"Yong-ah ben gel- evde değil ki, değil." Anahtarı kaseye koyup salona geçtim. Yere oturup poşeti sonra da televizyonu açtım. Duyduğum sesle başımı kaldırdım.
"Neden beni bırakıyorsun Han? Beni hiç sevmedin mi?"
"Üzgünüm Mina, sevdim ancak-"
"Eğer sevmiş olsaydın.. sevmiş olsaydın yanımdan ayrılmazdın. Elimi bırakmazdın." Kadın adamın ellerini sıkıca tutup dolu gözlerle baktı.
"Han, lütfen bana bak ve doğruyu söyle. Gitmemi istiyorsan eğer, giderim. Ancak dönerim, geri gelirim hemen. Sensiz yapamam."
"Lütfen git, işleri zorlaştırma." Adam ellerini bıraktı ve sırtını döndü.
Televizyonu kapatıp kutu birayı açtım. Sonrasında iki, üç, dört... Sojuyu açıp mutfaktan aldığım pipeti içine koydum. "Bu gece ölmeyeceksem.. bir daha ne zaman öleceğim? İç Jaehyun iç!"
😿🙏
"İyi bok yedin seni aptal! Aferin sana!" Ellerini çarpıp içmeye devam etti. "Neden sarhoş oldum ben, sağlamdım ama.. aman siktir et yahu!" Şişeyi alıp odasına girdi, her yeri dağıtmıştı.
Yatağa kendini atınca soju üzerine döküldü. "Aish lanet olsun!" Oturup karşıdaki aynaya baktı. "Sen kimsin, herkese yardım eden ve kendini unutan saf ve enayi bir ana kuzusu mu? Yoksa aşkına sahip çıkmayan bir ödlek mi?" Şişeyi cama attı, ikisi de parçalandı.
"İkisi de aptal ikisi de... Sen, sen gerçekten de ödleksin, bu zamana kadar hiçbirine düzgün değer vermedin. Aptalca hareketler yspıp kendini komik duruma düşürdün, sen gerçekten de ödleğin tekisin Jung Jaehyun!" Sona doğru yükselen sesi odayı doldururken çalan telefonu açtı.
"Hyung neredesin?" Kırık camlara yaklaştı.
"Cehenneme yola çıkıyordum, sen?" Jaemin endişeli bir tonda konuştu.
"Hyung sakın birşey yapma geliyoruz tamam mı?" Gülerek eğilip büyük camı aldı, yüzüne baktı.
"Gelmesen olmaz mı? Ölüyorum çünkü.. yalnız ölüyorum, yalnız seviyorum, yalnız yaşıyorum! Lütfen gelme olur mu?" Telefonu kapatıp yatağa attı. Camdaki yansımasına baktı, dağılmıştı.
Her ayrılıktan sonra dağılırdı ama O, farklıydı. Her haliyle farklıydı. Hem kedi hem de insan formunda Jaehyun'u önemsiyordu belki de insanken önemsiyordu.
Pembe tasmayı eline alıp baktı sefer.
.. "Hyunie, nasıl olmuş? Lezzetli değil ama denemelisin!" Çubuğun ucundaki tavuğu yedi Jaehyun. "Bu çok güzel olmuş ama! Cidden mükemmel!" Taeyong heyecanla dönüp sarıldı. "Cidden mi? Bir an korktum çöp olacak diye~"
Jaehyun kollarını ince bele sıkıca doladı, alınları yasladı. "Küçük bir ödül ister misin?" Hızlıca başını salladı Taeyong. "O zaman al bakalım ödül~" Dudakları birleştirip kısa bir süre beklediler. Ayrıldıktan sonra cebindeki kutuyu çıkardı ve açtı.
"Bu senin için, pembe kolyen sinirimi bozuyor ve bu en iyisi inan bana." Gümüş kolyeyi ince boyna taktı, geri çekildi. "İşte şimdi mükemmel oldu güzelim!"
..
"Bana kalan tek şey tasman.. neden? Neden yine yalnız kaldım? Neden yine gitti, diğerleri gibi? Neden neden neden?" Sırtını yatağa yaslayıp durdu, nefesi tükeniyordu. Ölüyor gibiydi sanki.
"Hyunie yemek yiyelim!"
"Çalışma ve uyu!"
"Çok yorgunum, uyuyalım!"
"Banyo yapmak istemiyorum!"
"O mamalardan nefret ediyorum!"
Hepsi tek tek yankılandı odada, kulaklarında. Sanki kapıdan girecekti içeri tekrardan. Yanına uzanacak ve sarılacaktı.
"Yongie, nerdesin? Burası boş gelip uyumalısın hava fazla soğuk!"
"Hyung bu hal ne?" Avuçlsrındaki kana baktı. "Ne varmış halimde, üzülme her zaman olan şey..." Jaemin pembe saçlı sarhoş bedeni alıp yatağa taşıdı.
"Lütfen ilkyardım setini getirir misin?" Arkadaki onaylayıp seti getirdi. Güzelce temizleyip handan yaptıktan sonra Jaemin kafasına vurdu. "Seni aptal! Her seferinde neden aynısını yapıyorsun? Beni düşünmüyor musun? Neyse dinlen ben salondayım... Birşey istersen seslen." Kapı kapandığında gözlerini açtı.
