TORN UP

CHAPTER 3

nakarating kami ng halos kinabukasan na ng maynila agad akong dumiretsiyo sa sinabing lugar ni neska.

"sorry ah hindi nanamin kayo na sundo pano kasi kakatapos lang ng ship namin" sabay yakap saakin ng dalawa "Nako anndito yung inaanak kong napaka ganda" yakap nila kay Janelle.

"Hoy andra so kamusta na tagal natin di nag kita kita" sabi nila at yakap saakin nasa baranda kami ng condo nilang dalawa dito muna nila kami pinatuloy dahil sinabi ko din na wala pa akong pera. "oh beer" abot saakin ni mika ng canbeer "anlaki na nang anak mo im so proud of you andra" sabay ngiti saakin ni mika "You're such a goodmother when kaya magiging nanay" sabi ni neska na kinatawa namin "Btw bukas yung unang araw mo goodluck girl" sabay cheers namin ng alak.

"Kayo muna bahala ah pasensya na talaga bayaan nyo babawi ako sainyo" ngiti ko sa dalawa kong kaibigan.

agad akong umalis doon at agad dumiretsyo sa hospital na pag tratrainigan ko kung makakapasa ako wala akong balak mag trabaho dito uuwi ako kung tagasaan ako wala din akong planong mag tagal dito.

"Hi Ms adele" tawag saakin ng lalaking doctor na matangkad at binata pa ito "Hi Goodmorning ako po yon" sabay lahad ko ng kamay " Im doc Saldua nice to meeting you ako yung mag guguide sayo" pag ngiti nya saakin.

"Breakfast" tanong nya saakin tumango na lang ako at sinabi nya na may pag uusapan pa kami. "So are you 25 years old" tanong nya at inom ng kape "Yes po doc" sabay kain ko sa tinapay "So bat gusto mo mag doctor" tingin nya saakin "Eversince eto na po pangarap ko dapat po matagal nakong doctor kaya lang nag ka problema kaya na patagal" sabay ngiti ko "like" kuryoso nyang tanong "It's a private doc but isa pa sa rason ay gusto kong operahan si mama" sabi ko at ngiti ng malungkot "Good nasan sya" tanong nya "wala na po doc di na nakapag antay kaya nauna na sa itaas" ngumiti ako "sorry" sabi nya saakin "don't be doc it's okay" sabi ko naman.

dalawang linggo nako nag tratrabaho doon nanonood tuwing may operasyon at kinakabisado ang iba may alam nako at mas lalong nadagdagan ang alam ko sa pag oopera.

lagi akong ginagabi ng uwi mabuti na lang at natutulungan ako nila neska at mika sa pag bantay sa anak ko dahil salisi ang pasok naming tatlo.

nadagdagan pa ang linngo hanggang sa naging buwan na ang pag tratrabaho ko doon mahirap dahil hindi kona masyadong nakakasama ang anak ko at pag uuwi naman ako ay lagi syang tulog.

"May pasok ako halos isang linggo ko ulit magiging bahay ang ospital baka di ako makatulong sa pag bantay" sabi naman ni neska "Hala pano yan same kami ng pasok ni neska" sabi naman ni mika "okay lang uuwi si apollo pwede bang dito muna sya" hiyang hiya kong sabi "ayos lang yon wala din naman kami dito" sabi nila at agad nang umalis.

ilang oras na lang ay mag pasok kona maya't maya ang tingin ko sa orasan at text sa kapatid ko kung nasaan na sya pero hindi sya nag rereply.

"Mama kanina kapa po palakad lakad nahihilo napo ako" reklamo nang anak ko "antagal kasi ni tito handsome mo anak may pasok si mama" at tabi ko skanaya "mama you can leave me her i don't go outside" sabi nya "no i won't leave you here baby" sabi ko at himas sa buhok nya "Mama im five years old na im a biggirl na" sabay tayo nya sa harap ko at tahimik akong natawa.

may nag dorbell sinilip ko muna at nakitang si apollo ay agad binuksan ang pintuan.

"sorry ate traffic" sabay yakap nya saakin "okay lang alis nako ikaw na bahala kay janelle" sabay lakad ko palabas ng condo.

