Gone girl

2. Tranen

Ashley POV

Ik stap Mason's auto uit en kijk naar het grote schoolgebouw. Ik zie dat Jessy op het pleintje aan het basketballen is met wat jongens. Mason loopt al naar zijn vrienden, dus ga ik maar op het bankje zitten voor het basketbalveld. Jessy is gek op basketbal. Ze kan het dan ook super goed. Net als de bel gaat pakt iedereen zijn spullen. Nu ziet Jessy mij zitten en stapt op me af met de basketbal onder haar arm. We pakken onze tassen en lopen achter de andere leerlingen aan richting de ingang. 

Twee minuten later zit ik in de klas. Het is wel duidelijk dat Jessy mijn verjaardag vergeten is, want ze ratelde maar door over haar basketbalwedstrijd die ze gisteravond had. Niet dat ik het bepaald erg vond, ik hield niet van al die aandacht die je krijgt op je verjaardag. Je word gewoon een jaartje ouder, wat is daar zo bijzonder aan? Heb ik gelijk of niet?

De rest van de dag viel reuze mee. Nog twee vakken, en dan kan ik eindelijk naar huis. Nog niemand heeft opgemerkt dat ik jarig ben. Na dat ik ben gebracht door Mason, heb ik hem ook niet meer gezien. Als de bel gaat sta ik al voor het tekenlokaal. Tekenen was mijn lievelingsvak. Maar de opdracht waar we nu aan werkte vond ik wat minder.  Mevrouw Os kwam al haastig aangesneld en opende het lokaal. Ik zocht mijn vaste plaatsje op. Jessy is ook al aangekomen en gaat naast me zitten.

Mevrouw Os vult de absentielijst in en algauw mogen we aan de slag. Ik pak het dikke tekenboek dat we aan het begin van het schooljaar al kregen. Ik bekijk wat oude tekeningen. Heel veel tekeningen herinner ik me al niet meer. Als ik op kijk zie ik Mevrouw Os voor me staan. Dan geeft ze me een hand. 'Gefeliciteerd met je verjaardag, Ashley.' Zegt ze vriendelijk. Ik schrik, hoe weet zij nou dat ik jarig ben? 'Uh. Dank u wel mevrouw.' Zeg ik verward. Jessy kijkt op van haar werk en haar potlood glijd uit haar vingers. Het is stil om ons heen. Iedereen kijkt Jessy, mevrouw Os en mij aan. Het potlood rolt van haar boek over naar de tafel, waardoor het van de tafel valt en op de grond beland.

'Jarig? Ben je Jarig, Ash?' Vraagt ze net iets te hard. Ik knik twijfelend. 'Huh, je was toch in April jarig?' Ze kijkt met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Hoe kom je daar nou bij?' Ik kijk haar ongelovig aan. Mijn beste vriendin die niet eens weet welke dag ik jarig ben. En ik ken haar al drie jaar. Gelukkig houd ze verder haar mond. Er hangt een gespannen sfeer in de klas. Iedereen is stil. Mevrouw Os buigt zich voor over om mijn werk te kunnen bekijken. 'Mooi gemaakt hoor.' Zegt ze. Ik bedank haar. Meteen verdwijnt de gespannen sfeer en iedereen gaat verder met waar ze mee bezig waren. Gelukkig maar.

Een ongemakkelijk uur later sta ik bij het kluisje van Jessy te wachten. Mason komt me zomenteen ophalen, maar ik moet eerst nog met Jessy praten. Een diepe zucht verlaatte mijn mond als ik haar zag aankomen. Maar ze liep niet alleen, Romy was bij haar. Romy was echt een eerste klas trut, ze kleedde en gedroeg zich er ook naar. Ik mag haar dan ook niet bepaald. 

