Diabolus est Ancilla

▪7

~keyifli okumalar..

"Günaydın."

Gözlerini ovuşturdu. Gülümsedi.

Fakat bu çok kısa sürdü çünkü kolu kopacak gibi acımıştı.

"Siktir!"

"Tamam, kolunu hareket ettirme."

Kolunu yavaşca aşağı indirdi. Gözleri dolmuştu, dudağını dişledi. Daha önce canı hiç bu kadar yanmamıştı.

Adrien yatakta doğrulup oğlanın elini tuttu.

"Birazdan pansuman için hastaneye gideriz, olur mu?"

Luka kafasını sallayıp oturur pozisyona geçti. Başını sevgilisinin omzuna yasladı. Birkaç dakika öylece kaldılar.

Sonrasında Adrien konuştu.

"Kahvaltıda özel olarak istediğin bir şey var mı?"

"Hayır, canım hiçbir şey istemiyor.."

"İlaç içeceksin, yemek zorundasın."

Oğlan cevap vermedi.

Adrien tekrar sordu.

"Portakal suyu ister misin? İstersen kahvaltıyı dışarıda da yapabiliriz. Hatta seni yeni açıla-"

"Sadece portakal suyu istiyorum.."

"Peki."

Yüzlerini yıkamak için banyoya geçtiler. Ardından Adrien duş aldı, kahvaltı yaptılar ve hazırlanıp hastaneye gittiler.

Yol boyunca ikisi de fazlasıyla durgundu. Konuşmak ikisi için de zordu. Ve ikisi de düşüncelerinde kayboluyordu.

Luka kızı kendisinden nasıl uzaklaştırabileceğini düşünüyordu, bir çıkış yolu arıyordu.

Özel olduğunu söylemişti kız, kendisine benzediğini söylemişti..

Hangi yönden benziyorlardı ki?

Bunun cevabı sevglisinde saklıydı, kızı çok iyi tanıdığı ortadaydı. Dürüst olmak ve her şeyi anlatmak zorundaydı.

Luka'yı korumak istediği ortadaydı fakat bunu bir şeyler saklayarak başaramazdı.

Adrien parmaklarını sevgilisinin uzun ince parmaklarına kenetlendi.

Metrodaki birkaç insan onlara tiksinir gibi baktı, omuz silkti.

"Bize bakıyorlar.."

"Siktir et."

Luka gergin bir şekilde nefes verdi. Buna alışmak zordu, insanlara aldırmadan yaşamak zordu.

Çünkü insan doğası gereği topluma ve düzene ayak uydurmak zorunda hissediyordu kendini. Bu onu yorsa da gerçek benliğini saklayıp "normal" olmaya çabalıyordu sürekli.

İnsanların normal olmaktan kastı rol yapmak mıydı? Huzur için şart olan şey bu muydu?

Sevmediği bir kadını sevmiş gibi davransa, sevmediği bir kadının elini tutsa insanlar böyle bakacak mıydı?

Hayır, bu onların umurlarında olmayacaktı.

Peki neden bir erkeği sevmesi, elini tutması bu kadar umursanıyordu?

Neden sadece görmezden gelemiyorlardı?

Adrien sevgilisinin gerildiğini hissetti. Luka kendisi gibi değildi, henüz bu bakışlara ve fısıldaşmalara alışamamıştı.

"Eğer daha rahat edeceksen uzaklaşabilirim."

Luka kafasını sağa sola sallayıp başını oğlanın göğsüne gömdü.