Aasa ba? (Wattys2015)

Aasa 1

Aasa I

“Hindi ka dapat naniniwala sa bibig ng mga lalaki, anak. Tingnan mo ang Ate mo, halos magpakamatay na nang iwanan ng kasintahan niya. Kaya ikaw, alam mo na ang gagawin mo.”

Hindi mawala sa isip ko ang sinabi ni Mama sa akin kanina bago ako makaapak dito sa Leoncarpio National High School. Kawawa nga naman si Ate. Halos lunukin na niya ang buong bote ng alak kagabi sa sakit. I just never thought Kuya Edmund would do that to her. 5 years of relationship is quiet long to cheat. I guess life is really full of surprise. Even the person you least expected to hurt you, probably will.

“HOY!” napatalon ako sa ginawa ng katabi ko. Pinandilatan ko siya ng mata at inirapan.

“Ang lalim ng iniisip natin ah. May crush ka kay Ricky, ano?” halos manlipad ang ko tenga ko sa sinambit nito. What? Saan galing ang sinabi niya?

“What?” sigaw ko dito.

“SHHH!” napayuko ako sa biglang singit ng librarian namin sa gitna.

“This is a library, girls. Not a cafeteria. If you want to talk and talk gossips, go out.” Galit sabi nito sa amin. Kumalabog pa ang puso ko sa tigas ng pananalita nito. Kasalanan ito ni Mitzi eh.

“Sorry po, Ma’am.” Sabay sabi namin.

Umalis ang malditang librarian sa harap namin at agad kong kinurot ang tagiliran ni Mitzi.

“Bakit mo nasabi iyon?” bulong ko dito.

“Eh kasi tulala ka kanina tapos sa kanya ka pa nakatingin.” What?

“Kaya ayon. Kaya nasabi ko iyon. Ngumingiti pa nga si Ricky sa iyo eh, tapos kinindatan ka pa niya.” What?

Seriously? Argh! Limpak-limpak na mura ang binitiwan ko sa aking isipan. What. The. Hell.

That wasn’t he thought it was. I was thinking about Ate and Mama. I was thinking deeply. I just mistakenly stare with—Argggh!

“May iniisip lang ako, okay?” I am really trying to convince this freaking best friend of mine. She just rolled her eyes like she isn’t convinced. Fine!

“Think whatever you want to think, Mitzi. I was just thinking about Ate’s situation. She was wrecked.”

Suko na ako. Hindi talaga convinced ang mukha niya.

I never had a crush or what. For me, it will only complicate life if I had one. That’s why I never open myself with that whole lie and fake fairytale.

Call me bitter, but it is better to be aware than cry and move on.

**

Pinababa kaming lahat sa aming mga classroom dahil may program na magaganap sa aming covered court. I’m not really into fun and excitement but I have no choice but to follow orders from the adviser.

“We are all gathered here to congratulate our dearest LNHS Pride, The Funbreakers Band, for winning the regional meet band competition. Headed with no other than the band’s vocalist, RICKY SIMOUN DELFIN.”

Napatakip agad ako sa aking tenga nang biglang tumili ang mga babae sa likoran ko. Halos manlabas na ang esophagus nila sa sobrang tili. Gosh!  What’s wrong with their freaking excitement? Artista? Tss. Napairap nalang ako sa kawalan.

Umatras ako at naghanap ng exit. I can’t take it. They are too much. I need to get out. At nasaan ba ang Mitzi na iyon? Ugh!

“Thank you. Thank you. Salamat po sa suporta at pagmamahal. At dahil diyan, kakanta po ako. Pero iaalay ko ang kanta na ito sa babaeng nagpangiti sa akin kanina sa library.” Halos huminto ang mundo ko sa sinabi nito sa stage. Agad akong napalingon sa pinanggagalingan ng boses at nakita kong ngumiti siya na parang artista. Puti ang ngipin at matangos ang ilong. Moreno na bumagay ang kapal ng kilay niya sa maliit niyang mukha.

Ricky. That Ricky Simoun. Freaking Assumer.

“Hi. This song is for you.” Aniya na nakatingin sa gawi ko. Parang biglang tumahimik ang buong paligid. Me? For me? Nanlaki ang mata ko.

“Yes, for you.” Napaawang ang bibig ko. Damn it. Nagharumento agad puso ko sa kabog at napatigil ako sa paghinga.

This is not happening. No. Damn it! No.

Tumalikod ako ng tuluyan at umalis sa gitna. That’s not me. Baka may babae lang sa likod ko. Impossible. I don’t even care. I hate his guts.

Damn this. I barely know him.