MEKTUP ARKADAŞI

23.BÖLÜM

Hiçbir şey hissetmiyordum.Elimde sımsıkı tuttuğum ilaç kutusuyla Hee Young’un olduğu odaya doğru yürüyordum sadece.Kafam o kadar karışıktı ki resepsiyonda ki kadın oda numarasını iki kez tekrar etmek zorunda kalmıştı.Başından beri o Hee Young’tu.Kim olduğunu bulmak için uğraşırken,gönderdiği mektupları okurken istemsizce merak ettiğim ve bir kez olsun görüşmek istediğim kişi aslında en başından beri yanımdaydı.Beni anlayan ve beni tanımasa bile destek olan kişi O’ydu.Ağır adımlarla odanın olduğu koridora girdim.Odanın yanında bir adam benim ilk geldiğimde konuştuğum doktorla konuşuyordu.Bu babası olmalıydı.Belki başka bir zamanda olsaydı babasını görmek beni gerebilirdi ancak şuan aklımda sadece Hee Young vardı.Yanlarına geldiğimde doktor beni tanıdı ve gülümsedi.Arkası bana dönük halde olan adam önünü döndü.Ancak yalnızca birkaç saniye sonra yüzüme indirdiği tokat yüzünden adamın yüzüne doğru düzgün bakamamıştım bile.

“Sen!Ona ne yaptın?”

Elimi yanan yanağıma koydum ve şaşkın bir şekilde ona bakakaldım.

“Onu buraya sen getirdin.Baygın olarak!Ne yaptın ona söyle!”

Tam tekrar vuracaktı ki doktor adamı tuttu.

“Burası bir hastane lütfen sakin olun.”

Tam o sırada adamın bakışları elimde tuttuğum ilaç kutusuna kaydı.O sormadan açıklamaya başladım.

“B-ben bunu getirmiştim…Onun ilacı…Bu yardımcı olur diye…Onun ilacı…”

Doktor adamı bıraktı ve yanıma gelip ilacı aldı.

“Ciddi bir durum yok.Endişelenmeyin bir gün müşahede altında kalması gerekiyor sadece.Geçmiş olsun.”

Dedikten sonra beni Hee Young’un babası olduğunu düşündüğüm adamla yalnız bıraktı.

“Kızımın erkek arkadaşı mısın?”

Evet babasıydı.Anlaşılan Hee Young ona benden bahsetmemişti.

“Evet…Sadece ona yardımcı olmak istedim.Ona asla zarar vermem yemin ediyorum…Lütfen anlamama yardım edin.O iyi mi?”

“Sana hiçbir şey anlatmadı değil mi?”

Başımla onu onayladım.

“Öyleyse konuşmamız gerekiyor delikanlı.”

***

“Hye Su-“

Birden bakışlarımı ona yönlendirince hafifçe gülümsedi.

“Sana adını söylememişti değil mi?”

“Evet.”