigimde ise jordanla karsilasmistim . olup bitenleri anlattigimda ise aciyan gozlerle bakan dort cift gozun agirligini hissedebiliyordum uzerimde.
"canim sana ihlamur yapiyorum iyi gelir"dedi dafni ardindan ise bende benden onay alinca mutfaga dogru atti minik ayaklariyla buyuk adimlarini. ben dafninin bu tezatligini izlerken bugra ile jordanin konusmalArina kulak verdim. jordan bugrayi tanimaya calisircasina soru yagmurunun sel sularinda defalarca kez yigkiyordu bugrayi. Ama benim zihnimde nedenler nicinler gidip geliyordu. Kendimce mantukli birsey aramaya calisiyordim. Nedense onu hakli bulmak istiyirdum. Terazilerimi kurup olcuyordum birseyleri. Hasta miydi?yada baska bir kadina mi asik olmustu. Ah hayir bu olamazdi . Bunu asla kaldiramazdim . Bu kadarina gucum yetmezdi . Ama yinede herseye ragmen ona gitmek istiyordum . Evimize ,ona ait olan seylere dokunmak istiyordum. Kokusunu icime cekmek istiyordum. Dort haftanin ardindan jordan la bugra beni evime goturmuslerdi. Evimden gitmek istemiyordum. Napicaktim simdi?acaba gelirmiydi? Onsuz biryasami nasil surdururdum. Karanlik bir dunyanin icinde buluvermistim kendimi. Oysa gidis hep iki kisilikti biri gider digeri ise onu beklerdi. Biri ozletir biri ozlerdi. Biri aglar oburu aglatirdi.
"derin geldik"
"..."
"derin?"ah ikinci bi seslenisten sonra kendimi toparlayarak bu adama baktim . Jordan .
"derin istersen ben kalayim bu gece yaninda".dedi jordan aldiris etmeyerek gosterilen tavrin tezatligiyla adimlarima devam ettim . Herzamanki jordan hic dayanamazdi bana o hep herzaman yanimda olmustu hep iyi bir arkadas.
"hayir sagolun gercekten hic gerek yok"dedim yalnizlik duyguma ve bir parca catlagi olan kirilan yanima yuz cevirerek .
Buraktan baska hic bir erkegin yanimda kalmasini istemiyordym. Bu en yakin arkadasim dahi olsa bile .
"okmaz oyle kaliyorum seni tek birakmam"dedi. Ah jordan inan seninle tartisacak halim yok
"sen bilirsin "diyerek kisa kestim ve arabadan indim kucuk adimlarimla sallana sallana. Bir meltem ruzgari gecse uzerimden adeta tozum bile yok olucak haldeydim . Biraz ilerledikten sonra demir kapiyi aralamak istedim fakat buna dahi gucum yoktu biraz sendeledigimi fark ederek o koca buz gibi duvarin kollarina attim kendimi. Adeta bir aciyi andiriyordu bana. Toparlanmaya calisirken jordan la bugranin fisildasmalari dikkatimi cekmisti. Beni konusuyorlardi 'BİZİ' ah burak sensizligi kaldiramiyorum . Bu dusuncelerimi bir falezin kiyisindan attiktan sonra konusmalara kulak verdim
'buraktan hala bir ses yok mu?'diye soruyordu jordan oda bana yardim elini uzatmisti fakat aciyan yanim bunu bir kere daha defalarca goz onunde bicaklayarak kanla bir edip topragin altina atmisti. Yalnizligim bi mezar acip ruhum ise toprakla ortmustu.
'maalesef hic bir iz yok'diye karsilik verdi jordan .
'kac ay oldu nereye giderki insan anlamiyorum'diyordu
Onlarin bu kizginlik dolu fisiltilari beni dahada kotu yapiyordu. Evime girer girmez bir huzun cokmustu. Tutamayip kendimi haykira haykira agliyordym. Bana ilac verip sakinlestirmislerdi. 'yapma bunu kendine'diyorlardi oysa kimse benim icimde neler yasadigimi bilmiyordu.'guclu olmalisin'diyorlardi . Guc ve ben ne kadarda tezattik suan su durumda oysaki insan kendiyle barisik olmAluydi her durumda. Bazende yuregine takmaliydi pembe gozlukleri. Baktigini degil gordugunu hissetmeliydi bazen . Yerinden cikip bazen koyabilmeli bir baskasinin yerine kendini. Aglayana sus demeyi degil onunla aglamayi denemeki. Fark edebilmeli hayatin gerisinde degil tam icinde oldugunu sevmenin bir insani uzmekten daha degerli oldugunu . Sadece soyleyecek birseyleri oldugunda degil tikanip kaldigindada dinleye bilmeli. Bazense icinden geldigi gibi davranmAli insan,aldirmadan kimseye. Hic uzaklara gitmeden kendinde aramali huzuru. Ve nereye gidersek gidelim yasadiklarimiz hep hafizamizda sakli durur.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
mesafedeki ask
Документальная прозаsana gore ask mesafeyse bana gore ask yok demektir
