GÖLÜN ARKASINDAKİLER

Deprem

En azından Candy artık Luck'un yaşadığını biliyordu yada yaşamıyordu da biri cinayeti örfpas etmek için mi yazmıştı mektubu?Candy duramazdı.Bilmeden,öğrenmeden,emin olmadan duramazdı.Birşeyler yapmalıydı ancak ayağa kalkmaya bile gücü yoktu.Biranda fırladı ayağa ama olmadı dizlerinin üstüne yığılıp kaldı.

Günler birbirini kovalıyordu.Gündüzler ardı ardına sıralanıyor,geceler bitmek bilmiyordu.Hergün biraz daha karanlıktı artık Candy için.Tıkılıp kaldığı bu odadan çıkmıyordu.Naninin getirdiği yemeklerdende çok az yiyordu,iyice zayıflamıştı.Sürekli yazılar yazıp çiziyordu.Ölçüp biçiyor ancak bir çıkış yolu bulamıyordu.Düşünüyordu herşeyi çocukluğunu,ailesiyle ilişkilerini ama en önemlisi şuan için o evde olanlardı.Asıl düşündüğü buydu Lucke ne olmuştu ona?Yaşıyor muydu?Ölmüşmüydü?

 Şimdi camın karşısında heryerinin tutulduğunu farketti.Ağır hareketlerle sandalyesinden doğruldu.Sallanan ama salladığına bin pişman eden bir sandalyeydi bu,en kısa zamanda yağlanması gerekiyordu.Etrafa yaydığı sert gıcırtılar bu yoğun sessizliği bıçak gibi kesiyor,tüm odada yayılıyordu.Candy yatağa oturmuştu ki bu kezde odanın içi çalan kapının sesiyle doldu.Acaba Lucke mu gelmişti?

İçeriden kilitlediği kapıyı açmak için olağanca gücüyle fırladı ve bu başının dönmesine neden oldu.Gözleri kararmıştı ve bayılacak sandı.Tutuna tutuna kapıya ilerledi ve kilidi çevirerek kapıyı açtı.Karşısında sıcacık gülümsemesiyle Nani duruyordu.

Yaşlı kadın bir tepsiye hazırladığı yemekleri onun ayağına kadar getirmişti.

-Lütfen içeri gelin.

Nani yorgun bedeniyle adımlarını attı.O da Lucke için çok üzülmüştü.Candye belli etmemeye çalışsada son günlerde yaşanılanlar hiç normal değildi.Ailesinin sürekli iş seyahatinde olması Lucku Naninin büyütmesine neden olmuştu.Onun elinde büyümüştü.Şimdi olanları düşündükçe o da boğulucak gibi hissediyordu.

Bunları düşünürken gözünden birkaç damla yaş aktı.Candy acıyla gülümseyerek ona sarıldı ve ağlamaya başladılar.Çok geçmeden Nani Candynin saçını okşayıp sırtını sıvazladı ve kendini geri çekip gözlerini sildi.

-Candy kendimizi toparlamamız lazım canım ,mantıklı düşünüp birlikte hareket etmeliyiz.

-Haklısın Nanicim ama dayanamıyorum.Çok zor ve ani oldu.

-Güzel kızım anlıyorum seni.İnan bana hepsi geçicek.Lucke geri gelicek ama şimdi söyle bana annen,baban yada ailenden herhangi biri,haber verebileceğin biri varsa numarasını ver arayalım,merak etmesinler.

-Hiçkimsem yok benim.Lucke dışında kimsem yok.

-Nasıl kimsem yok kızım anlatmak ister misin?

-Aslında bunları sürekli düşünüp daha fazla kendimi yıpratmak istemiyorum.Lucke ve ona ne olduğundan başka hiçbirşey umurumda değil ama sana anlatacağım çünkü konuşmayada gerçekten çok ihtiyacım var.

-Dinliyorum güzel kızım belki benim yaşım sayesinde yaşadığım tecrübelerim sana bir yön gösterir.

-Daha 3 yaşındaydım bir gece annemin sesle ağladığını duydum babama bağırıp azarlayıp duruyordu.Babamda ağlıyordu ama hiç konuşmuyordu ve sonrasında 4 5 10 15 ve o evdeki son günümüze kadar hergün ama hergünümüz böyle geçti.Annem hep sinirliydi ve beni hiç sevmedi.Ben sorumsuz,bencil serserinin tekiymişim,bir baltaya sap olamazmışım.Hep bunu söylerdi.

-Ah Candy böyle deme canım eminim annen seni çok seviyordur.Hangi anne çocuğunu sevmez ki?

-Benimki sevmiyordu,hiç sevmedi ve sevmeyecekte.Biliyor musun 2 haftadır ne arıyor ne soruyor.

Candy üstünü örte örte yaşanılanları ve annesini en son gördüğünde yaşadıkları tartışmayı,bu yüzden yeni bir eve çıktığını anlattı.

-İşte böyle Nanicim.Hiç ama hiç mutlu bir çocukluk geçirmedim.Bir keresinde karşı binamızda abi bildiğim biri tam 30 yaşındaydı ve ben sadece 15 yaşındaydım.

Eve girmeye çalıştı,evde kimse yoktu ve kapıyı zorlayarak eve girmek istedi.O kadar korkmuştum ki.Anneme söyledim,annem hiçkimseye söylemedi.Benide kimseye söylememem için tembihledi.O kadar umurunda değildim annemin düşünebiliyor musun?Bir keresinde ben sadece 5 yaşındayken,20 yaşında abi dediğim bir insan beni çalıştığı dükkana kilitleyip bana tecavüz etti.Kızlığımı alamamıştı ama senelerce her gece ağlayarak uyandım,hiç uyuyamadım annemlere anlattım yine umursamadılar.Onlar beni hiç sevmediler.

(Birkaç damla yaş akmıştı gözünden.)

Birden bina şiddetli birşekilde sallanmaya başladı,gittikçe şiddetleniyordu bu sarsıntı.Neler oluyordu,neden bir türlü bitmeden hep daha büyük bir kabus yaşıyorlardı.Candy ve Nani yatağın yanına uzanıp beklemeye başladılar ancak sarsıntının yanında gelen ses çok daha beterdi.Bu da neydi?

Bir deprem mi? Yoksa...

Not:Bu bölümde yaşanılan tecavüze yeltenme ve taciz olayları tamamen gerçektir.#Sendeanlat