Ineens stopt hij. Het lijkt of mijn hersens door elkaar geklotst worden. Ik krijg ook zwarte vlekken voor mijn ogen. Hoe dat komt weet ik niet. Dan word het zwart voor mijn ogen. 'Ze heeft mooi haar.' Hoor ik een lief stemmetje zeggen. 'Kom hier Liefie.' Hoor ik nog een stem bestraffend zeggen. 'Mag ik ook zwart haar?' Hoor ik dat eerste lieve stemmetje weer zeggen. Ik ben zo moe, en dit bed (tenminste ik denk dat het een bed is) ligt zo lekker dat ik weer in slap val. Klop, klop, klop. Ik word wakker van iemand die op de deur klopt. Als ik om me heen kijk zie ik een spiegel in de kamer hangen. Ik zie er niet zo erg uit dus loop ik naar de deur en open hem. Er staat en vrouw (waarschijnlijk een moeder) voor de deur. 'Gelukkig, je bent wakker!' Zegt ze terwijl ze me in haar armen neemt. 'Eehm.. Wie bent u, en wat doe ik hier?' Vraag ik zo beleeft mogelijk. 'O god, schat toch. Jij weet natuurlijk helemaal niet wat je hier doet, en wie ik ben!' Roept ze verschrikt uit. 'Kom mee, ik vertel...' Ze stopt even met praten. 'Nee weet je, Matt verteld je het verhaal wel.' Ik kijk haar niet begrijpend aan. 'Wie is Matt?' Vraag ik haar. 'Matt ismijn oudste zoon. Hij heeft je van de wolven gered. Kom mee, het eten staat klaar. We lopen samen naar beneden.
