LIVING WITH HIM

Chapter 07

Marco is sitting on the sofa, busy watching television. Hindi ko tuloy alam kung paano ko sasabihin sa kanya ang sagot ko sa offer nya. He doesn't even bring it up earlier when we had a breakfast, even until lunch.

How should I open it up?

Nakaisip ako ng ideya nang magawi ang tingin ko sa mga plastic ng chips na maayos na nakasalansan sa divider sa kusina. Kumuha ako ng ilan at nilagay sa isang bowl.

I gently sat on the other side of the sofa where he's sitting on while holding the bowl of chips.

"Marco, gusto mo?" I asked when I got the guts to start my agenda, habang sumusubo ng isang chips.

Hindi naman ako napahiya dahil lumingon sakin si Marco. His eyes landed on the bowl of chips on my lap.

I saw him gulped. Is the chips too tempting?

"Why are you wearing a short shorts?" he asked instead of answering my food offering.

Napakunot ang noo ko bago bumaba ang tingin ko sa suot kong cotton short. Huh?

"Hindi naman ah." Sagot ko. Hindi naman kasi talaga! Infact, it's covering half of my legs. It looks decent. At nasa loob naman ako ng apartment. May nakikita pa nga kong mas maikli dito at kita na ang b-tt cheeks sa sobrang iksi ng suot na short.

At ako dapat ang mas conservative samin dahil ako ang galing sa probinsya at tagarito sya sa Maynila. Short shorts are just common here.

"Well for me, it is." Nakatutok ang mata sa TV na sagot nya.

Imbes na makipagtalo, kinuha ko na lang ang unan na nasa pagitan namin at nilagay yun sa ibabaw ng hita ko.

"Okay na? Oh kuha ka na ng chips." Sabay lagay ko ng bowl sa gitna naming dalawa. He didn't say anything pero dumukot naman ng chips sa bowl at kinain iyon nang walang tingin tingin sakin.

Hindi na nagsalita pa si Marco. Tanging tunog mula sa TV ang maririnig dito sa sala. Tutok na tutok kasi ang tingin ni Marco doon. He doesn't budge nor make our conversation longer.

Panaka-nakang sumusulyap ako kay Marco. Humahanap ng tyempo para masabi ang gusto kong sabihin.

"Marco." Tawag ko sa kanya nang magpatalastas sa TV.

Tumingin sya sakin.

"Why?"

"Ahm ano kasi-ano-"kandautal utal kong sabi.

"Just say it, baby." Baby? But I'm too nervous para gawing big deal iyon ngayon. Hindi ko kasi alam kung anong magiging reaksyon nya.

"Pede bang-ano, samahan mo ko. I mean, hatid mo pala ko?" I bite my lips.

"Where?"

Tinaas ko ang tingin at sinalubong ang tingin nya. "Sa coffee shop." Natigilan sya dahil sa sinabi ko. Disappointment is all over his face.

"Are you rejecting my offer again?" His eyes glitter with sadness.

"Hindi naman sa ganon Marco-"

"Then why do you need to go to that coffee shop again, Leylah? Ano pa ba ang hinihintay mong mangyari to accept my offer? Ano bang meron sa lugar-" Bahagya akong dumukwang para tawirin ang distansya sa pagitan namin. I cut his words by covering his mouth with my hands. Ang dami nya kasing sinasabi.

Bahagya pang nagulat si Marco sa ginawa ko. He stared at my eyes like he's asking what's wrong and why I did that.

Bigla akong natauhan sa ginawa ko. Dahan dahan kong tinanggal ang kamay ko sa bibig nya.