ÜVEY ADAM

~24~

...

"şimdi sen beni yıllar sonra görünce pamuklara sarasın geldi ama..benim bünye pamuğa alerjik be kızım..."

"Pamuk mapuk dinlemem ben,alerjin varsa kendim sarıp sarmalarım" diyip içeri geçti.

....

Herkes günün yorgunluğunu atlatıp yataklarına girmişti,eşleriyle çocuklarıyla ama salih gene tekti,kendi de istemiyordu zaten çünkü o hep tek tabanca dolanırdı hep de öyle olucaktı yani o öyle düşüyordu.

Sabah olunca yine aynı senaryo döndü ailede,yamaç masalla birlikte salihin kapısını çalıyordu;
"Amcası hadi uyann" diyip kucağında elleriyle kapıya vuruyordu yamaç masalın

Masal gülerek;
"Amca..uyay" diyordu.

Salih yastığından birden kafasını kaldırıp yanındaki komidinin üstündeki telefonu alıp saate bakıp gene yüz üstü geri düştü.

Yamaç dayanamayarak kapıyı açıp salihe bağırdı;
"Aloo,öğlen oldu uyan lan bu evde bu saate kadar uyulmuyo" dedi

Masal ellerini çırparak;
"sabay oydu amca" diyordu gülerek

Salih gözünün ucuyla ikiliye bakıp;
"Olum çok sabah lan...yarim saat daha ver bana" dedi bikkinlikla

Kahraman acarla kenardan gelip yamaçın yanına;
"bu istanbul beyefendisi niye kalkmadı"

yamaç gülerek salihi işaret ederek;
"Çok sabahmış öyle diyo paşam"

Kahraman bıyık altından gülüp yanındaki masanın üstündeki sülahideki suyu bardağa doldurup yamaçın kucağındaki masala sessiz olmasını söyleyip,elindeki bardağı acara verip suyu salihe atmasını işaret etti.

Acar denileni yapınca salih bi anda bağırıp yatakta oturur vaziyeti aldı;
"Lan noluyo"