Katil Gölge +18 ~Tamamlandı~

Haberlere konu oldum.

X: Lütfen gel artık

Etrafıma bakarak konuşanı aramaya çalışıyordum ama yoktu. Her yerde bu ses yankılanıyordu. Kafamda ve göğsümde acı vardı. Olduğum yer o kadar karanlıktı ki. Etrafı kesinlikle göremiyordum.

Uzakta bir yerde görünen ufak bir beyaz ışığa doğru koşmaya çalıştım. Tam ulaşacağım zaman ayağımda ki zincirler buna engel oldu.

X: Gelmen için kendine inan. Yoksa hep orda kalacaksın.

Ben nerdeyim ve neden ayaklarımda zincir var? Konuşmak istiyor ama sesim çıkmıyordu.

Yavaş yavaş duymaya başladığım daha değişik sesleri ayırd etmeye çalışıyordum. Ama olmuyordu. Nerdeyim ve ya ne oldu hiç bir fikrim yok. Gözlerimi açmak için çabalasam da bir faydası yoktu.

En son kendimi bıçaklamıştım. Ben yoksa. Hayır canım. Öldüm mü lan ben? Yok ya, kötülere bir şey olmaz.
Peki ben kötü birisi miyim? Konumuz bu mu şimdi Lara ya. Bana gitme diyen o kişi kimdi?

X: Parmağını kıpırdattı. Uyanıyor.

Kendimi zorladım ve sonunda gözlerimi açabildim.

Beyaz ışık aslında başımın üstünde olan ışıkmış. Yine aynı beyaz oda. Yani hastanedeyim. Yani ölmedim. Ama normal odada olduğum kesin.

Doktor: Son kontroller yapılsın lütfen.
Sanki test kağıdıyız amk. Bu ne be? Son kontroller yapılsın. Neyse.

Şu rüya neydi peki? Çok saçmaydı. Bana gitme diyen o kişi. Aman bana ne?

Önce gözlerim sonra kolumda ki iğne kontrol edildi. Hepsi odadan çıktıkları zaman tekrar gözlerimi kapattım. Bu zamana kadar yaşıyor olmam şans valla. Yada gerçekten kötü biriyim.

Açılan kapı ile gözlerimi açmaya gücüm yoktu hala. Sadece bekledim. Açılıp kapanan kapı ile içeri girdiklerini anladım. Gözlerimi yavaşça açıp odada gezdirdim.

Abim, Lisa, Tahir ve Burak vardı. Harbi kaç gündür neredeydi bu Burak. Ha birde bir hemşire daha vardı. Lan daha yeni çıktınız.

Hemşire: Polis ifadenizi almak için bekliyor. Şuan ifade verebilir misiniz?

Aha sıçtık. Birazdan sıvamazsak iyidir. Yok desem şüpheli görünce bilirim. Ama yani destur daha yeni uyandım amk.

Lara: V-verebilirim.

Hemşire dışarı çıkarken bende diğerlerinin yüzüne baktım. Abim bana hayalkırıklığı ile bakarken Lisa Üzgün bakıyordu.

Ama Tahir bir değişik bakıyordu. Gözleri parlıyordu sanki. Ölmediğime mi sevindi yoksa yaralandığımamı sevindi bilmiyorum. Burak, nasıl baktığı umrumda değil.

Demir: Lara, orda ne işin vardı?

Sadece başımı etdim ve sustum. Hadi Lara gözyaşlarını hazırla. Polisleri inandırman gerekiyor. Kapı tekrar açılınca başımı kaldırmadım. Hazırda bekleyen gözyaşlarım ile bana soru sormalarını bekledim.

Polis: Merhaba, geçmiş olsun.

İki tane polis gelmişti.

Demir: Sağolun.

Polis: Kendinizi nasıl hissediyorsunuz? Sorularımıza cevap verebilecek misiniz?

Sadece başımı salladım.

Polis: Öncelikle neden kurbanın odasındaydınız?

Sıçtık demiştim dimi? Ne diyecem. Sanırım ilk damlayı akıtabilirim. Akan bir damla yaş ile burnumu çektim. Düşün lan, ne diyecem. Aha buldum.