ÜVEY ADAM

~21~

.......

"vartolu!...burdaydın...biliyordum yemin ederim..çok ozledim çok"

......

Olayın üstünden 1 hafta gibi vakit geçti,pasanin ismi her geçtiginde kotu oluyordu salih ama yinede o gunu unutamiyordu.
Salih odasına girince derin nefes aldı yapmaması gereken birşey yapmıştı bu evde bir daha sesini yükseltmicekti genç kızlar,acar,asya yiğenleri için tam üstünü değiştirip uyacaktı ki burnundan gene kan gelmeye başladı hızla banyoya gitti.Durmuyordu ama düşündükçe bunun iyi oldugunun anlamıydı ilk zamanlar gibi çok canı yanmıyordu acı çekmese bile sadece durup durup burnundan ağzının kenarından kan geliyordu ama buda zamanla geçicekti adı gibi biliyordu.

yüzünü yıkayıp yatağa girdi,abilerinin onu koruması çok hoşuma gitmişti,cumaliye çok şaşırmıştı kendisi yerine paşanın gitmesini söyleyince şaşırmıştı.

Gecenin bir yarısı yan odadan sesler gelmeye başlamıştı salih küçüklüğünden beri kıl kıpırdasa uyanıyordu hemen sağa sola bakıp geri yatacakken masalın ağlama sesleri durmuyordu
yan odadaki yamaç ile sena çocuğa herşey yapmıştı ama çocuğun uykusu yoktu gram gözünü kapatmıyordu ve durmadan ağlıyordu en son yamaç çocuğu eline alıp sallayarak koridorda dolanırken salih kapının kilidi açıp yarı açık gözle kapıdan sarktı;
"noluyo lan gece gece"

Yamaç gözü kapalıyken adama yaklaşıp elindeki cocugu gösterip;
"Durmuyo olum napcam"

Salih hâlâ yarı açık gözüyle gözlerini karıştırıp kapının önüne geçip;
"tam adamına sordun babamınoğlu bende zaten yıllardır kreşlerde çocuk evlerinde çalıştığım için biliyom"

Yamaç adamın dalga geçmesine karışmayıp;
"bi kerede dalga geçme be...sen alsana ya valla bugun çok yoruldum senada çoktan uyudu"

salih şaşırarak;
"lan ben çocuk bakmaktan ne anlarım..aha sustu" dediğinde masal tekrardan ağlamaya başladı.