"Sizi arkadaşınıza teslim ettikten sonra hakkınızda biraz araştırma yaptım."
"Yine hangi skandal ile karşılaştınız?"
"Ben medyanın yaptığı yalan skandallar ile değil sizin başarınız ve yeteneğiniz ile daha çok ilgileniyorum doğrusu."
Söylediği şey,beni biraz da olsa rahatlatmıştı.
"Böyle düşündüğünüzü bilmiyordum."
"Merak etmeyin,sadece ben değil hayranlarınız da böyle düşünüyor."
"Açıkçası artık hayranlarımın olduğunu düşünmüyorum."
"Birisi tam yanınızda duruyor ama." Arabayı durdurduğunda göz göze geldik.
"Benim hayranım mısınız?"
"Sizinle aynı yıl çıkış yaptık sürekli müzik şovlarında denk geliyorduk ve provalarınızı izlerken gözümü alamıyordum ayrıca yazdığınız şarkılar gerçekten bir hit bana yazdığınız da öyle."
"Uzun bir süre sonra iyi bir şeyler duymak güzel hissettirdi." Bana gülümseyip arabadan indi ve benim kapımı açtı.
"Teşekkür ederim."
O önde ben arkasında eve doğru ilerliyorduk sonunda eve girdiğimizde üstümdeki gerginliği hâlâ atamamıştım.
"Merak etmeyin buraya kimse kolay kolay giremez."
"Yine de endişeliyim,benim peşimde değillerdir fakat sizin için endişeliyim."
"Artık sizli bizli konuşmayı bıraksak mı ne de olsa beraber iş yapacağız."
"İş mi?"
"Evet,sizin geri dönüşünüz için ve benimki için."
"Üzgünüm bunu kabul edemem."
"Bu meseleleri yemek yerken konuşalım." Yemek odasına geçtiğimizde tek kişi için oldukça büyük bir masası vardı.
"Neyi seveceğini bilmediğimden,her şeyden biraz biraz yaptırdım." Resmi konuşmayı bir kenara attığında daha samimi gelmişti fakat benim hâlâ bunun için bir cesaretim yoktu.
"Çok fazla yemek seçmem."
"O zaman ana yemek ile başlayalım." Tabağıma yemeği koyduktan sonra kendine de aynısı koydu. Duruma hızlı alışmıştım.
"O gece için tekrar özür dilerim."
"Yemekler nasıl olmuş?" Konuyu değiştirip utanmamı önlemesi,yüzümü güldürmüştü.
"Çok güzeller."
"Biraz daha koyabilirim istersen?"
"Hayır,teşekkürler zaten bugün fazla kaçırdım gibi hissediyorum."
"Neden öğünlerini atlıyormuşsun gibi hissediyorum." Kuşkucu bakışlarını üzerimde gezdirmişti.
"Belki,bazen."
"Ne olursa olsun kendine,sağlığına dikkat etmelisin." Derken tabağıma yemekten biraz daha koymuştu.
Ufak çaplı sohbetler eşliğinde yemeğimiz bittiğinde salona geçmiştik.
Gözlerim odayı incelerken,televizyon masasında kendi albümüme benzer bir şey görmüştüm,Taehyung bunu fark etmiş olmalıydı ki albümü oradan aldı.
"Aldığım ilk albüm olmasa da benim için en değerli albümlerden birisiydi,söylerken şarkıları yaşaman bir nevi benim için ilham kaynağı olmuştu."
"Çıkardığım ilk full albümdü,ve her şarkısını ben yazmıştım."
"Biliyorum,hepsi ezberimde." Gözlerimiz bu cümleden sonra birleştiğinde Taehyung yeniden söze girdi.
"Gerçekten pes mi edeceksin?"
"Ben 2 yıl önce pes ettim zaten."
"Bunu kendine yaşatmak zorunda değilsin Jisoo,iyi bir avukat buluruz ardından dava dosyası yeniden açılır ve adalet yerini bulur."
"Adalet hiçbir zaman tamamen yerini bulamadı,hadi diyelim kendimi akladım fakat bu sefer ünlü olduğu için para ödedi veya altlarına girdiğimi söylecekler bunlar sadece basit örnekler."
"Henüz çok gençsin,hayatını böyle yaşamını istemem."
"Sen,neden bana inanıyorsun?" Ani sorumla yeniden gözlerime baktı.
"Yardıma muhtaç herkes için yaptığın bağışlar,skandal uyuşturucu olayı varken bile testlerde temiz çıkman,oyunculuğu yönetmenle sevgili olarak değil yeteğinle aldığına inanmam gibi bir sürü şey var üstelik kadın haklarını en güzel şekilde savunurken kadın pazarlama işinde olman fazla ironik olurdu.
"Sandığımdan çok araştırmışsın beni."
"Sana yardım etmek istiyorum." İçimde geri dönme isteği öyle çoktu ki ama bir yandan alacağım tepkilerden korkum da çoktu.
"Bilmiyorum,Taehyung."
"Sen neyi seçersen seç sonuna kadar destekleyeceğim fakat bana sadece 2 hafta ver seni ikna etmem için."
"Bir şeyin değişeceğini sanmıyorum ama,pekala."
"Bence şimdiden şarkı yazmaya başlayabilirsin." Kendinden emin konuşması beni güldürürken sohbetimizin devamı da kahkahalar ile geçti.
