Cały czas błądząc, w końcu znaleźliśmy ścieżkę życia. Brak ludzi wokół nas, ciągła pustka. Lecz czasami musimy odciąć od siebie osoby, które podcinają nam skrzydła. Bo, żeby latać trzeba czuć się wolnym jak ptak. Musimy więc zdjąć z siebie ten ciężar. Kiedy oddalimy się od kogoś, w ten sposób przybliżymy się do siebie. Aby poznać, co jesto dobre, a co złe należy wyjść naprzeciw samemu sobie. Życie w zgodzie z własnym umysłem i ciałem jest złotem, bo jeśli poczujemy do samego siebie obrzydzenie, wtedy automatycznie cofamy się na linię startu. Jeśli i ty miałeś dziś zły dzień, cofnij się na tą linię ponownie i zacznij od nowa, małymi krokami, aby wreszcie dotrzeć do mety.
CZYTASZ
Oświecenie zagubionych dusz
Roman pour AdolescentsW blasku księżyca jesteśmy wilkami, za dnia zaś udajemy skruszonych