My So Called PETER PAN [ Short Story // COMPLETED ]

CHAPTER ONE

Bigla akong niyakap ni Drew. He won in the basketball I mean with his team mates. He's my Best friend since in the first grade.

"We won, charlotte!" Masaya ako. Subrang saya. I hugged him back.

"Yes you did it great!" He kissed my cheeks. Hindi na bago sa akin ang bagay na iyon. He always like that every time he's happy.

"Pre, ang galing ng team captain natin! Sino nga team captain!?" Sigaw ng mga ka team mates nito. Natawa kami. And the whole gymnasium is full of noise.

"Gago, libre ni Drew. Ahahahah." Nagtawanan sila ulit. Umalis na sa kakayakap si Drew sa akin at binigwasan si Jeric.

"Gago wag kang maingay." Nagtawanan sila ulit. Marami kasing sasama pag ganon, mas mabuti ng kami kamilang munà. Napatakip naman ng bibig si Jeric.

Bigla akong nakaramdam ng taong nakatingin sa akin. I roamed around and it's him, Liam. He is a captain of the other group. Hindi nila laro dahil sila ang nasa itaas na grupo. It's means, wala pang nakakatalo sa kanila. Even in the other university.

He is so serious. Bigla niyang binaba ang tingin sa bewang ko. Nandoon ang kamay ni Drew. Naramdaman kong humigpit iyon. Bigla akong napatingin kay Drew and now his eyesight is in somewhere. Sinundan ko ito.

Nakatingin din siya kay Liam.

Hindi ko alam kung anong gusto ni Liam sa akin. When he look at me, his stares makes me goosebumps.

"Let's go Charlotte." Drew said. " Let's go." Sabi niya sa mga kasama na tumatawa parin.

He grabbed my wrist but before that I took my attention to Liam and I smile to him. Hindi ko man alam ang gusto nito. Siguro pag ngumiti ako sa kanya alam niyang ayaw ko ng gulo.