"Vay canına! Bu muhteşem!!"
Bu nasıl bir kapıydı böyle? Camdan bir kapıydı. Normal kapılardan büyüktü. Hatta çok daha büyüktü. Çocuğun yanında da görmemiş gibi davranıyordum. Offf. Ama cidden görmemiştim böyle birşey. Uyandığımdan beri böyle ilginç şeylerle karşılaşmıştım. Gözümü açtığımda şato gibi bir yerdeydim. O kadar büyüktü ki....
“Burası neresi? Kaloriferleri yaksana”
“Hala üşüyor musun? "
“İnsanlar soğuk yerlerde üşürler. Üşümem normal değil mi? "
“Off sana daha kaç defa söyleyeceğim sen artık insan değilsin"
“Yav hee. Saçma saçma konuşma da bana bir sigara ver. Uzun zamandır içmedim"
“Eğer insan olsaydın o kazadan kurtulamazdın. Bende sigara falan yok. Bundan sonra da içmeyeceksin"
Bu dediğini umursamayarak yattığım yerden kalktım ve etrafı dolaşmaya başladım ve o vazoları ve kapıyı gördükten sonra kendimden geçtim.
“Kapının arkasında ne var" dedim ve kapıyı ittirip açmaya çalıştım.
“Bu ne ya niye açılmıyor? Kilitli mi bu kapı? Aç şunu hemen. Neden kilitledin kapıyı?"
Üstüme doğru yürümeye başlayınca sesimi daha çok yükselttim.
“Ya bi sus Allah aşkına. Niye kapıyı kilitleyeyim. Bak açık işte" dedi ve kapıyı tek eliyle ittirdiği gibi açtı.
“Ay pardon ya. Ben açamamışım " dedim sırıtarak ve adamın yanağından bir makas aldım.
Aaa ben daha bu adamın adını bilmiyordum ve...
Hırsla arkamı döndüm ve
“Rüya'ya naptın sen? Naptın dedim çabuk cevap ver!!" Yakasına yapıştım ve onu sarsmaya başladım. Omularımdan tutup beni ittirdi ve omuzlarımı sıkmaya başladı.
“Hareketlerine dikkat et!" dedi uyarırcasına bir sesle. Gözlerinin rengi gittikçe kararmaya başladı. Ciddi anlamda. Kahverengi olan gözleri birden simsiyah olmuştu.
“Onu alıp eve götürdüm"
“Na ... Nasıl? 2 dakikada nasıl onu eve bırakıp gelebildin! Yalancı! !" Bu çocuk cidden sınırlarımı zorluyordu.
“Bak kızım şunu artık kafana sok. Ben normal değilim. Artık sende değilsin. Anladın mı? Ve bir daha bana sakın yalancı deme! " diye bağırdı ve beni ittirdiği gibi duvara yapıştım.
“Gözlerin... " dedim. Şimdi de gözleri kırmızıya çalan bir renk olmuştu ve cidden çok korkutucuydu.
“Sen beni salak mı sandın? Vampirmiş. Vampir diye bir şey mi var salak!!"
Aşırı derecede hızlı bir şeklide üzerime geldi ve boğazımdan tutup beni duvarla kendi arasında hapsetti.
“Bak kızım şuana kadar sana hep iyi yönümü gösterdim. Emin ol diğer yönümü görmek istemezsin" dedi gittikçe uzayan azı dişlerini göstererek.
Niyetim onu hızla itip kendimden uzaklaştırmaktı ama bu güç nerden geldi bana böyle? Onu ittirdiğim anda uçtu ve karşıdaki duvara çarparak yere düştü. Ben şaşkın bir halde gözlerimi kırpıştırırken göz açıp kapayıncaya kadar bir sürede tekrar yanıma geldi ve
“Sanırım güçleniyorsun. Yakında bana inanırsın" dedi.
“Hayır , hayır saçmalama böyle birşey olamaz! "
dedim ve cam kapıdan geçip deli gibi koşmaya başladım. Arkamdan zalimce gülüyordu. Etrafta 5 dakika koşuşturduktan sonra
“Nerde bu lanet olası çıkış kapısı! " diye bağırdım. Hem korkuyordum hemde sinirlenmiştim. Bu..... Bu nasıl olabilir? Ne yani ben şimdi vampir miyim? Peki bana ne olacak şimdi? Bu durumu kimseye söylemeyecektim. Söyleyemezdim çünkü bana da o diğer ucube çocuklara davrandıkları gibi davranırlardı. Yoo hayır böyle bir şeye asla izin veremezdim.
“Sen zaten doğuştan ucubesin. Daha çıkış kapısını bile bulamıyorsun hahah" dediği zaman az daha altıma kaçırıyordum.
“Ne ucubesi? Ne diyorsun?" dedim.
“Sana ucube gibi davranılmasını istemiyorsun ya"
“Nasıl yani? Bunu nerden bilebilirsin?"
“Ahh ufaklık.... Hakkımızda öğrenmen gereken daha çok şey var"
“Of kes yine zırvalamayı. Nerden çıkıcam? Nasıl bir ev böyle burası saçma sapan"
Değil. Mükemmel ötesiydi.
“Hahhh... Şurada arkanda"
Gerçekten mi? O gösterişli kapılardan sonra gerçekten bu çıkış kapısı mıydı?
“Hah. Bu kapıyı yaptırmaya paran mı yetmedi? " diyerek dalga geçtim adamla.
“Sen anlamazsın böyle şeylerden tatlım" dedi. Pislik.
Gözlerimi devirdim ve arkamı dönüp kapıya doğru yürümeye başladım. Tam kapıyı açıp gidecektim ki aklıma bir şey geldi.
“Bu arada adın ne?" dedim kafamı hafif yana çevirerek.
“Akın " dedi ve kapıyı açıp arkama bakmadan koşmaya başladım. Gerçekten çok korkuyordum. Hayatım boyunca hep garipliklerle yaşamıştım ama bu beni bile aşan bir durumdu.
Vampir he? Bakalım hayatım daha ne kadar değişecek
