Chapter - (1) "ငါ တကယ် မခံစားနိုင်ဖူး။..." 🚨🔞🚨

3.4K 62 2
                                    

[Unicode##]

"ငါ တကယ် မခံစားနိုင်ဖူး။..."

အထက်တန်းကျကျ ပြင်ဆင်ထားတဲ့ ကြီးမားကျယ်ပြန့်သော အခန်းတစ်ခုအတွင်း၌ လူနှစ်ယောက်...။

တစ်ယောက်ကမူ အိစက်ညက်ညောသော ဆိုဖာ ပေါ်တွင် ထိုင်ရင်း သူ့အရှေ့၌ ဒူးတုပ်ထိုင်နေသောသူကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်လျက်။

အတော်အတန်ကြာ ကြည့်ပြီးနောက် မေးစေ့ကနေဆွဲမလိုက်ပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖျစ်ညစ်လျက်...

"မင်းက ငါ့ပြောစကားကို နားမထောင်ဖူးပဲ...အမြဲ ကလန်ကဆန် လုပ်လိုက်ရမှ........
အဲ့တော့ ..ငါကလည်း ..မင်းကို အပြစ်ပေးရတော့မှာပေါ့"

ပြောရင်းပင် ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး အထဲမှ ကြီးမား တောင့်တင်းသော အရာကို ဆွဲထုတ်လျက်။

"စုပ်စမ်း...ငါ ထန် လာတဲ့အထိ ကောင်းကောင်းစုပ်...။"

သူ ခေါင်းကို တွင်တွင်ခါနေမိသည်။

'ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ခုလိုဘဝမျိုးကို သူကြုံတွေ့ရတာပါလိမ့်။အတိတ်ဘဝက ဘယ်လောက်များ မကောင်းတာတွေလုပ်ခဲ့မိလို့ အခုလိုခံစားနေရတာလား။'

"မစုပ်ဖူးလား....မင်းမစုပ်ရင် မင်းအပေါက်ထဲ ငါ..တန်းထည့်လိုက်ရမလား...ပြော"

ထိန်းထားတဲ့ကြားက သူ့ပါးပြင်ထက် တသွင်သွင် စီးဆင်းလာသော မျက်ရည်စီးကြောင်း။

"ငါမေးနေတာ မင်းကမဖြေဖူးလား...မေးနေတာကို မဖြေရင် ငါ့ဒေါသက ဒီ့ထက်ပိုဆိုးလာလိမ့်မယ်နော်။"

သူခေါင်းကိုသာ ခါရမ်းနေဆဲ။ စကားလုံးများက လည်ချောင်းအတွင်း၌သာ ဆို့နစ်လျက်။

"ကောင်းပြီလေ။ မင်းက ခေါင်းတော်တော် မာတာပဲ။"

သူ့ကို ဆတ်ကနဲ ပွေ့ယူလိုက်ပြီးနောက် ကုတင်ဆီသို့လှမ်းလာကာ အိပ်ယာခင်းပေါ်သို့ ပစ်တင်ချလိုက်သည်။

"ဘုတ်"

"အင့်"

"မင်းက မစုပ်ချင်ဖူးဆိုမှတော့....အခု ...မင်းခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားပေးစမ်း"

What is LOVE? အချစ်ဆိုတာ ဘာလဲ? အခ်စ္ဆိုတာ..ဘာလဲ?Where stories live. Discover now