LIVING WITH HIM

Chapter 03

"Marco." Tawag ko sa atensyon niya habang nagmamaneho ng medyo nakalayo na kami sa Rios building. Naalala ko kasi muli yung itatanong ko sa kanya.

"Hmm, bakit?"

"Marco, I'm just wondering, bakit nasa tren ka kahapon kung-"

"Kung meron akong motor?" dugtong ni Marco.

"Uh uh." I hummed.

"Well, nasira kasi ito kahapon kaya napilitan akong sumakay ng tren. Kahapon lang din nabalik pagkauwi ko. But I'm glad I did."

I want to think that maybe that is because he met me at the train yesterday but I don't want to assume too much. I shrugged that thought from my head.

That's the last convo that we had while he's driving.

IInihilig ko na lang ang pisngi sa likuran niya and settled my hands on his stomach. Napapansin ko kasing bumibilis ang paandar nya sa motor kapag lumuluwag ang yakap ko. Or maybe I'm just enjoying this feeling?

"Nandito na tayo." We stopped in a parking area.

Tinignan ko kung nasaan kami. I gasped when realization hit me. Nasa parking lot kami ng isang mall.

Then I remembered, we didn't really talked kung saan kami pupunta.

"Marco! bakit sa mall tayo? Diba mahal kapag sa mall bumili?" natatarantang tanong ko. Paano'y five thousand lang ang pera ko. At hindi naman pwedeng maubos lang yon sa pagkain lang.

"Don't worry, Leylah. I got your back." He replied habang kinukuha ang susi mula sa motor.

"Pero-" magrereklamo pa sana ako ng hilahin niya na ang kamay ko papasok sa loob ng mall.

Sinasabayan ko lang si Marco sa paglalakad dahil hindi ko naman alam kung saan kami pupunta.

I'm starting to be anxious as we walk further. Napapansin ko kasi na may napapatingin sa amin kapag nakikita si Marco. Meron pa ngang bumubulong dun sa kasama tapos bigla silang maghahagikhikan o kaya naman titingin sa nakahawak na kamay ni Marco sa kamay ko tapos biglang magtataas ng kilay. At syempre kadalasan doon puro babae.

Hindi ko tuloy alam kung magiging proud ako o mahihiya.

"Marco." mahinang tawag ko sa kanya. Nilingon niya naman ako. "Yung kamay ko, pinagtitinginan na nila tayo."

Pero hindi binitawan ni Marco ang kamay ko.

"Don't mind them." He just said habang mas hinigpitan pa ang hawak sa kamay ko. Na parang pinapahiwatig na hindi niya talaga ako bibitawan dahil lang sa mga tumitingin. I wonder tuloy kung bibitawan niya 'yon kapag sinabi kong ayaw ko.

Hindi ko naman mapaliwanag ang naramdaman ko. This is all new to me. This sweet gestures and this feeling.

Nakarating kami sa loob ng grocery department despite of all ideas entering my thoughts.

Marco get a pushcart. Sya ang nagtutulak non habang ako naman ang kumukuha ng mga bibilhin namin.

Pero napapansin kong nagkaroon ng laman ang pushcart namin na hindi ko naman maalalang nilagay ko. Napuno ng snacks and drinks ang kalahati ng pushcart. Wala pa man akong sinasabi, narinig ko syang nagsalita.

"Don't worry, ako naman ang magbabayad nyan." He smile.

I felt a little bit of shyness. Baka akalain nya na pagbabawalan ko syang bumili kahit wala naman akong balak na sitahin sya eh.