Pretender

Chapter 16: Annoying

Chapter 16

Annoying

Andrea POV

"Wake Up! Wake Up! Sleepyhead!" I groaned and throw a pillow at the person who is freaking shouting at 3:00 am in the morning.

"Get the freaking out of here!"

"Nope! Get up beautiful" I really hate you Ryan! Argh!

I'm going to kill you!

I silently pick my gun under the pillow but I didn't feel it! Where is it!

Agad akong bumangon at hinanap ang baril ko.

"Looking for something?" He ask.

I repeatedly nod my head. "Where's my gun? The customise one?"

"Is it not here? Saan mo naman kasi nilagay?" Saad niya habang tinutulungan na rin akong maghanap.

"Di ko alam' pero ginamit ko yun kagabi" sabi ko sa kanya habang naghahanap sa mga drawers.

Wait a second?

"Argh! Naiwan ko dun sa hideout ng mga Smith. O geez" napahilamos naman ako ng mukha at agad na kinuha ang phone ko.

"Naiwan mo? Paano kung may makakita nun? Patay tayo Andrea!" He shouted at me. Nope, he's just freaking over reacting.

Tinapon ko naman sa kanya ang isang libro. "Argh! Ouch ang sakit nun Andrea"

Tsk, halata naman na nakuha yun ni Austin dahil tinapon ko pala yun sa kama niya. Bakit kasi naiwan ko pa yun? The hell! My favourite gun.

"Get the hell out of my room! Pababa na ako pagkatapos kong mag-ayos kaya alis!" Sigaw ko kay Ryan na ngayon ay hinahimas ang noo.

"Tsk, napakasama mo" he said while pouting like a child.

I smiled sweetly at him. "Thank you for the compliment"

Agad naman siyang umalis kaya ni-lock ko ang pintuan ko at nag-ayos.
I still heard Ryan whining like a child outside.

Pagkatapos kong mag-ayos agad akong pumunta ng kusina at nakita ko silang lahat doon, except pala kay Ryan. Nasaan na ang isip-batang yun?

"You're gun is missing?" Blaze ask.

I nod and sit beside Cyric. I just ate sandwich and chocolate milk for the drink.

"Yeah, but I think someone just got it" I simply reply. Napansin ko namang tumingin sa'kin si Stephen.

"Someone got it? Sino naman?" Tanong niya sa'kin.

Simple naman akong napalunok dahil hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya. What should I say?

"I-"

"Good morning dare devils!" Hindi ko na natapos ang dapat kong sabihin ng biglang sumigaw 'este bumati pala ang abnormal. Tsk, Ryan.

"Oh? Bakit ngayon ka Lang?" Tanong sa kanya ni Stephen.

I think Ryan just save. Tsk, what a perfect timing.

"Tsk, because someone just throw something at me. Ang sakit kaya nun. Akala ko nga mamamatay-

"You're not going to die, your just going to have a freaking scratch. That's all" I cut him but he just childishly pout.

Sabay naman kaming napatingin kay Cyric nang bigla itong tumawa.