Aramaliydim Burak'i. En azindan bunu kendimden once kizim icin yapmaliydim.Ama nasil?koskoca ulkede nerede bulacaktim onu?hic dusunmeden elim telefoma gitti. dafni'yi arayacaktim. Aramaliydim.
"alo derin"
"dafni "dedim. Biraz heyecanli birazda buruk bir sesle.
"iyi misin?"
"dafni bana gel hemen yada dur ben sana geleyim evde misin?"
"evet canim gel therasa varken nereye gidebilirim ki?"dedi sitemkar bir ifadeyle.
"tamm geliyorum"dedim ve uzerime aldirmadan sadece cantami alip ciktim sokaga. Soldan bir taksi cevirip dafnini evini tarif ettim. Ne kadarda sabirsizlaniyordum onunla burak hakkinda konusmaya. Tek basima iken kimse dinlemiyor soylediklerimi, kimseden evet yada hayir sozleri cikmiyor. Hala anlam veremiyorum bu adamin gidisine . Ne kadar uyusamda. Dusunsemde tum gercekler carpiyordu yuzume kirliligiyle. Pislensemde kirlensemde... Ama ne yazik ki zaman asla geri donmuyordu. Ne zaman bitecekti bu kabus?
"hanimefendi geldik"
"..."
"hanimefendi?"
"a buyrun beyfendi"
"geldik buyrun bide gecelikle cikmis sokaga yari ciplak bu terbiyesizligi yetmiyormus gibi birde duymuyor tovbe tovbe."diye homurdandi adam . Once uzerime baktim farkinda bile degildim gecelikle ciktigimin. Adama kulak asmayarak dogru dafninin kapisina dayadim kendimi. Bian once herseyin bitmesini dileyerek kendimi duvarin soguguna dayadim. Adeta dahada alevlendiriyordu icimdeki aciyi. Kapinin acilmasiyla dusuncelerimi kosedeki cop kutusuna attim ve iceri dogru yonelerek gordugum ilk koltugun sefkatli kucagina attim kendimi.
"yavas ol therasa uyuyor."
"tamam tamam"
"senin bu halin ne boyle derin nasil geldin gecelikle?"dedi dafni biraz saskin birazda kikirdeyerek.
"uf bilmiyorum farkinda bile degilinki "
"derin sen ilaclarini aliyor musun?"
"birak simdi ilaci falan buragi aramaya karar verdim"
"nasil bulacaksin koskoca fransada?"
"bilmiyorum elbet biryolu vardir dafni"
"ustelik fransada olduguna dair hicbir bilgimizde yok."
" dogru soyluyorsun ama olmali."dedim caresizce yalnizligima sokularak.
"otellere falan baktim."
"ee sonuc?"
"maalesef hicbir iz yok ."
"sen yapicani yaptin derin bekle yada yasantina devam et dogacak cocugunu dusun bundan sonra kendinden once onun icin yasamalisin ."
"farkindayim 'dedim ic cekerek.
"seviyordu seni ama niye boyle yapti anlam veremiyorum"dedi
"bende dafni"
"soylediklerimi unutma derin herseyden once derin ,o da elini kalbine koysun ve dusunsun . Ecele variyor artik sonu bu gidisin. "
"off iki hafta kaldi dogmasina derin ben ona babasini nasil anlatacagim?"
"dur bakalim bi tek degilsin biz bir butunuz unutma. Bugra ,jordan ben ... Biz hep seninleyiz."
"biliyorum canim"dedim
"therasayi jordana birakiriz birlikte gideriz illa aricam diyorsan."
"tamam a bu arada nate aradi beni"dedim ve goz altindanda yuzune baktim.
"nedem aramis aptal"dedi
"sizi sordu kizini sordu"
"derin sus istersen sinirlendirme beni ,bizi dusunen adam gelir gorurdu."
"tamam canim ama napim yani soyluyorum ben"
"neyse ... tamam"
"ben daha fazla bekleyemicem uff"
"napicaksinki derin daha nereye bakicagimizi bile bilmiyoriz"
"iste bu ya, beni delirtende"
"uzerine biseyler getireyim"
"olur canim"
"bu uygun mu?"
"evet dafni"dedim ve uzerime gecirdim.
"hastahanelere baktin mi sahile falan ne bilim"
"ah hayir iyi fikir kactim ben"
"dur nereye birlikte gidicektik"
" therasa uyaninca gelirsin optum seni"dedim ve ciktim ,hastahanenin yolunu tuttum.
hangi birine bakicaktim ki birsuru hastahane vardi
bu hamilelikle zor yuruyordum . Ah burak ah hep seni ariyorum hicmi fark etmiyorsun. yine senin icin sokaktayim kimsesiz bir sokak ortasinda. yuruyorum,arkama bakmadan yuruyorum, yolumun karanliga karisan noktasinda ,sanki beni bekleyen bir hayal goruyorum. simsiyah camlarini uzerime dikiyor gozleri cikarilmis bir àmâ gibi evler. ama sabah olmasin bu karanlik sokakta . Bu karanlik sokakta bitmesin yolculugum . Ben gideyim yol gitsin ,iki yanimda aksin sel gibi fenerler. Gozlerimi aciyla actigimda bir gencin telas icinde bana seslendigini duydum.
"abla iyi misin?abla kendine gel" kendime gelmek mi?ne olmustu ki?
"ne oldu bana?"
"araba carpti" ah arabami carpti hersey ne cabuk gelisiyordu benim disimda.
"ahh bebegim"diye inledim karnimi tutarak . Bu kez genc cocuk dahada telasa burundu .
"allah kahretsin abla hamileymis allah kahretsin!"dedi ikimizde kivraniyorduk. Ama hic birimiz ambulans cagirmayi akil edemiyorduk. tâ ki duyulan sese gelen kalabaliga kadar. Hastaneye kaldirildim. Bebegime birsey olacak diye cok korkuyordum. O bana buraktan kalan tek seydi. Oda gitseydi aman allahim yasamam mumkun olmazdi.
