Tila

7

      Dexter's POV

     "Salamat po, doc."

     Napatawa ako habang tinanggal mga gloves ko saka ko tinapon sa basura sa malapit. Bumangog ang pasyente ko sa kanyang upuan sabay ngiti ng maluwag.

     "Matagal pa ang araw para tawagin mo ko na totoong doctor." paghatid ko sa kanyang ng nakakalungkot na balita.

   Napataas siya ng kilay ma tumingin sa kin at talagang napaisip dun sa sinabi ko. "Di nga?"

     May tumapik at pumatong ng kanyang mga kamay sa magkabilang balikat ko mula sa likod bago ako lumingon. Si Doc Gomer, ang attending orthodontist sa clinic na pinasukan ko.

     Malapit na ang oras na kami mag sirado at yung kausap kong pasyente na bago lang umalis ay ang pinakahuli.

     "Mukhang masyado kitang pinapagod sa trabaho mo, Doc Pangilinan. Gusto mo bang i-extend ko ang desk works na lang? Tutal marunong ka naman sa ginagawa mo at malapit ka nang matatapos sa residency mo." suhestiyon ni Doc Gomer, ang napakamaawain kong boss.

    " Okay lang, Doc. Natutuwa naman talaga ako sa mga trabaho na pinapagawa mo sa akin." hinaplos ko ang batok ko sabay binat ng ulo ko ng palikod at patagilid para palutuin ang mga muscles sa leeg ko.

     Kanina pang umaga pa kasi ako nakayuko at nagasiko ng maraming pasyente, at mukhang sa araw na ito, nakukulangin ako ng pahinga.

     "Do you want a massage therapy for that?" nangging ang boses na iyon sa main pinto ng clinic at sabay kami ni Doc Gomer napalingon dun.

     "Lucas? Ba't andito ka? May ipapatingin ka ba sa mga ngipin mo?" hindi makapaniwala kong pagtanong. Eh, si Lucas lang sa lahat nakakilala ko ang may mga magagandang ngipin at hanggang ngayon ay di ko pa napagkitaan ng may mali, para ngang marunong ang laki na iyon na mag maingatin sa sarili lalo na sa ngipin niya.

     Madalas kasi ngayon ang ngipin ang lageng huli na iningatan o kaya ang pinakaona ng binalewalaan. Hindi masyado karami ang mga tao ang nakakaalam kung gaano kaimportante din ang mga ngipin natin at totoong nag iingat sa kanilang ngipin din.

     At kabilang sa mga tao na iyon na talagang nag iingat ay si Lucas na numerong uno sa lista ko. Si Lucas lang kasi ang napakamahigpit at napakamaselan sa lahat ng nakakilala ko. At si Lucas lang talaga ang sakalam.

     Nga pala, kababata ko siya, kaya kilalang kilala ko talaga from head to toe, from deep to superficial.

     "Hindi ako magpapatingin saka magsisirado naman din kayo. May favor ako. Kailan ka aalis?"

     Nagkatinginan lang kami ng saglit at bilis ko na siyang naintindihan. Maya maya ay nakapaglinis na ako ng workspace ko at nakapagbihis.

     "Bukas ulit, Doc Gomer." paalam ko sa boss ko.

     Inangat niya ang kamay niya at nag-wave samin nang makalabas na kami ni Lucas sa kanyang clinic. "Sige. Ingat kayo. "

     "So..." panimula ko at nilingon si Lucas. Hindi ako natuluyan na magsalita agad nang masilayan na namin ang kanyang black Ford Mustang naka-park sa di malayo at walang aksayang oras na pumasok dun.

     Kahit kailan, hindi parin ako mapakali kung anong luxuries ang meron sa kanya bagamat alam ko naman napakamayaman ng angkan niya tapos napakalaki ng korporasyon na ini-handle ng tatay niya at for sure, paniguradong pamamanahin kay Lucas ang buong Triton Group na iyon.

     Kayo ba naman ipapamay-ari ang  pinakamalawak na lumaganap na Smart City Company, International Airlines at iba pa, may oras ka pa ba na makakatulog dyan?