BAHTSIZ BEDEVİLER

SOKAK LAMBASI

Dünkü takibin ardından eve dönüşümü hatırlamıyom bile. Çok yorulmuşum.

Çantama kitaplarımı koymaya başladım. Sanki birşey eksik gibiydi. Ama neyin eksik olduğunu bulamadım. Mutfağa geçip annemin hazırlayıp bıraktığı kahvaltıyı yedim. Kulaklığımı takıp ayakkabılarımı giyip okul yolunda ilerlemeye başladım. O sırada bir telefon geldi. Yabancı bir numaraydı. Genelde açmam. Yine açmadım. Ama tekrar arayınca açmak zorunda kaldım. Bır kadın sesi iyi günler Miray hanımla mı görüşüyorum dedi . Evet benim siz kimsiniz neden aradınız. Kadın bana sakin olmamı ve bir yere oturmamı söyledi. Aga noluyo aga. Yol kenarındaki parkın banklarından birine oturdum. Kadına sizi dinliyorum buyrun dedim. Kadın bugün bir araba kazası gerçekleşti anne ve babanızın olduğu araba da kazanın içerisinde. Şuan şehir hastanesindeler lütfen sakin kalın.

Kadının dedikleri karşısında yere çöktüm. Ne demişti o kaza olmuş. Annem babamda o kazadaymis. Onları en son 2 gün önce görebilmiştim. Hemen bir taksiye binip hastaneye gittim. Danışmaya sordum. Ameliyatta olduklarını söylediler. Üst kattaki ameliyathanelerin olduğu bölüme gidip ayakta duramadığım için ilk bulduğum koltuğa oturdum.

Nasıl olabilir bu ne yapmak gerek çıldırmak üzereydim. İlk kızları aramak aklıma geldi. Arayıp onlara durumu anlattım. Onlarda benim kadar telaşlanmıştı. 15 dk sonra hepsi hasteneye gelmiş beni teselli etmeye çalışıyordu. Ama hiçbirinin sözleri beni rahatlatmadı. Ya onlara birşey olursa ben ne yaparım.

Ameliyattan çıkan doktora doğru koştum. Durumları nasıl diye sorabildim sadece. Doktor filmlerdeki gibi o üzgün bakışı attı. Lütfen lütfen kurtarın onları lütfenn diye bağırdığımı hatırlıyorum. Ama doktor başınız sağolsun diyerek oradan uzaklaştı. Kızlar beni ayakta tutmaya çalışırken hatırladığım tek şey ben onlar olmadan yaşayamam dememdi.

Gözümü açtığımda hastane yatağındaydım. Etrafımda kızları gördüm. Kızlar üzgün ve yorgun gözüküyordu. Saat kaçtı acaba. Verdikleri sakinleştiricinin etkisiyle neredeyse gözümü açamıyordum. Bende direnmeyip uykular alemine daldım.

Uyandığımda kızlar yoktu. Etrafa bakmak için yataktan kalktım. Şuan onlar benim tek ailemdi. Onlarsız yapamam. Odadan çıkıp hastane koridorlarında onları aramaya başladım. Ama yoklardı. O an karşıma  suratına kahve çarptığım çocuk çıktı neydi adıı heh şey Can. Bana doğru gelerek kimi aradığımı sordu kızları aradığımı söyleyerek yardım etmesini istedim. Beraber aramaya başladık. Ama hiçbir yerde yoktular.

O an bir kez daha anne babamı kaybettiğim duyguyu yaşadım. Yanımdaki tek kişi Gökçe' nin kuzeni Can'dı.

Miraaaayyyy uyannn artık kahvaltı hazırrrr
Annemin bağırmasıyla bu yaşananların rüya ne rüyası kabus olduğunu anlamıştım. Derin bir oh çekip yataktan kalktım. Koşarak annemin yanına gittim ve sarıldım.

Okula gitmek için yola çıktığımda hala aklımda rüya vardı. Kızlara neden yoktu nereye gitmişti. Can ne alaka o niye vardı. Hayal dünyama hayranım.

Kızlara rüyayı anlattım. Ama Can'ı gördüğümü söylemedim. Gökçe' nin kuzeni sonuçta yanlış anlaşılmasın. Sadece birisi dedim. Kızlarda bunun bir işaret olduğunu anonimin rüyadaki insan olabileceğini söylediler. O an ağzımdan ama Can bize neden yazssın ki lafı kaçtı. İçimden küfrederek yani şeyyy...
Kızlar şaşkın şaşkın bakınca bir anda ordan koşarak uzaklaştım. Onlarda peşimden koşmaya başlayınca pes ettim. Ve beni sorgu masasında gibi sorguya çektiler. Herşeyi açıkladım bende Gökçe kahveyi döktüğüm kişi kuzeni olduğunu öğrenince kısa çaplı bir şok geçirdi.
Kızlar belkide kahvenin intikamıdır deyince bende bir düşünmedim değil yani. O zaman onu da takip edelim. Her ihtimali kontrol edelim bulalım şu anonimi.
Okul  çıkışı geçen gün gittiğimiz kahveye gittik. Kahveleri sipariş edip. Biraz dedikodu yaptık. Sürekli telefona bakan Nevra etrafa bakıyordu bu sıralar. Galibaaa birileri birini arıyorr. Diyerek dürttüm kolundan. Ordan Gökçe ooooooo enişte bey kim? Nevra kızgın kızgın saçmalamayin be dedi. Sonra kahvelerle gelen Sinan a kaydı gözleri bu kız kesin sevdi bu Sinan'ı. Sinan masaya gelip merhaba deyince bizde selam verdik. Kızlar dedi bir an geçen gün dört kız gördüm. Size benziyordu. Yüzlerini görmedim ama giyim tarzı benzerdi. Siz miydiniz?
Masada büyük bir sessizlik oldu. Ada yok biz bu sıralar çıkmıyoruz bir yerlere benzetmişsindir deyip konuyu kapadı. O sırada kafenin açılan kapısıyla dikkatler dağıldı.
Gelenler neydi öyle rabbim. Lann Can mı o aaa yanındaki de Ada'nın doğum gününü kutlayan bide başka bir yakışıklı daha. Evett kafede rezil olduğumuz herkes olduğuna göre biz kalkalım artık.
Sinan da onların yanına gidip naberrss kanksslar deyince anladım ki bunlar all star bir grup kurmuşlar. Onlar sohbete başlayınca bir an Can ile göze göze geldim. Gözümün önünde film şeridi gibi geçti suratına kahve çarpışım. Kızlara hadi gidelim dedikçe hayır olmaz şimdi kaçar gibi deyip oturdular. Allah'ım neydi günahım. Çocukla göz göze geliyorum sürekli gidip birazdan herşey için özür dileyeceğim.
İşkence dolu dakikaların ardından kafeden çıktık. Anonimin bu gruptan biri olduğunu olduğunu düşünmeye başladık. Çünkü etrafımızdaki bütün insanlar o grupta toplamıştı. Ama hangisi yazıyordu?

Bence kızlar yavaş yavaş olayı çözücek gibi.
Umarım beğenirsiniz.