14.BÖLÜM

42 4 1
                                    

“Sevgili Y;

Cevap vermem uzun sürdüğü için özür dilerim.Bu aralar kafam oldukça karışık olduğu için bir türlü mektubuma vakit ayıramadım.Sana daha önce de sınırları aşmayı çok seven biri olmadığımı ima etmiştim.Hayatımda önüme gelen çoğu fırsatı geri çevirdim çünkü cesaretim yoktu.Ancak ilk defa,isteğim bir şey için savaşmaya karar verdim.Gerçekten duygularımı rahatça söylemek,düşüncelerimi açık bir şekilde belirtmek istedim ancak sonucu pek başarılı olmadı.Bilemiyorum,acaba sorun ben de mi?Yanlış şeylerin peşinde mi koşuyorum?Kolayca vazgeçmek bana göre değildir ama gerçekten bazen vazgeçmek gerekiyor sanırım.Bu arada kendine ait anlattığın özelliklerin benimle kısmen örtüştüğünü fark ettim.Açıkçası mektuba karşılık vermeseydin birçok konuyu içime atmaya devam edecektim bu yüzden benim de bu duruma alıştığım doğru.Yani her şey için teşekkür ederim…

X.”

Tam mektubumu zarfa koyacakken telefonum çalmaya başladı.’Çatlak’ yazısını görünce yerimden hopladım.Sakin bir şekilde konuşmaya başladım.

“Alo?”

“Merhaba Dae ho!”

Neden sesini duymak beni böyle mutlu etmişti?...Sakinliğimi bozmamaya çalıştım.

“Bir şey mi vardı?”

“Niye böyle konuşuyorsun?Bana kırgın mısın yoksa?”

“Kırgın mı?Ah hayır,sana olan kızgınlığımı bu kelime toparlayamaz.”

“Neden kızgınsın?Ne yaptım ki?”

“Sen…Hiçbir şey.Cidden ben kızgın değilim umurumda değil.”

“O zaman sorun yok değil mi?”

“Yok.Niye aramıştın?”

“Şey yakında kuzenimin doğum günü var ama erkeklere ne alınır pek bilmiyorum.Yardımcı olabilir misin diyecektim.”

“Olamam.”

“Neden?”

“Hediye seçmekte iyi değilim.”

“Uzun sürmez sadece bana tavsiye verirsin.”

“Olmaz.”

“Neden?”

“Çünkü seninle buluşmak istemiyorum.”

“Kızgın değilim demiştin?”

“Değilim ama yine de istemiyorum.”

“Ah,anlıyorum.Ama neden böyle yapıyorsun ki?”

MEKTUP ARKADAŞIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin