MEKTUP ARKADAŞI

4.BÖLÜM

Kalemi parmaklarımın arasında döndürmeye devam ettim.En az 1 saattir bunu yapıyordum.Ne yazabilirdim?Daha önce tanımadığım biriyle hiç mektuplaşmamıştım.Hatta tanıdığım birine de mektup atmamıştım.Ancak bir şekilde bu işi sürdürmeye karar vermiştim bir kere.Bir şekilde başlamam gerekiyordu.Önümdeki kağıdı düzelttim ve yazmaya başladım.

“Sevgili Y;

Şuan bunu neden yapıyorum bilmiyorum.Bana cevap yazacağını düşünmemiştim.Bu yüzden şuanda tam olarak ne yazmalıyım bilemiyorum.Bana gösterdiğin anlayış için teşekkür ederim.Etrafımdakilerin göstermediği bir ilgiyle karşılaştım mektubunda.Bana genelde ‘Belki bir psikolog sana yardımcı olur’ tarzında şeyler söylerler.Beni dinlemezler.Gerçi ben de derdimi kolay kolay anlatmam.Sanırım bunun sebebi güçsüz gibi görünmek istememem.Ne olursa olsun hiçbir şey sorunum değilmiş gibi davranmak bana daha kolay geliyor.Bana değişmek istiyorsan değiş demişsin.Değişmek isteyip istemediğimden emin değilim.Neden ben sadece ‘ben’ olamıyorum.Dünya’da birbirinden farklı binlerce insan var.Neden ben de onların bir parçası olamıyorum.Toplum için değişmek zorunda mıyım?Evet kolay biri değilim ama olmak zorunda mıyım?Gerçekten bazen benim bile bilmediğim sorunlarım olduğunu düşünüyorum.En son ne zaman ağladım onu bile hatırlamıyorum.Olaylara tepkisiz kalmak benim değişmez özelliğim sanırım.Her neyse ben böyleyim işte.Bu iş nereye kadar gider veya nasıl sonuçlanır bilmiyorum.Tek bildiğim içimdekileri yazmanın beni rahatlattığı.Bu yüzden okuduğun için teşekkür ederim.Bu arada evet,gerçekten daha önce hiç denize gitmedim.

X.”

***

Eun Ji gözlerini kocaman açmış bana bakıyordu.

“Cidden cevap mı yazdın?Sen.Yabancı birine mektup yazdın öyle mi?”

“Evet.Bunu yapmamı isteyen zaten siz değil miydiniz?”

“Evet ama…Yapacağını düşünmemiştim.5 yıldır tanıdığım Luhan bunu yapmazdı.”

“Ama yaptım işte.Bu sabah postaya verdim.Açıkçası gerçekten eğlenceliymiş.”

Güldü ve başını iki yana salladı.

“Bilemiyorum.Eğer sana iyi gelecekse devam et tabii.Ben seni destekl-“

“Merhaba!”

Ses arkamdan gelmişti.Kim olduğuna bakmak için döndüm ama sonra görmemiş gibi yaptım.Eun Ji bana garip garip bakıyordu.

“Dae Ho?”

“Dae Ho mu?”

Eun Ji’nin bakışları gittikçe daha da şaşırmış bir hal alıyordu.

“B-ben onu tanımıyorum.”

Arkamdan dolanıp yanıma geldi.

“Ah,bu kız sevgilin sanırım.Endişelenmene gerek yok ben sadece arkadaşıyım.”

“Ne?!Sevgilim değil!Arkadaşım.Ama sen nereden benim arkadaşım oluyorsun?”

Eun Ji kıza doğru eğildi.

“Seni ilk defa görüyorum.”

“Ben de seni ilk defa görüyorum.”

Eun Ji güldü ve bana dönüp ‘Bu kız ne ayak?’ bakışı attı.

“Sadece bir süre önce karşılaştığım bir kız.”

Dedikten sonra Hee Young’a döndüm.

“Acaba beni takip ediyor olabilir misin?”

“Hayır etmiyorum.Niye ki?”

Başımı ellerimin arasına aldım.Benim halimi görünce üzülmüş olacak ki bir adım geriledi.