5

24 2 1
                                    

Ik loop met haar mee naar en klein, schattig gedekt tafeltje. 'Jou haar is mooi.' Zegt ze. 'Ik wil ook zulk mooi, lang haar.' 'Kijk, dat kan je ook gewoon zeggen als ik wakker ben hoor.' Zeg ik tegen haar want ik neem aan dat zij dat meisje is dat dat ook zei toen ik half wakker was. Ze kijkt een beetje beschaamd. Dan komt er nog een meisje aanlopen. 'Mag ik bij jullie zitten?' Vraagt ze. 'Natuurlijk! Dit is de mooiste tafel vinden jullie ook niet?' Zeg ik. Ze knikken allebei. Ik ben blij dat ik altijd al goed met kinderen kan omgaan. Als een man, waarschijnlijk de vader van Matt, het brood komt brengen kijkt hij verbaast op dat ik hij er zit. 'Waarom zit je hier?' Vraagt hij. 'Er was geen plek meer aan tafel, en dit lieve meisje vroeg of ik bij haar wou zitten. En dat leek me leuk. En toen wou zij (ik wijs even naar het andere meisje) bij ons zitten.' Antwoord ik beleefd. Hij loopt weer weg. 'Hoe heet jij?' Vraagt een van de meisjes. 'Sophie. En jij?' ''Anna, en dat is Isabel.' Zegt ze. De tijd vloog om en het was heel erg gezellig, en het eten was echt verukkelijk. Na het eten loop ik naar de keuken waar ik Matt zie staan. 'Loop je even mee nar mijn kamer? Daar ie het lekker rustig in tegenstelling van hier.' Vraagt hij. Als ik in zijn ogen kijk, smelt ik helemaal weg, en kan even niets meer zeggen, dus knik ik maar als antwoord. Als we naar de trap lopen bots ik tegen iemand aan. 'Sorry! Ik lette niet op.' Zeg ik snel waarna ik snel weer naar Matt loop.

The special familieWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu