Denver POV
I saw her crying while walking away from me. Its just like she's trying to step away from my life.
I have loved her, but she hurts me.
I undergo in three months rule, i need to be free right?
I need to be happy.
There is no way to be stocked in that damn past that tears me into pieces.
I have feet for me to move forward so why should i allow myself to stay in that dim part of my life?
Once is enough. Nasaktan na nya ako at tama na yon.
Si Levi Marie na ang nasa harap ko ngayon, there's no way para ipagpilitan pang ibalik ang nakaraan.
"Denver, kung gusto mo syang sundan. Sundan mo sya, wala namang dahilan para magstay ka pa dito.",sabi ni Marie sa isang malungkot na boses.
"No.",i said firmly.
"Yes. She's hurt. She needs comfort. She needs you.",she sincerely said.
"No. I dont want to leave you.",sabi ko. Tapos nabigla sya, hindi ko maintindihan kung anong iniisip nya.
"Basta puntahan mo sya !",sabi nya tsaka ako pinagtulakan paalis.
"Tingnan mo nga ! Nakabarong pa ko ! Paano natong costume?",pagpapalusot ko.
"Palusot pa ! Alam ko namang gusto mo syang makausap.",sabi nya.
"Kaya puntahan mo na ! Hayaan mo na yang costume. Ibalik mo nalang mamaya.",dagdag nya pa.
"Sige.",sabi ko. Tapos yumuko sya.
I hold her chin to make her faced me.
"Babalik ako.",sabi ko. Tapos ngumiti sya.
******
I run, hinanap ko si Sophia Alvarez.
Takbo dito,takbo doon.
Sabi ng isip ko. Hayaan na sya.
Pero iba ang nirereact ng katawan ko.
Gusto nitong makapiling sya.
Ewan ! Nababaliw na ako ! Wala na ! Di ko na alam kung ano bang dapat kong gawin.
Basta takbo lang ako ng takbo.
Sa classrooms, sa gym, sa court, sa canteen.
At natagpuan ko sya sa benches.
Nakaupo sya don.
Nilapitan ko sya, umiiyak sya.
Tumingala sya sakin.
Inabutan ko sya ng panyo. Sabay sabing..
"Hi"
Ngumiti naman sya, yung pilit na ngiti.
"Hellow, upo ka.",sabi nya.
Umupo ako sa tabi nya.
"Kamusta ka naman?",tanong ko.
"Eto,nasasaktan.",sabi nya.
"Bakit?",tanong ko.
"Kasi....meron akong minahal. Kaso pinagtulakan ko sya paalis eh. Ngayon naglalakad na sya palayo sa akin. At tsaka ko lang narealize kung gaano sya kahalaga sa akin. Mahal na mahal ko yung taong yun. Kaso mukhang ayaw na nya sakin. Kasalanan ko naman eh. Nasaktan ko sya, pero sana....sana naman maging o.k kami at sana..mahal nya pa rin ako.",pagkukwento nya.
"Alam mo Sophia,you are a great girl, you're so feminine, matalino, beauty and brain. Minahal ka nya, pero siguro tapos na yung chapters kung saan present ka as character.",sabi ko. Ang corny !!
"Oo nga eh",sabi nya sabay hagulgol.
Tapos humarap sya sakin at niyakap ako.
"Sige lang, iiyak mo lahat.",sabi ko at saka ko sinuklay ang buhok nya gamit ang mga daliri ko.
Iyak lang sya ng iyak. Ako naman hinahaplos ko ang likuran nya.
Maghahapon na pala.
*****
"Buti naman nagising kana",sabi ko kay Sophia,almost 3 hours na kami dito, nakatulog kasi sya.
"Panaginip lang pala !",sabi nya sabay ngiti.
"I love you Denver !",sabi nya sabay...kiss sa labi ko !
"Umuwi ka na nga sa inyo ! Bipolar ka na ! Kanina lang umiiyak ka tapos ngayon grabi ka makangiti !",sabi ko.
"Why? We always do kiss.",sabi nya sabay pout. :3
"Yeah. Back then, but we already broke up.",i sarcastically said.
"I... i thought its just a dream !",sabi nya. Tapos sumimangot ako.
"I wish its just a dream !",sabi nya sabay iyak.
"Hey stop ! Kanina ka pa iyak ng iyak !",pagsuway ko sa kanya.
"I always cry. ! Please Denver ! Please comeback to me ! I love you ! I miss you ! Maybe i sound so desperate but... i do really love you ! I cant stand to leave without you !",she pleaded.
"Stop. Di ka pa pwedeng magb-f. At malungkot kalang kaya mo yan nasasabi. Tumahan ka na. Nawawala na ang composure mo.",sabi ko .
"But. I still love you !",she said and hugged me tighter.
"Tama na nga Sophia ! Mas mahihirapan akong magmoveon nito eh !",sabi ko sa isang naiinis na boses.
"Wag kang magmo-move on ! Wag ! Please !",sabi nya.at saka hinawakan ang kamay ko.
"I will. I need too.",I said then i left her.
Ngayon. Ako na ang nang-iwan. Thr situation reversed. Sya na ang nasasaktan. At ako na ang lumalakad palayo.
YOU ARE READING
When two broken hearts become one
Teen FictionThey broke our hearts without any valid reasons. We're just like a broken mirrors that cannot be glued. But it seems that destiny wont do a thing just for nothing. Maybe destiny just want us to have a broken hearts so that mine will be the cure in t...