𝙁𝙤𝙩𝙤𝙜̆𝙧𝙖𝙛☁︎ᵃᵈʳⁱⁿᵉᵗᵗᵉ

Bölüm 17

Adrien
Sıcak... Kalktığımda hep olduğu gibi Marinette yanında yoktu. Bir kerede yanımda olsan.
20dakika sonra duş almış, üzerimi değişmiş aşağı inmiştim.
-Adrien: Marinette?
-Marinette: Efendim?
-Adrien: Her şey yolunda mı?
-Marinette: Evet ne oldu ki?
-Adrien: Hiç bir şey. Erkencisin
-Marinette: Hıhı pek uyuyamadım
-Adrien: Dışarı çıkalım mı?
-Marinette: Hayır
-Adrien: Bana böyle davranmaya hakkın yok!
Sesim aniden yükselmiş ve Marinette'in korkmasına sebeb olmuştu.
-Marinette: Bana sesini yükseltme!
-Adrien: Her istediğini yapıyorum! Sadece beni sevmeye çalış!! Bu kadar basit bir şey istiyorum senden!
-Marinette: Ben gidiyorum!
Kapıyı doğru yöneldiğinde ondan hızlı davranıp önüne geçmiştim.
-Adrien: Tamam, tamam. Özür dilerim...
-Marinette: Çekil!
-Adrien: Özür dilerim, sadece gitme
Ona sarılmak istediğimde bir adım geri çekilmişti.
-Adrien: Sadece sarılacağım...
Yeniden denediğimde sarılmayı başarmıştım. Bir kaç saniye sonra Marinette'in parmakları nemli saçlarımda dolanmaya başlamıştı.
-Marinette: Bence hemen saçını kurutmalısın
-Adrien: Hemen, prenses.

...

Bir kaç saat sonra
Marinette
Sıkıldım artık... Sessizce arabada Adrien'in bana bağrışlarını izliyordum.
-Adrien: Bana cevap ver, Marinette!!
-Marinette: Adrien.... Lütfen artık yeter...
-Adrien: Adam resmen seninle sevgilinmiş gibi davranıyordu.
-Marinette: Adrien, yeter artık!
-Adrien: Marinette! Benim soyadımı taşıyorsun, bana aitsin!
-Marinette: Dur bir dakika! Ben hiç kimseye ait değilim. Tamam mı?!
Arabadan inmeye çalıştığımda kapılar kilitliydi.
-Marinette: Adrien!! İnmek istiyorum
Adrien derinden nefes almış daha sonra kolumdan tutmuştu.
-Adrien: Buraya gel
-Marinette: Bırak!
Beni arabanın içerisinde kucağına almaya çalışmıştı, bense itiraz ediyordum.
-Marinette: Bıraksana!!
-Adrien: Buraya gel!
-Marinette: Adrien bırak!!
-Adrien: Bir şey yapmayacağım
Sonunda kucağında oturduğumda sessizce yüzümü seyrediyordu. Bense ne yapacağını haala anlamış  değildim.
Derinden nefes alıb kollarını belime sarmış ve beni vücuduna bastırmıştı. Kafasını boynuma yerleştirmiş ve bir şeyler mırıldanmaya başlamıştı.
-Adrien: Benden gitmekden korkuyorum...
-Marinette: Zaten bir gün gideceğim.
-Adrien: İzin vermem...
-Marinette: Yinede giderim
-Adrien: Seni saklarım.
Dediği şeyle donup kalmıştım. Saklar mısın? Ne anlama geliyordu bu?

...

Gece
Yatakta oturmuş sessizce kitap okuyordum. Alya'nın aramasıyla kitabı bir kenara bırakıp cevaplamıştım.

Alya: Hayatım?
Marinette: efendim canım?
Alya: Yarın Luka'nın doğum günü...
Marinette: Evet her şey hazır dimi?
Alya: Aynen hazır, yinede hatırlatayım dedim
Marinette: Teşekkür ederim
Alya: Yarın görüşürüz
Marinette: görüşürüz

Odaya Adrien girdiğinde sessizce beni inceleyib kafamın üstüne dikilmişti. Okuduğum kitaba bir kaç saniye bakmış daha sonra saçlarımdan öperek odadan tekrar çıkmıştı. Şaşkınca son kez ona bakmıştım. Bu adam bu aralar çok garip...

Gece 03:25
Yerimde kıpırdayıp gözlerimi açmıştım. Karanlıktı ve oda boştu. Adrien yoktu...
Ayağa kalkıp üzerime bir şey alıp aşağı inmiştim.
-Marinette: Millie? Neden hala uyumadın
-Millie: Marinette hanım? Adrien bey için kıyafet gönderdim daha sonra uyku tutmadı
-Marinette: Ne kıyafeti ve nereye?
-Millie: Diğer evine
-Marinette: Diğer ev mi?
-Adrien: Karıcım?
Adrien'in sesiyle ikimizde irkilmiştik.
-Adrien: Millie bence odana çıkıp uyumalısın
-Millie: Tabi Adrien bey
Adrien yanıma gelip bana sarılmış ve alnıma minik bir öpücük bırakmıştı.
-Adrien: neden hala uyumadın?
-Marinette: Yeni kalktım zaten. Sen nerdeydin?
-Adrien: Biraz işim vardı.
-Marinette: Hm... Anladım
-Adrien: Seni seviyorum
-Marinette: Ben sevmiyorum.
Adrien dediğim şeyle gülümseyip kollarının altında olan vücuduma biraz daha baskı uygulayıp kemiklerimi kırıcak dereceden sarılmıştı.
-Adrien: Sana sarılıp uyumak istiyorum.
Sessizce ondan ayrılıp odaya çıkmıştım.