❦
Kelebeğin bir ömrü vardı.Bir gün,bir hafta belkide daha uzun..
Kısa ama özgürdu.
Uyması gereken kurallar, kaçması gereken insanlar yoktu.Ordan oraya savrulurken bile mutluydu çünkü biliyordu gözlerini açtığında onu karşılayacak şey aydınlık ve özg...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
DAHA YAKIN
❦
Bir kaç gün üniversiteden uzak kalmıştım.İstanbulda yapmam gereken işler vardı. Şirkette en yetkili ben olduğum için bazı belgeler için imza atmam gerekiyordu.Her ne kadar gizli ortak olsamda Daylan sayesinde bu imza işlerini dikkat çekmeden yapabiliyordum.
Dylan burdaki şirketlere fazla uğramadığı için imza yetkisi başka birindeydi ama çok önemli meseleler için Dylandan yada benden imza almaları gerekiyordu.Tabi benim ben olduğumu bilmiyorlardı.İki gün önce de böyle bir mesele olduğu için bunlarla ilgilenmem gerekmişti.
Üniversiteye gitmemiş olsamda olanlardan habersiz kalmamak için bazı kişiler tutmuştum. Yağızıarada kontrol etmeleri ve gün içinde bana ne yaptığını söylemeleri için. Günde az bir zamandı bu çünkü sadece üniversite sınırları içinde onu izlemelerini söylemiştim.Büyük bir risk almak istemiyordum.Aramızı düzeltmek isterken daha çok bozmaktan korkuyordum.
Ve böyle bir şeyi Harun öğrense kesinlikle o da başımı çok ağrıtırdı.Senelerdir beni suçluyordu zaten.
Bu ailenin parçalanmasındaki en büyük suçlu olarak beni görüyordu.Haksızda sayılmazdı.Birbirimize büyük bir aşkla bağlı olmasakta mutlu bir ailemiz vardı.Taki aramıza benim sırrım girene kadar.Bazen keşke en başta her şeyi açıklasaydım diyordum ama keşkeler hiç bir zaman çözüm olmuyordu işte.Harunun bana duyduğu öfke de senelerdir dinmemişti.
Yağızla aramdaki en büyük engelininde o olacağını hissediyordum. Oğlumu annesi ve babası arasında bırakmak isteyeceğim son şey bile değildi.Çünkü Harun Yağıza çok güzel bir babalık yapmıştı.Yaşadığımız o güzel senelerde bunları bizatihi kendi gözlerimle görmüştüm.Ve onun bana duyduğu öfkeyi de anlıyordum ama onun anlamadığı bir şey vardı.
Böyle olmasını ben istememiştim ki..
Derin bir nefes daha aldım elimdeki sigaradan,dudaklarımın arasından çıkan gri dumanlar havaya dağılırken aklımdaki düşünceleri toparlamaya çalıştım.Bu iki gün içinde Yağız sevgilisi ve arkadaşlarıyla vakit geçirmişti.Bir kerede sarışın bir kızla gördüklerini söylemişlerdi onu,büyük bir ihtimalle de o kişi de Duruydu.
Normal bir öğrenci gibiydi ama okulda böyleydi.Dışarıda nasıldı,neler yapardı bu konuda hiçbir fikrim yoktu.3 Yıl önce olsa bu soruya verecek bir cevabım olurdu belki ama şu anda bende oğlumu yeniden tanıyor gibiydim.
Değişmişti.
Değişmiştik.
Zaman bizi değiştiriyordu.
Ben bin yıl önceki kadın değildim.Kimseye ses çıkartamayan her denilene evet diyen o kız değildim artık.Bende değişmiştim.
Oğlumda üç yıl önceki o çocuk değildi.Büyümüştü.Fikirleri değişmiş.Alışkanlıkları değişmiş.Dünyaya bakarkenki düşünceleri değişmişti.
