#Uni
ဆေးရုံစတက်ကတည်းကလေ မောင့်အမက အိမ်တောင်မပြန်ဘဲ ကိုယ့်အနားမှာအဖော်အဖြစ် ရှိနေပေးခဲ့တာပါ မောင်။
တစ်ခါတစ်လေများ အသက်မရှူနိုင်လို့ လူးလိမ့်နေရတဲ့ညတွေမှာဆို မျက်ရည်တွေနဲ့ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမလဲ မသိအောင် ပြာယာခတ်နေတတ်တဲ့ သူငယ်ချင်းမလေးကို မြင်ရပြန်တော့လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသား။
"နင် ဆက်ရေးနေတုန်းလား ဟူး...တော်ပါတော့ဟာ...ခုလိုဖြစ်နေတာတောင် နင်...နင်''
စာဆက်ရေးနေတဲ့ ကိုယ့်ကို ဆက်မရေးနိုင်တော့အောင် သူမက ငိုနေရင်းတားနေခဲ့တယ်။ ရေးနေတဲ့ ကိုယ့်လက်ကလေးကိုကိုင်ထားရင်း ငိုနေတဲ့သူမကို
"လွှတ်ပါ...သေတမ်းစာလေးတော့ ချန်ခဲ့ချင်တယ် ''
သိပါတယ်။ ဒီစာကလေးကို အားတင်းရင်းရေးနေခဲ့ပေမယ့် ဒီစာလေးသာ ပြီးသွားခဲ့ရင် ကိုယ်က အသက်ဆက်ရှင်နိုင်ပါတော့မလား။
အခုတောင်စိတ်မလျော့ဘဲ အားတင်းပြီး ရေးနေရတာကြောင့် သူမက ဒီစာကလေးကိုတော့ မပြီးစေချင်။ အနည်းဆုံးတော့ကိုယ် အသက်ဆက်ရှင်နေတာကို မြင်ချင်သေးပုံပဲ။
ဟုတ်ပါတယ်လေ။ သတိတရ သူငယ်ချင်းဆိုလို့ သူမမှာလည်း ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲသာ ရှိခဲ့တာမလား။ သူမကကိုယ့်လိုပဲ အစွဲလမ်းကြီးတယ်။
သံယောဇဥ်ကြီးသလို တခြားသူငယ်ချင်းတွေရှ်ိပေမယ့် ကိုယ့်လောက်ဘယ်သူကိုမှ မခင်တွယ်ဘူးဆိုတာ သိတာပေါ့။ ဒါပေမယ့်လည်း ကိုယ်ပင်ပန်းနေပြီ။
မောင့်အကြောင်းလေး တွေးမိပြန်တော့ ရင်ဘတ်ကအောင့်တက်လာပြီး လည်ချောင်းတစ်ခုလုံး အပ်တွေနဲ့ထိုးနေသလိုမျိုး စူးရှရှကြီး။ လည်ပင်းမှာလည်း တစ်ခုခုတစ်ဆို့နေသလိုလို ခံစားလာရတယ်။
အရမ်းအောင့်တက်လာတဲ့ ရင်ဘတ်ကလေးကို လက်နဲ့အသာဖိထားရင်း အသက်ကို မနည်းရှူနေရတာကြောင့်။
"ဟဲ့...ဟဲ့ စိတ်ကိုမလျော့လိုက်နဲ့နော်...လုပ်ကြပါဦး..အဟင့်ဟင့်..ကယ်ကြပါဦး...ဆရာဝန်...ဆရာဝန် ခေါ်ပေးကြပါ ''
ESTÁS LEYENDO
မောင် မငိုရဘူးနော်📚(completed )
Fantasía#Uni# တစ်နေ့ချစ်လာမလားဆိုပြီး အတွေးလေးနဲ့ရူးခဲ့ရတာပါမောင်....ချစ်တယ်လို့တောင် သေချာမပြောခဲ့ရဘဲ မောင့်အဝေးကို ထွက်သွားခဲ့တဲ့ ကိုယ့်ကို နားလည်ပေးပါ။ မောင့်ကိုမချစ်လို့မဟုတ်ဘဲ မောင့်ကိုပျော်စေချင်လို့ပါမောင်ရယ်...မောင်မငိုရဘူးနော်။ #မိုးတိမ်တိုက် ဘာ...
