Under The Rain (Guevarra Series 1)

Chapter 14

"Natapos mo ng isang gabi?" manghang tanong ni Natasha nang iabot ko sa kaniya ang script.

I shook my head. "Ginawa ko 'yong iba sa classroom." mabilis kasi akong antukin kaya hindi ko kayang magtagal sa panggagawa tuwing gabi.

"Pero ang haba nito ah? Akala ko nga mga 2 pages lang gagawin mo."

"Naka-organize na kasi iyan. Nilagyan ko ng mga description saka kaunting stage direction kaya humaba."

Tumango siya sa akin at inabot sa ibang mga kagrupo namin ang script. Hinati-hati na namin ang mga gawain kaya hindi na kami masyadong nahirapan. Si Diego at David ang magpapalitan bilang camera man. Si Natasha naman at Dana ang mga director. Si Kahel at Emily ang napagkasunduang magiging main lead namin. Ang iba naman ay mga co-actors na lang.

"Kompleto na ba? Punta na tayo kina Kahel." nagsitanguan kaming lahat kay Natasha. Umarkila kami ng dalawang tricycle upang makapunta patungo sa bahay nina Kahel. Ngumiti ako kay Diego nang tumabi siya sa akin sa upuan.

"Nakapunta ka na ba kina Kahel?" tanong niya sa akin.

Umiling ako. "Ito ang unang beses ko roon."

"Nakilala mo na pamilya niya?"

"Si Kuya Jacques pa lang saka si Ate Violet. Kilala mo iyon 'di ba? Teacher sa English."

"Oo iyong maganda." komento niya. Napangiti naman ako. Ibig sabihin marunong siyang tumingin kung sino ang maganda at hindi. Pakiramdam ko kasi ay wala siyang interes sa mga babae. Bukod kasi sa akin ay wala na siyang ibang kinakausap na babae sa classroom. "Edi makikilala ka na ngayon ng buong pamilya niya?"

Nagtaka ako sa kasunod na itinanong niya sa akin. Kumunot ang noo ko nang bumaling muli sa kaniya. "Oo, saka lahat naman tayo makikilala 'di ba?" siyam kaming pupunta ngayon doon. Siyempre lahat kami makikilala ng pamilya niya.

Pinaglapat niya ang mga labi na parang may pinipigilang ngisi. "Sabagay. Pero ayaw mong personal kang ipakilala ni Kahel sa pamilya niya?"

Inayos ko ang upo ko at mas lalo siyang pinagkunutan ng noo. "Bakit naman niya ako ipapakilala, Diego?" hindi ko maintindihan ang taong ito. Ano namang meron kung ipapakilala ako ni Kahel? At bakit niya ako kailangang ipakilala?

"Bakit? Hindi pa ba kayo? Eh kung bakuran ka nga wagas."

Namula ako sa sinabi niya. "Diego!"

"Bakit hindi ba totoo? Kung makatingin nga sa akin kahapon no'ng sinabi kong sabay tayo eh, parang makikipagsuntukan. Hindi ko naman alam na may usapan pala kayo."

"S-sinabi ko naman sa'yo, ganoon lang talaga siya kung tumingin-

"Ganoon nga ba? " pagputol niya sa akin.

"Ano bang gusto mong palabasin?"

Umiling lamang siya at natahimik. Natahimik na rin ako at itinuon ang paningin sa daan. Hangga't kaya kong i-deny, ide-deny ko. Ayaw ko namang umasa sa sinasabi nila. Kapag kasi hinayaan ko ang sarili kong maniwala, alam kong sa huli ay aasa lamang ako at... masasaktan.

Kahit kailan ay hindi ko pa nararanasan iyon. Hindi ko alam kung may nagustushan na ba ako dating kaklase o kakilala. Siguro hanggang paghanga pa lang. Wala rin akong sinabihan kung sino ang hinahangaan ko. Para sa akin ay hindi na dapat sinasabi iyon sa iba. Kung ano man ang nararamdaman ko, sa akin na lang iyon. Choice ko na iyon kung sasabihin ko ba sa taong nagugustuhan ko o hindi.

"Nandito na tayo."

Mangha kong pinagmasdan ang paligid nang makarating kami sa bahay nina Kahel. Kumpara sa bahay namin, gawa sa bato at sementado ang kanila. May second floor din at veranda sa taas. Sa labas naman ay maraming nakatanim na bulaklak. Sa hula ko ay si Violet at ang nanay nila ang nag-aalalaga nito.