Still You (Grand Series#2)

Kabanata 4

Kabanata 4

"What are you doing, Vladimir?"tanong ko nang pakawalan niya ang aking labi.

Tinignan niya ako nang ilang segundo bago nagbuntong hininga. "I'm not sorry for what I did, Amethyst." He said with his serious tone.

Ngumiwi ako sa sinabi niya at nagbuntong hininga. "Vladimir, hindi ako tanga para hindi mapansin 'yung mga galawan mo at hindi ko 'yan gusto,"Nagbuntong hininga ako ulit. "Hindi ko alam kung paano ko ito sasabihin sayo nang hindi ka nasasaktan pero hindi e... hindi kita mahal at hindi ko alam kung mamahalin kita. I'm not ready to commit. I don't want another responsibilities, you see may mga pangarap ako. As of now ang gusto ko ay mag focus sa pag review para makapasa sa board exam. Hindi kita mabibigyan ng oras.... kaya ayokong mag boyfriend kasi hindi ko siya mabibigyan ng oras."mahabang sabi ko at tinignan si Vladimir sa mga mata.

Hindi siya nagsalita. Nakatingin lang siya sa akin gamit ang seryoso niyang mga mata. Pero.... kahit anong seryoso ng mga mata niya, nakikita ko pa rin ang sakit do'n. I don't want to hurt him but hurting him is the only way para matauhan siya at para tigilan niya ako. I can't give him back the love that he is giving to me.

"I know that you knew this already pero sasabihin ko pa rin, I don't want you around Vladimir. I don't want your presence. Ginugulo mo lang ako. Ginugulo mo 'yung tahimik kong buhay pero hinahayaan lang kita kasi alam ko na hindi mo naman ako papakinggan kung sabihin ko sayo na layuan mo ako diba?"malamig kong tanong sakaniya.

Nagbuntong hininga siya at tumango.

I gave him a soft smile, caressing his arm. "I really don't want to hurt you but I guess I just hurt you with the facts that I've said?" I chuckled, trying to ease the tense between us. "As of now all I can give to you is a friendship. Gusto mo pa rin ba na makasama ako? Pagka-kaibigan lang ang maiibigay ko sayo Vladimir at kung hindi mo 'yon gusto ay ayos lang. Mabuti na rin 'yon para bumalik na 'yung tahimik kong buhay. "I joke the last sentence.

His jaw dropped. I clearws my throat and look away. Napa-angat ako ng tingin sakaniya nang hawakan niya ang kamay ko.

"Wala akong pakealam kung pagka-kaibigan lang ang maibigay mo sa akin, Amethyst. Hurt me with that facts of yours. I don't care." He chuckled, but I can't see the humor on it. "All I care is you, Amethyst... Ikaw lang."

Naramdaman ko agad ang pagtaas ng aking mga balahibo sa huli niyang sinabi. Tumikhim ako at tumango-tango.

"Can you stay here?"marahan niyang tanong.

Bahagyang nanlaki ang mga mata ko sa tanong niya. Tumikhim ako at umiling sakaniya. "I'm sorry, but I can't. Hahanapin ako ni daddy tho wala sila sa bahay pero tatawag 'yon to check me." I explained.

He sighed and nodded. "Okay, that's alright but can you stay here for a while?"He asked again, bakas sa mga mata niya ang pakikiusap. "Promise, I'll take you home before 12am."

Ngumiwi ako sa sinabi niya. Ano naman ang gagawin namin dito para 12 a.m niya ako iuwi? Hindi ko siya sinagot, nakatingin lang ako sa mga mata niya. His eyes are pleading me to say yes. Slowly, I nodded to Vladimir.

"Sige, basta iuwi mo ako bago mag midnight," paninigurado ko.

Lumiwanag ang mukha niya sa sinabi ko at agad tumango. "I'll take you home before 12 a.m." He stated.

Tinaasan ko siya ng isang kilay. "Okay, tatawagan ko lang si grandma para mag paala... ang sabi ko kasi ay uuwi ako agad."sabi ko at ipinakita ang phone ko.

Tumango siya at ngumiti sa akin. "Sure, go call grandma. I'll prepare our foods."

Tumango na lang ako at hindi na nagsalita. He stared at me for a couple of seconds before walking to his dining area. Nagbuntong hininga at naglakad papuntang terrace ng condo niya.