ÖLÜMÜN SESSİZLİĞİ

BÖLÜM 2

Bebeğin ağlama sesini hiç duymadık. Aksine hep gülümsediğini gördük. Hatta annemler benim kıskançlık yapıp onu ağlatacağımı, onları endişelendireceğimi sanmıştı. Ama onu alıp sevdiğimi gördüklerinde içleri rahatlamıştı. Çoğu zaman da bebeğe ben bakardım. Üstelik 5 yaşlarında olsam da. Bana çok gülümsüyordu. Çünkü kardeşim kollarımda huzuru sadece bende bulurdu.

Bir gün kreşe yazıldığımda acayip şekilde şaşırmış ve endişelenmiştim. Daha ilk olsa da evde kıyamet kopmuş. Kardeşim ağlıyor, ağlıyor ve ağlıyor ama bende pek rahat edemedim. Bir an önce eve gitmek istedim. Sonra bir baktım. Annemler sınıfa girdi. Ben hızlıca kalkıp koştum ve kardeşimi kucağıma alırken annem konuştu.

"Affedersiniz öğretmenim. Ama bu küçük yaramaz ablasını istiyor da, izninizi isteyecektim."

Öğretmen şaşkın vaziyette bakıyordu. Hem anneme hem de bana. Sonuçta bebeği kucağıma alır almaz sustu. Gülücükler saçıyordu etrafa. O an anladım. Bu bebek her şeyi anlıyordu. Bir süre sonra da kardeşim benim gidip gelmelerime alışır oldu. Ama gitmeden önce ona "merak etme. Ben kreşe gidip geleceğim. Uslu durursan hep birikte ders çalışır, oynarız." Diyorum. Tabi daha başka cümleler de sarf ediyorum.

"Endişlenme. Gelip seninle oynayacam. Uslu dur, tamam mı?"

"Ben gidiyorum. Geldiğimde birlikte yıkanacağız"

"Bugün tatil ama gitmem gerek çünkü kampa gideceğiz. Uslu durursan sana oradan bir şey getireceğim."

İşte böyle yıllar geçti. Angee, büyüdü ve benimle sanki kardeşten de öte bir dostluk kurdu. Sarışın ve alımlı bir kız olmasına rağmen kendini beğenmiş biri asla değildi. Bende bildiğiniz saf ama normal bir esmer güzeliydim. Kardeşimi dünyadaki herkesten çok sevdim. Asla onunla kavga etmedik. Nedenini bende bilmiyorum ama kavga edilecek bir kişi de değildi. Ama benden daha olgun davranmasına rağmen hala bir çocuktu. Bunu da kucağında hep taşıdığı -onu ben vermiştim- alacalı süs kedisi vardı. Hiç yanından ayırmazdı. Bir gün "şu benim aldığımı daha ne kadar yanında taşıyacaksın, bakalım. Büyüdün artık" dedim. O da "ablacım, bu senin verdiğin benim için bir mucize eseri. Bu yüzden yanımdan asla ayırmıyorum. Uğur getirecek, eminim." Ve güldü.