Bir kız var, paranın gücüne inan bir kız...
Bir adam var, aşkın gücüne inan bir adam...
Ve tabi onları bir araya getiren bir virüs...
Peki bu iki insan bir araya gelirse ne olur?
Merak ediyor musunuz? O zaman sizleri Ömer Ali Karan ve Nehir Efsa Al...
Herkes buraya kitaba başlama tarihi bıraksın lütfen:)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Umarım bu kitabım İstanbul trafiği gibi olur hjhjhjhj
İyi okumalar:)
Yorum sınırı: 600 ilk bölüm olduğu için fazla bir talebim yok.
Multi deki şarkıyı dinlemeyi unutmayın.
Uyarı: Arkadaşlar lütfen Esfa'ya olan tavırlarınızı veya mefretinizi ilk bölüme göre seçmeyin. Gerçekten iler ki bölümlerde davranışlarının sebebinin nedenlerini anlayacaksınız, bu yüzden sabredin ...
🥀
Yanlız kalmak? Bu kelime her seferinde kendini bana güldüre biliyordu. Çünkü çevremde yüzlerce insan olmasına rağmen kimse yoktu aslında. Onlar benim yanımda değildi.
Parasıyla her şeyi satın alabilen, ınstagram'da binlerce takipçiye sahip, partilerin olmazsa olmaz, zengin züppesi bir kız. Onlara göre benim hayatım mükemmel, imrenilesi, her genç kızın hayali olan bir anne... Bu yüzden insanlara göre ben asla somurtmamalıyım hep gülümsemeli eğlenmeliyim... Halbuki en son ne zaman gerçekten içimden geldiği için gülümsedim? Hatırlayamadığım kadar eski...
Artık ailem dahi ayırt edemiyor hangi tebessümün gerçek hangisinin sahte olduğunu. Ben güçlü göründüğüm sürece yanlız değilim. Ben bir şeylerden dert yanmadığım sürece yalnız değilim. Ben mükemmel olduğum sürece yalnız değilim. Ama hep eksik... Hep kendimle bir savaş içersinde, sahte maskeler... yanlızlığımda boğuluyorum. Öyle de sevemezler mi beni? Hani beş kuruş param olmadan, arada somurtarak, bir kaç kilo fazlamla, ağladığım da... Hepsi sadece benim düşlerimde kalacak olan hayaller.
Yine o günlerden biriydi, yine yüzlerce insanın arasında yalnız hissediyordum. Çünkü yine insanlar benim için değil param için bir aradaydı yine de burada olmaları güzeldi, çünkü param içinde olsa ben çağırmıştım onları, ben çağırdığım için gelmişlerdi, ben istediğim için.
Yüzlerce insan ben istediğim için Dünyanın neredeyse her yerinde uygulanan yasağı çiğnemişti. Tabi ki bunun izni alınmıştı ama yine de sırf ben istediğim için kendilerini riske atmaları komikti.
Bulunmuş olduğum sahneden hepsine küçümser bir bakış attım. Şuan benim yerim de olmak için, bu sahnede konuşan olmak için birçok şeyleri den hiç düşünmeden vazgeçebilirler.
Kendi olmaktan her zaman kaçan, başkalarının kişiliğine ve tarzına özenen ucuz insanlar ile aynı ortamda bulunmak bile berbat hissettiriyordu.
Sen nesin?
Dedi iç sesim ama önemsemedim.
Önümde duran mikrofona ellerimi sararak sabitlendiği yerden çıkarttım ve dudaklarımı ıslatarak konuşmaya başladım. "Öncelikle bu mutlu günüm de beni yalnız bırakmadığınız için hepinize çok teşekkür ederim!" Demem ile herkesin bakışları bana doğru dönmüştü ve fazlasıyla gürültülü bir alkış sesi çıkmıştı kalabalıktan. Derin bir nefes alarak konuşmama devam ettim. "Bu güzel organizasyonu hazırladığı için abim Efes ve bir tanecik yengem Çiğdem'e çok, çok teşekkür ederim." Diyerek abime gerçek, samimi bir tebessüm gönderdim. Onları gerçekten seviyorum.
