Chapter Ten-Dumi

56 5 0
                                        

Si Sam ang nasa multimedia.:))

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Her POV

Isang linggo na akong walang nakakasama. Nakakainis. Iniwan ang kagandahan ko. Leche naman! Lagi akong mag isang mag shopping, mag break or lunch at maglibot. Wala akong kasama. Wala na akong kaibigan. Bakit ganyan? Maayos naman pakikitungo ko sakanila eh.

Heto nananamn ako mag isa sa cafeteria. Madaming nakikipag kaibigan saakin pero hindi ko sila pinapansin. Nalaman kasi nilang niloloko lang nila ako. Hindi na ako agad-agad nagtitiwala baka mangiwan sila ulit. Lalong mahahaggard ang kagandahan ko kapag ganon. Isusubo ko na sana yung hotdog sa spaghetti ko ng may biglang kumausap saakin.

"Can I sit here?" Napatingin ako sa kanya. Sa sobrang gulat ko nabitawan ko yung tinidor ko. Ayon dumaretcho sa damit ko. Jusq. Mahirap maglaba. Pero hindi naman ako naglalaba.-_- Pabayaan na.

"Ahmm. Pwede ba Sam? Pwede naman akong lumipat kung ayaw mo." With matching smile pa yun ha.

"Oh sure dito ka na lang wala naman akong kasama iniwan na ako." Pabulong lang yung last part. "By the way, bakit ka nandito? Ano ginagawa mo dito?" Tanong ko sakanya.

"I'm here para mag aral. Ayaw mo ata ako dito eh. Hahaha." Watda?!! Gusto ko. Gusto ko leche!!

"Seriously?!! Gosh! Buti naman. May makakasama na ako." Saad ko sakanya. Hindi na siya nagresponse. Bastusan ganern?!Kumakain na kasi siya kaya kumain na rin ako. I kennat! "Hmm Kevs?"

"Oh napano ka?" Sabi niya saakin ng hindi tumitingin sa akin. Nakakabastos. TTnTT

"Kaibigan na kita no? Pag di ka pumayag kukurutin ko yang hotdog mo---este tagiliran mo." Pababanta ko sakanya. Nabigla ako ng mabilaukan siya. Nataranta ako kay kumuha ako ng tubig at sinaboy sa mukha niya. Gulat na gulat ang reaksyon niya. Ako rin naman ah. Ano ba yan bat nawawala ako sa sarili ko! Nakita ko siya na mismo ang kumuha ng tubig niya. Pulang pula ang kanyang mukha.

"Sorry Kevs. Nataranta lang ako. Sorry talaga. Sorry. Sor---"hindi ko matapos ang sinasabi ko kasi linapit niya ang mukha niya sa mukha ko. Sa sobrang lapit napapikit nalang ako. Hinintay kong dumampi ang labi niya sa labi ko. Bigla siyang nagsalita. " Huwag mong hayaang magkaroon ka ng mantaa sa mukha. Nakakaturn off." Tsaka niya pinunasan ang gilid ng labi ko. Grabe. Nag assume ako.</3

Dahil sa kahihiyan tumakbo ako patungo sa classroom. Hingal na hingal ako ng nakarating ako dun. Grabe ang tibok ng puso ko. Hindi ko alam kung saan ito tumitibok ng grabe. Sa pag-takbo ko ba o sa paglapit ng mukha niya saakin?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Falalalala~ Nuxx. Humahaba na yung mga chapters ko. Oh yeah! Magdiwang!!

Love is BlindTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon