{47}I am a bad person

751 46 9
                                    


Αρια POV

"Δεν εισαι απαισιος ανθρωπος μικρη!"

Ψυθιρησε στο αυτι μου πριν σηκωθει απο το πατωμα και μαζι με τον Αλεξ χαθουν στο βαθος του διαδρομου.

Βασικα ειμαι απαισιος ανθρωπος γιατι ηθελα να τους καταστρεψω..Ηθελα να καταστρεψω την ιδια μου την αδερφη.

Οχι οχι λαθος..Ηθελα να καταστρεψω την ετερολαθη αδερφη μου την οποια μολις πυροβολησα!

Δηλαδη πως γινεται να μην ειμαι απαισια?!

"Εϊ μικρη ειναι ζωντανη δεν σκοτωσες κανεναν!"

Η φωνη του Στεφ με εβγαλε απο το λυθαργο μου και γυρισα το κεφαλι μου να κοιταξω την Ιωαννα.

Ηταν πεσμενη στο πατωμα ενω εποιανε σφηχτα το σημειο οπου την πετυχε η σφαιρα αγκομαχωντας.

"Ειμαι οντως υιοθετημενη?"

Την ρωτησα ενω κοιαλα δακρυα εβγαιναν απο τα ματια μου χωρις να το ελεγχω.

Αυτη γελασε ειρωνικα αλλα ενα αγκομαχητο πονου βγηκε απο το στομα της κοβοντας το γελιο της μαχαιρι.

"Ε..ενα κατεστραμενο κοριτσακι εισαι που ουτε οι γονεις του δεν το ηθελαν"

Απαντησε εντελως ειρωνικα ενω εγω απλα την κοιτουσα ανεκφραστη.

"Σκασε παλιοπουτανακι γιατι δεν το εχω σε πολυ να σε αφησω εκει να ψωφησεις!"

Φωναξε ο Στεφ και πηγε να με παρει αγκαλια αλλα χωρις να πω κατι κουνησα το κεφαλι μου αρνητικα και αρπαζοντας το οπλο μου σηκωθηκα απο το πατωμα.

Αγνοοντας τις φωνες ολων κατεβηκα την παλια σκαλα και κατευθηνθηκα προς την σιδερενια πορτα.

Σκουπησα τα ματια μου και απαγορευσα στον εαυτο μου να γεννησει κιαλα δακρυα.

Η παλια Αρια που δεν την ενοιαζε κανενας και τιποτα παραμονο ο εαυτος της θα επιστρεψει πισω πολυ συντομα.

Προτου προλαβω να ποιασω το χερουλι για να την ανοιξω ανοιξε μονη της και μεσα στην αποθηκη μπηκε ο Ανδρεας με τον Μιχαλη.

Με κοιταξαν μπερδεμενοι αλλα μολις αντικρισαν τον χαμο γυρω τους το βλεμμα αποριας τους αντικατασταθηκε με ενα εξαγριωμενο βλεμμα.

"ΚΑΡΙΟΛΑ"

Γρυλισε μεσα απο τα δοντια του ο Μιχαλης και γελασα πνιχτα ειρωνικα.

"Και αυτο που βλεπεις δεν ειναι τιποτα"

Ειπα τελειως ειρωνικα και αυτος εκανε ενα βημα προς το μερος μου.

My Anarchy Familyحيث تعيش القصص. اكتشف الآن