ÜVEY ADAM

~25~

....

"BURCU FEYZULLAH"

"Pişşt kırmızı adam"

.....

Salih için bu haftada bitmişti çok şükür sonunda o haplardan kalıcı olarak kurtulmuştu çok acı çekmişti,çok canı yanmıştı ama onu asıl bekleyen tehlikeyi bilmiyordu.

Tüm aile biliyordu salih artık serbestti resmen onun mutluluğu vardı herkesin üzerinde o yüzden kahvaltıyı özenerek yaptırılmıştı,medet gelmişti akşamdan supriz niyetine.

Damla gülerek yatak odasına geçip kızını kucağına alıp banyodan çıkan kocasına gülerek;
"Vay vay vay yıllar sonra yüzler gülüyor ha cumali" dedi adama

Cumali gülümseyerek elindeki havluyu aşıp karısına yaklaşarak;
"Nasi gülmeyelim gülüm nasıl gülmeyelim,ÇOK şükür kurtulduk bu illetten artık herşey daha kolay olcak" diyip karısını öpüp kızını kucağına aldı

Aynı şekilde diğer odalarda da aynı mutluluk hakimdi,sena uyanıp üstünü değiştirip odasından cikacekken yamaç kapının arkasından kadını belinden tutup kendine çekip boynundan öpüp kendine döndürdü,sena korkarak;
"Ay yamaç noluyor korkuttun"

Yamaç gülerek kadının anlından öpüp;
"bitti sena'm bitti bu çile"

Sena ilk başta anlamasada sonra elinin hızlıyla ağzını kapatıp;
"Doktorun verdiği süre doldu mu salih için yoksa"

Yamaç evet diyecekken salihin odasından türkü sesi gelmeye başlamıştı yamaç ile sena bakışıp gülmüşlerdi

Salih haplardan kurtulmanın sevinci ile kapıyı sonuna kadar açıp omzundaki kırmızı mendili alıp sallamaya başladı diğer elide geride durup halay çekiyordu