Ik liep langzaam een kant op, maar Jessy leek mij niet te zien. Romy wel, ze keek me strak aan. Toen stak ze onopvallend haar middelvinger naar me op, en daarna richtte ze zich terug naar Jessy. Die Romy is echt een kreng! Ik besluit er uiteindelijk niet achterna te gaan, ik bel haar vanavond wel. En tenslotte zit Mason op me te wachten. Ik haast me naar buiten, waar de BMW van Mason al klaar stond. Ik stapte gehaast in. 'Sorry Mason.' Hijg ik. Hij kijkt me schuin aan van zijn mobiel. 'Geeft niks, joh.' Ik glimlach, maar hij glimlacht niet terug. Hij stopt zijn mobiel terug in zijn broekzak en pakt dan het stuur vast. Hij houd het stuur zo stevig vast dat zijn knokkels wit zien. Dan rijd hij er vandoor.

Tien minuten lang is het stil in de auto. Mason is stil en doet raar. Door hem krijgt ze een vreemd gevoel in haar maag. Hij stopt voor haar huis. Met zijn grijze ogen kijkt hij mij doordringend aan. Serieus, wat is er met hem? 'Mason wat is er?' Vraag ik voorzichtig. Nu merk ik dat hij verlegen word. 'Ashley,' zegt hij, waarna een korte stilte valt. Ik knik. 'Ja Mason? Zeg het maar.' Hij durft me niet aan te kijken. 'Ik wil het uitmaken.' Zegt hij zo snel mogelijk. 'Wat?' Ik kan het niet geloven. 'Waarom?' Vraag ik nog steeds vol ongeloof. Hij haalt zijn schouders op. Zijn ogen bekijken die van mij. Vol ongeloof kijk ik hem aan. 'Ik ben liever vrienden met je.' Zegt hij zo kalm mogelijk. Ik rol met mij ogen. 'Ja, doei Mason!' Ik stap uit en smijt met een harde knal de portier dicht. 

Tranen verlaten mijn ogen en ik ren gauw het huis in. Ik sluit me op in de badkamer, en laat alle tranen los boven de wasbak. Mijn handen om de wasbak geklemd, leun ik naar voren. Ik kijk in de spiegel. Ik zie er niet uit! Oké, Mason heeft het zojuist uitgemaakt op mijn verjaardag, verdomme! Dit zal ik nooit vergeven. En dan wil hij gewoon vrienden blijven? Ik zal hem eens wat laten zien! 

Rustig Ashley.

Rustig Ashley,

Rustig Ashley,

Ik pak mijn telefoon en bel Jessy op. Ik hoor dat er opgenomen word. 'Jess! Mason heeft het zojuist uitgemaakt! Op mijn verjaar...' Verder kom ik niet, want de tranen komen alweer omhoog. Maar ik hoor niks. Ik hoor gelach. Wacht, gelach? Is ze me aan het uitlachen? 'Dat kan best kloppen, hij vond mij denk ik wat leuker.' Ik schrik. Het is de schelle stem van Romy. 'Romy? Waar is Jessy? Waarom heb jij...' Romy laat me niet uitpraten. 'Mason maakte het uit omdat hij wat met mij wou. En Jessy? Vergeet die ook maar want dat is jouw vriendin niet meer.' Zegt ze lacherig, op een bitcherige toon. Ik hang geschrokken op. Zou Romy de waarheid spreken? Zou haar beste vriendin haar zo laten vallen? Ik loop terug naar mijn kamer, en sla met mijn vuist tegen mijn klerenkast aan. De kast blijft keurig staan, en er zit ook geen deuk in. Wel zit er wat bloed op het witte hout en geschrokken kijk ik naar mijn knokkels. Ze zijn wit en er stroomt bloed uit. Kan het nog erger dan dit?

-----

 Hoofdstuk 2 is af! Ik hoop dat het lang genoeg was. Ik ben echt benieuwd wat jullie er tot nu toe van vinden, dus reacties welkom! Het word al wat spannender hé.. 

 O, en je ziet een foto van Holland Roden die Ashley speelt in dit verhaal! In het volgende hoofdstuk komt er een foto van Daniel Sharman die Mason speelt :) Hope you like it!!