Birkaç numara biliyordum
Günün sonunda herkes ya uyuyordu ya ölüyordü
Bense direniyordum uykuyla gelecek kâbuslara
Derin bi uyku çekmeyeli ne kadar olmuştu
Hatırlamıyorum.
Ama bi an var ki,
o anı her hatırladığımda defalarca ölüyordum sanki
Derim bi acı eşiğinde uyuduğumu anımsıyorum
Ve koyu perdeden, güneş inadına vuruyordu gözüme
"Kalk" der gibi...
Çok basit geliyordu kulağa
Nasil olduğunun bi önemi yoktu
Bi hayat,gökkuşağı gibi geçip gidiyordu
Ve herkes farklı renkler görüyordu
Sular altında kalmış geçmişinden kareler
Birkaç numara bildiğimi sanıyorum
Gözlerine her baktığımda unuttum
Çünkü orada kendimi gördüm
Sadece kendimi
Öyle hayal gibiydi inanamadım
Ben vardım, Can'ım yoktu
Gökkuşağından kayıp yere çakıldım
Gerçekliğe...
Ellerinden,kollarından şeker kamışları geçiyordu
Tepesinde pamuk şekeri
Radyoda sessiz dalgalar
Asıl sonla,mutkak son aralığında
Tekdüze bi yalan "iyi olacaksın"
Bu hiç de adil değildi, tatlı da değildi
Boğazını yırtan kuru bi öksürüğün
Ciğerleri acıyla parçalayışını izlemekti...
Ve dokunamıyordun,ona birsey olacak diye
Güneşim çekiliyordu,
her sabah giderek azalan bi ışık dalgası
Cılız bi ateşin sıcaklığı
Üşüyordum hem de yazın ortasında
Kaçmak istiyordum koşarak
Ama gidebileceğim her yer ona çıkıyordu
Gözlerine,sonra da sesine
Artık fısıltılara karışan sesine
Geriye koca bir hissizlik kaldı
Külçe külçe acımı toprağa gönüyorlardı
Kafamın içinde çakılan çekiç seslerini susturmak istiyordum
Bağırmak istiyordum
Sular altında kalmak
Her bir gözyaşında tertemiz yıkansın umutlar
Yeniden taze bi sabaha uyanmak için
Deliksiz bi uyku çekmek istiyordum
Artık sesler yoktu,
kımıldayan dudaklardan dökülen hiçbir kelimenin tesellisi de yoktu
Bunu bilmek öfke tomurcukları ekti yüreğime
Herşey anlamını kaybetmişti
İnsanlar ya uyur ya ölürdü Basitti
Ama sevdikleriniz bu yolun sonunda ise
Bir başka zorlaşırdı durum
Kendinizi koyarsınız yerine
İçiniz de çıkan iç savaş kaybedilmek üzeredir
Onu rahat bi son nefesle uğurlayabilmek gerekir
Şimdi hiçbir numaram kalmadı
Her gün daha da zorlaşıyor
Gülüşlerin aklıma nüfus edince
Tekrar baştan yaşıyorum her şeyi.
Bakamıyorum anılar labirent gibi
Çıkışı kendi içimde aramaya korktuğum
Unutmak da zor,unutamamak da
Alışmaksa yaralı bi kuşu salmak gibi
Yeniden hayata
Düzelmeyecek birçok şeyin sonunu bulmalıyım
Yoksa yaşanılacak gibi değil
Kokusuna hasret kaldığımız
Dünyanın dengesini oluşturan bi annenin yüreği durduğunda
İşte o an, çoktan kıyamet kopmuştu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saklı Kalmış Hisler
Poetry"Hiçbir anlamı yok dediğimiz o şey her neyse, işte ondan sonra başlar kendimizle olan savaşımız" ve her zaman daha çok seven kaybeder...
