My Anarchy Family

{38}His past

Ειχαμε μεινει δεν ξερω και εγω για ποση ωρα χωρις να μιλαμε.

Αυτος ειχε ακουμπησμενο το κεφαλι του στην κοιλια μου σφιγγοντας με πανω του ενω εγω χαιδευα τα μαλλια του.

Ενα σωρο ερωτηματα τριγυρνουσαν στο μυαλο μου.

Τι ειναι αυτο το δωματιο;

Γιατι περνει ναρκωτικα;

Γιατι ειναι σε τετοια αθλια κατασταση;

Ειμαι τοσο μπερδεμενη και θελω οσο τιποτα αλλο να μου εξηγησει τι σκατα γινεται αλλα δεν θελω να τον πιεσω γαμω..Δεν θελω να τον κανω χειροτερα.

Ειναι τοσο ευαλωτος!

Ο Βικτωρ που βλεπω αυτη τη στιγμη δεν εχει καμια σχεση με τον Βικτωρ που εχω γνωρισει.

Δειχνει σε ολους οτι ειναι σκληρος και οτι δεν τον νοιαζει τιποτα..Δειχνει οτι ειναι χαρουμενος και οτι δεν εχει προβληματα.

Αλλα ολα αυτα καταλαβα οτι δεν ισχυουν μολις τον ειδα ετσι.

Αδυναμο και ευαλωτο.

Νιωθω οτι ετσι και κανω την παραμικρη κινηση θα σπασει!

"Βικτωρ;"

Ψιθυρισα τοσο χαμηλοφωνα που ισα ισα ακουστηκε.

"Μμμ"

Μουγκρισε χωρις να κουνηθει και ξεφυσηξα.

"Εμμ..θελεις να μου μιλησεις;"

Τον ρωτησα αλλα δεν πηρα απαντηση.

Δεν θελω να τον πιεσω αλλα και εγω ειμαι μπερδεμενη και θελω να μαθω τι σκατα ειναι ολα αυτα.

"Βικτωρ απλα εξηγησε μου γιατι εισαι ετσι και γιατι περνεις γαμημενα ναρκωτικα"

Ειπα αγανακτησμενη πλεον και αυτος ξεφυσηξε ενω σηκωθηκε απο πανω μου.

Εκατσε οκλαδον ακουμποντας την πλατη στον τοιχο και κοιτοντας το κενο.

"Ολα αυτα τα πραγματα ειναι της αδερφης μου"

Ειπε μετα απο λιγο και τον κοιταξα σμιγοντας τα φρυδια μου.

"Της Δεσποινας;"

Ρωτησα αλλα εγνεψε αρνητικα.

"Οχι"

Ειπε και πηρε μια βαθια ανασα πριν συνεχισει να μιλαει.

"Οταν ημουν γυρω στα 7 με 8 η μανα μου εμεινε εγκυος στην μικροτερη αδερφη μου..Την ελεγαν Σοφια..εγω το ειχα διαλεξει"

Ειπε και εκανε μια μικρη παυση ενω ενα δακρυ κυλησε απο τα ματια του αλλα το σκουπισε κατευθειαν.