"Doc Abela bat late ka kanina pa kita hinihintay" sabi ni doc saldua "sorry doc may emergency lang" sabi ko at sumabay na salakad nya "be ready ikaw ang mag oopera" sabi nya saakin.

kinakabahan ako eto ang una kong opera at ang ooperahan ko ay bata pa.

"hows her heartbeat" tanong ko "normal" sagot saakin at sinimulan na ang operasyon. mahirap dahil malalim ang pag kakabaon ng bala sa katawan nang bata.

"Can you please hold this" sabi ko sa isang kasama ko mag opera agad naman nyang hinawakan ilang oras pa ang tinggal hanggang sa nakuha kona ang isang bala.

"operation is successful" at agad nang palakpakan at mga nanonood sa itaas nandon si doc saldua at naka ngiti saakin tinaguan ko sya at agad nang limabas doon.

"ang galing mo kanina" bati nya "we kinakabahan nga ko kanina eh" sabinko at umiling sya "No ang galing mo di halata goodluck sa iba mopang operasyon" sabi nya at iwan saakin

Ako ang incharge na mag babantay sa batang babae lumipas na ang dalawang araw at tulog padin sya nang gumalaw ang kamay nya ay agad ko syang nilapitan dumilat ang mga mata nya at bumaling saakin.

"Hi kamusta pakiramdam mo" ngiti ko sakanaya "Nasan po si mommy" tanong ng bata hindi ko alam ang sasabihin ko at pinakalma ang sarili ko "Baby mag palakas ka muna bago ko pakita sayo si mommy mo okay bayon wag ka mag alala safe sya" sabay ngiti ko kahit wala akong kasiguraduhan kung maayos paba ang mommy nya sa ICU.

ilang araw kopa syang bantay nang nakita kong unti unti na syang lumalakas. "ate do you have a boyfriend" tanong nya saakin "Ha bat mo naman na tanong yan" sabay sabit ko ng bagong swero "Wala po sure ako meron ang ganda mopo eh" ngiti nya saakin at kagat ng mansanas hinatak ko ang upuan at umupo sakanyang harap "Wlaang boyfriend si ate pero may anak si ate" ngiti ko sakanya at nakita ang gulat "Talaga po pero para ka pong bata lang din ilang taon napo anak mo" tanong nya saakin "5years old parehas kayo" ngiti ko sakanya "she's beautiful like you" ngiti ko.

"Ate excited nako makita si mommy maganda napo ba ako hindi na po ba magulo buhok ko maayos poba damit ko" tarantang tanong nya "Kalma oo ang ganda ganda mo" sabay ngiti ko sakanya

"Ms adele We have a big problem" tarantang sabi ng isang nurse " what" tanong ko "Yung mommy ng patient mo" agad syang yumuko at umiling nahagip ang hiniga ko saglit at may humawak sa kamay ko pag katingin ko sa baba ay nakita ko si Jasmine nanaka ngiti saakin yung mga ngiti nyang masaya yung na punong puno ng excitement ayokong mawala sa mga labi nya dahan dahan akong umupo sa harap nya.

"Baby may tanong si ate" kinakalma ko ang sarili ko "Ano po yon" ngiti nya padin saakin "Alam mo nangyari kay mommy mo diba" agad syang tumango "baby kasi ganto pano kung hindi na kay ni mommy mo lumaban ano gagawin mo" tanong ko at kunot ang noo nya "Baby kilala mo si god diba , si god kasi gusto na syang kunin tapos na mission nya" lunok kong sabi hindi ko alma kung tama ba ang ginawa ko ano agad syang tumakbo at umiiyak sinundan ko sya kabit nang hihina nako sinundan ko sya hanggang sa naistop kami sa bakante na ward.

she's still crying "baby" tawag ko sakanaya "Ako alam mo nung nawala mama ko ayoko din syang ibigay muna kay god" pag lunok ko "Pero jasmine na isip ko nung time na yon sa langit wala na syang mararamdaman na sakit" sabay bumaling sya saakin na mugto ang mata "Kahit gustong gusto kong mabuhay sya sya na mismo sumuko kasi hindi na din nya kaya yung sakit." sabi ko at punas ng luha ko "Ang ginawa ko na lang nung nawala sya pinag sikapan ko para naman masuklian ko sya sa mga mabuting ginawa nya para saamin" ngiti ko sakanya.

letting go someone is not easy but you know you have to.