ÜVEY ADAM

-28-

....

"Asıl savaş şimdi başlıyor!"

...

Sabah olunca yamaç ayakkabılarını giyip salihi hastaneden almaya gidecekken akın adama yaklaşıp;
"Amca senin yerine ben gitsem olur mu?"

Yamaç kasını çatıp;
"Niye ki oğlum ben bi solukta alıp geleyim işte"

Akın etrafa bakıp biraz daha yaklaşıp;
"Amca ben ne kadar salih amcamdan özür dilesemde yaptığımın affı olmaz..biraz daha yakın olmak istiyorum" dedi nazikçe

Yamaç küçük bi gülümseme atıp;
"en doğru olanı yapiyosun aslan parçam...bugün Allahın izniyle gelinimizi de alıcaz" diyip adamın anlından öpmüştü.

Akın gülümseyip evden çıkıp arabasına binip hastaneye doğru gitti.
Salih ilacın etkisiyle hala uyuyordu,burcu çoktan uyanmış etrafi topluyordu,bi taraftan salihe bakıp yüzünü inceliyordu,cok seviyordu bu adamı..dayanamayıp salihin tam önüne sandalye cekip adamin yüzünü sevdi yavaca

Afganistandayken salih için kurşunların önüne atlamıştı salih de onun için işkencelere katlanmıştı ama salihle 10 yıl boyunca gözükmemişti salih ülkeyi terk ettiğinden beri ölü gibi yaşıyordu,doktorluğu bi ara bırakmıştı.

Burcu uyuyan adamın saçını okşayıp;
"Burcu koçavalı..Salihin eşiyim" diyip küçük bi gülümseme attı yüzüne daha sonra kendine gelip ayağa kalkıp dışarı cıktı,uyanırdı zaten oda birazdan diyip
Kapıyı yavaşça örtüğünde önüne akın cıktı;
"Ne işin var burda senin!"

Akın yer bakarak;
"Şey ben amcamı almaya geld-" demeden burcu sinirle lafını kesip;
"Yamaç ben alırım demişti,hem senin yüzün var mı bizim karşımıza çıkmaya"

Akın yavasca başını kaldırıp;
"bildiğiniz gibi değil!..amcamla biz konus-" tekrardan adamın lafını bölüp;
"Ne konuştun bilmiyorum gram umrumda değil zaten ama Salihe zarar vermezsin anladin mi beni...senin yüzünden benim sevdiğim adam ikinci kez ölümden döndü..ölümden!"